Το πρώτο πράγμα που αναφέρουν νέοι και νέες σε μια έρευνα (στο διαδίκτυο) είναι η σεξουαλική αγωγή. Μαθαίνεις, είπαν οι περισσότερες, από φίλες, που και αυτές άκουσαν ή διάβασαν από τρίτο χέρι. Και ακολούθησε η αρχιερατική δήλωση των ερευνητών: “το σεξ είναι μια κύρια αιτία για την αποτυχία γάμων και για διαζύγια”.
Δεν αμφιβάλλω πως αφύσικο ή κακό σεξ δυσχεραίνει τη σχέση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού και τη ζωή πολλών ανθρώπων. Μα υπάρχουν πολλές άλλες κυριότερες αιτίες για την αποτυχία του γάμου: η βασική είναι ο εγωισμός. Το σεξ, η σεξουαλική ορμή, παρουσιάζεται πολύ αργά στην ανάπτυξη του παιδιού, γύρω στα 12-13 έτη, κάποτε νωρίτερα (10-11), κάποτε αργότερα στα 15. Εκτός και αν έχει προηγηθεί διδαχή κάποιου τύπου από αδέρφια, γονείς, γνωστούς κλπ.
Τέσσερεις δραστικές λειτουργίες έχουν αναπτυχθεί πλήρως πολλά χρόνια νωρίτερα, προτού το παιδί φθάσει τα τέσσερα: αφόδευση, βάδισμα, χειρισμός, ομιλία. Το σεξ έρχεται αργότερα. Η αφόδευση είναι η πρώτη: γίνεται από μόνη της, φυσιολογικά, μα το μικρό μαθαίνει βαθμιαία να την ελέγχει αργότερα και να πηγαίνει στην τουαλέτα. Μαθαίνει επίσης να ξεχωρίζει το σώμα του από άλλα υλικά σώματα γύρω του, σηκώνεται, μπουσουλάει και κάποια ώρα όρθιο αρχίζει να περπατά. Συγχρόνως μαθαίνει να πιάνει και να χειρίζεται πράγματα – κουτάλι, ποτήρι, ρούχο κλπ. Συγχρόνως, πιο αργά, μαθαίνει να μιλάει.
Όπως αναπνέει μόνο του και αφοδεύει μόνο του, έτσι από την ίδια τη δική του φύση μαθαίνει να σηκώνεται και να περπατά, να χειρίζεται πράγματα και να μιλάει. Βεβαίως, οι γονείς, η μητέρα συνήθως, και άλλοι, το βοηθούν να ισορροπεί και να κάνει τα πρώτα βήματα, όπως να κρατά ένα καλαμάκι και κύπελο ή κουταλάκι, όπως και να λέει καθαρά τις λέξεις – μαμά, μπαμπά, θέλω κλπ. Μα κάνει όλες αυτές τις ενέργειες από τη φύση του, όπως αναπνέει και αφοδεύει.
(Τα στάδια που οι ψυχολόγοι αναφέρουν σχετικά με τον ερωτισμό και το libido είναι όλα μάλλον φτηνές φαντασιώσεις του Φρόιντ που έχουν σε μεγάλο βαθμό απαξιωθεί, όχι επιστήμη, κι έτσι δεν ασχολούμαι με αυτά εδώ.)
Μα παράλληλα με τις δραστικές λειτουργίες αναπτύσσεται και το αισθηματικό κέντρο στο λεπτό σώμα του νου του παιδιού. Το μικρό παιδί αγαπά τη μητέρα του και όλα τα πλάσματα που συναντά εκτός και αν το πλάσμα, άνθρωπος ή ζώο, το πονέσει ή το απειλήσει, οπότε δεν το θέλει.
Μα πριν από όλα, το παιδί έχει το αίσθημα της ύπαρξης. Από αυτό προέρχονται και εξαρτώνται όλα τα άλλα. “Υπάρχω, είμαι” – δίχως λόγια όμως. Αν κάποιος ή κάποια μπορούσε να θυμηθεί τη βρεφική του/της ύπαρξη θα έβλεπε πως αρχικά αυτό το αίσθημα δεν έχει περιορισμούς. Μα βαθμιαία ταυτίζεται με το σώμα, το όνομα, την οικογένεια, με αρέσκειες και απαρέσκειες, με επιθυμίες και άλλες λειτουργίες (τραγούδι, τρέξιμο, σχεδίασμα κλπ). Είναι αξιοπρόσεκτο πως το παιδάκι γύρω στα τρία παύει να αναφέρεται στον εαυτό του ως Αννούλα ή Πετράκης και γίνεται “εγώ”. Κι έτσι το απεριόριστο αίσθημα ύπαρξης περιορίζεται στον εγωισμό (μαζί με το κορμί) και αυτός τώρα ελέγχει και κυβερνά τον νοητικό μας κόσμο και τη συμπεριφορά μας.
Το εγώ, με μίμηση από τους μεγάλους γύρω του, αποκτά όλα τα κοινά συναισθήματα – ζήλεια, οργή, τρυφερότητα, χαρά, θλίψη, μνησικακία κλπ, κλπ.
Στην πραγματικότητα λίγη παρατήρηση δείχνει πως ενώ τα αισθήματα ξεκινούν σε μια κατάσταση αγνότητας και φροντίδας προς τους άλλους, το εγώ, ο εγωισμός, τα μετατρέπει σε αρνητικά συναισθήματα για να τονώνεται και να επικρατεί. Η ζήλεια δεν είναι παρά θαυμασμός: είναι η διεκδίκηση του εγώ για τον εαυτό του της ομορφιάς, εξυπνάδας, πλούτου ή ό,τι άλλου που θαυμάζει σε πρόσωπα γύρω του. Η οργή είναι η μεταστροφή της αγνής υπομονής, αναμονής και προσπάθειας που ξαφνικά ματαιώνεται – και το εγώ οργίζεται. Η αγνή αγάπη γίνεται με την επέμβαση του εγώ κτητικότητα κι έλεγχος και τελικά απέχθεια και μίσος – αν το αγαπημένο πρόσωπο μας αγνοεί. Όλα ξεκίνησαν αγνά θετικά συναισθήματα.
Είναι αυτή η σφαίρα των (συν)αισθημάτων που χρειάζεται φροντίδα, τακτοποίηση, εξυγίανση. Όχι το σεξ. Το σεξ, όπως όλες οι λειτουργίες που εξετάσαμε, είναι πολύ φυσικό και δεν χρειάζεται ειδική διδασκαλία. Έχει τρεις απόψεις: (α) τεκνοποιΐα ή αναπαραγωγή είναι η ιδιαίτερη λειτουργία του· (β) μετά, στη “συνουσία” ή “συνεύρεση”, όπως λένε οι λέξεις, φέρνει σε σωματική ένωση τον άντρα και τη γυναίκα· και, (γ) φυσικά, δίνει μεγάλη απόλαυση. Έρχεται αργότερα από όλες τις φυσιολογικές μας λειτουργίες και (εκτός από κάποιο ατύχημα που μπορεί να αχρηστεύσει χέρια ή πόδια νωρίτερα) παύει πρώτη!
Έχει όμως πάρει τεράστια διάσταση επειδή δίνει έντονη απόλαυση και έχει συνδεθεί με πολλές καταστάσεις που δεν σχετίζονται με το ίδιο – όπως ο σαδισμός, ο μαζοχισμός κλπ. Αυτές οι παρεμφερείς καταστάσεις οφείλονται σε εγωιστικές διαστρεβλώσεις του αισθήματος που γίνονται ανεξέλεγκτες συγκινήσεις και συναισθηματισμοί και συνδέονται με το σεξ.
Αν πάψει ο αρρωστημένος συναισθηματισμός και οι αρνητικές εξάρσεις του, αν δηλαδή τακτοποιηθεί κι εξαγνιστεί το αισθηματικό κέντρο, η λειτουργία του σεξ θα είναι απρόσκοπτη, εντελώς φυσική, όπως η αναπνοή μας. Αλλά κανείς δεν ξέρει πως να επιφέρει εξάγνιση/κάθαρση στον αισθηματικό τομέα και όλοι ασχολούνται με το σεξ, τις εξάρσεις και ανωμαλίες του.
Σε μια ομάδα μητέρων που μίλησα για την ορθή ανατροφή, μερικές κυρίες ανέφεραν πως δεν ήξεραν σχεδόν τίποτα για την κύηση και για την ανατροφή των παιδιών. Ότι, δηλαδή, η ανατροφή ξεκινάει με την εγκυμοσύνη, με τη δίαιτα και γενικά τη φροντίδα της εγκυμονούσας γυναίκας για τον εαυτό και το πλάσμα μέσα της. Αν ήταν τυχερές με καλό γιατρό, μάθαιναν μερικά αναγκαία πράγματα και για τη φροντίδα του νεογέννητου. Μα τίποτε άλλο σχετικά με όσα ανέφερα πιο πάνω.
Μόνο αν ο άντρας και η γυναίκα μάθουν να χαλιναγωγούν τον εγωισμό που διεκδικεί την πρωτιά σε όλα, θα μπορέσει να προχωρήσει ομαλά μια σχέση, να επιτύχει ο γάμος και να ευδοκιμήσει μια οικογένεια πλήρως.
