1. Έχω γράψει πολλά άρθρα και ίσως θα γράψω και άλλα εγκωμιάζοντας το Ισραήλ και καταδικάζοντας τους Άραβες που επί δεκαετίες αρνούνταν να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του ως κράτος και τους Άραβες τρομοκράτες (και αρκετούς πολιτικάντηδες) που ακόμα θέλουν αν σπρώξουν τους Ισραηλινούς να πνιγούν στη θάλασσα.
Μα ας μη νομίζουν οι αναγνώστες πως θεωρώ το Ισραήλ παράδεισο. Η ανάπτυξη του είναι αξιοζήλευτη καθώς και η πεισματική του επιμονή να συνεχίζει ως κράτος ενάντια στις τεράστιες πιέσεις που έχει δεχτεί από τους Άραβες και πολλές χώρες, κυρίως κομμουνιστικές. Αλλά μετά τη δεκαετία 1970 και την τελευταία πολεμική επιχείρηση εναντίον του έχει αναπτύξει και αυτό τις κοινωνικές δυσκολίες που έχει κάθε προοδευτική χώρα της Δύσης.
2. Στα τέλη της δεκαετίας 1970 ήταν ακόμα μια σοσιαλιστική (με την καλή έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης) χώρα. Οι περισσότεροι πολίτες ήταν ευχαριστημένοι, παρά την αραβική τρομοκρατική απειλή, και εργάζονταν στο Δημόσιο ή μεγάλες εταιρίες που ανήκαν στην Histadrut (=Συνεργατικός Οργανισμός με εργάτες σε αγροτοκτηνοτροφία, ΜΜΜ, ασφάλειες, υγειονομικές υπηρεσίες κ.λπ.).
Οι εργαζόμενοι είχαν ασφαλή εργασία και καλές συντάξεις. Όμως συχνά πολλοί δεν ήταν αποτελεσματικοί λόγω εξασφαλισμένης μόνιμης εργασίας. Και οι νέοι έποικοι τότε θύμωναν.
Έκτοτε όμως πολλά άλλαξαν. Έγιναν πολλές αποκρατικοποιήσεις με μεγάλη ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων που επέφεραν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και υλική ευμάρεια μα συγχρόνως μεγαλύτερη πίεση στους εργαζόμενους.
Το δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης έχει συρρικνωθεί, οι συντάξεις έχουν αναλογικά συμπιεστεί και πολλοί συνταξιούχοι τώρα, δυστυχώς, δεν ζουν με αξιοπρέπεια· μερικοί είναι στο όριο στέρησης. Από την άλλη, πολλοί εργάζονται στις νέες τεχνολογίες και στα χρηματοπιστωτικά κερδίζουν τεράστια ποσά κάνοντας μεγάλες περιουσίες. Έτσι το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων διευρύνεται συνεχώς.
Ομοίως η υγειονομική περίθαλψη έχει τα καλά και τα κακά της. Υπάρχει νέα τεχνολογία μα είναι ιδιωτικοποιημένη σε μεγάλο βαθμό και μόνο οι πλούσιοι μπορούν να εξυπηρετηθούν όπως πρέπει χωρίς να περιμένουν σε λίστα αναμονής.
3. Το παλαιστινιακό πρόβλημα συνεχίζει. Πολλοί έχουν χάσει κάθε πεποίθηση πως θα λυθεί πολιτικά με λογικό τρόπο. Απλώς εγκαθίστανται στη Δυτική Όχθη, πιστεύοντας πως κάποια ώρα θα γίνει και αυτή Ισραηλινή περιοχή. Άλλοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το όλο ζήτημα.
Οι Ισραηλινοί Άραβες (και είναι περίπου 2 εκμ.) προχωρούν με πεποίθηση. Υπάρχουν γιατροί και καθηγητές και πολλοί μεταπτυχιακοί φοιτητές ενώ ένας Άραβας διορίστηκε CEO σε μια από τις μεγάλες τράπεζες.
Το Διαδίκτυο και η παγκοσμιοποίηση έχουν εισχωρήσει όπως σε άλλες χώρες με την ίδια επίδραση.
Δύο πολύ δυσάρεστες εξελίξεις. Μια είναι η οξεία σύγκρουση μεταξύ θρησκευόμενων (με τις δικές τους εσωτερικές διενέξεις) και κοινών κοσμικών. Η άλλη και χειρότερη είναι η αυξανόμενη διαφθορά στην πολιτική και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής.
