1. Είναι διάχυτη μία φήμη πως οι Βρετανοί δεν έχουν χάσει πόλεμο. Αυτή διατρανώθηκε με τη νίκη των Βρετανών στα Φώκλαντ ενάντια στην Αργεντινή. Οι Σοβιετικοί με την μονόχνοτη σιγουριά τους αποφάνθηκαν, όταν οι Αργεντίνοι κατέλαβαν τα νησιά Απρίλιο 1982, πως οι Βρετανοί δεν θα πολεμούσαν και πως αν πολεμούσαν θα έχαναν.
Οι Βρετανοί τους διέψευσαν και στα δύο σημεία. Οι Αμερικανοί επίσης εξέφρασαν δυσπιστία για το αν άξιζε το κόπο να πολεμήσουν οι Βρετανοί, μα μετά έμειναν κατάπληκτοι από την ταχύτητα με την οποία οργανώθηκαν οι βρετανικές δυνάμεις και την αποτελεσματικότητά τους στη μάχη, παρότι βρίσκονταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Όταν έληξε ο Ψυχρός Πόλεμος και οι Βρετανοί ξανά συσκέφθηκαν με τους Ρώσους στρατηγούς ρωτήθηκαν: «Τώρα που είμαστε φίλοι πάλι… πως στην ευχή καταφέρατε να νικήσετε σ’ αυτό τον πόλεμο;»
2. Όντως οι Βρετανοί δεν έχασαν σε πόλεμο, αν και ηττήθηκαν σε μάχες. Υπάρχει μία ιδιότητα στην ψυχή τους που ακόμα και οι ίδιοι ίσως δεν την γνωρίζουν καλά καλά πώς τους ωθεί και συγκρατεί πάντα την κατάλληλη ώρα και γι’ αυτό δύο χούφτες άνθρωποι σε ένα νησί (σε σύγκριση με τις εκτάσεις της Ισπανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ρωσίας) έφτιαξαν μία παγκόσμια αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ.
Είναι κρίμα που μετά τη Θάτσερ άρχισε μία κατρακύλα σε ραγδαίο ρυθμό – μία κατρακύλα που είχε αρχίσει μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αυτοκρατορία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία πραγματική Κοινοπολιτεία όπως την είχε οραματιστεί η νεαρή βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ και θα μπορούσαν να πάρουν τα ηνία στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως ίσως θα το έκανε ένας οξυδερκής ικανός ηγέτης όπως ο Τσώρτσιλ που ήθελε την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο λίγοι.
Αλλά μετά την Θάτσερ οι Βρετανοί ανέδειξαν ηλίθιους πολιτικούς σαν τον απατεώνα Μπλερ και τον απύθμενα δειλό Κάμερον.
3. Ο Άγγλος, αν τον ειρωνευθείς θα γελάσει μαζί σου την πρώτη φορά. Θα χαμογελάσει πάλι την δεύτερη. Την Τρίτη θα σε σπάσει στο ξύλο. Είναι δε από τους λίγους χαρακτήρες που αυτοκοροϊδεύεται και γελά.
Η ιδέα ότι θα χάσει – «Εγώ έχω χάσει» – δεν χωρά στο στενό μυαλό του.
Όπως στο ποδόσφαιρο (δική τους μεγάλη επινόηση) οι παίκτες μιας ομάδας που χάνει με τρία μηδέν θα συνεχίσουν τις αντεπιθέσεις με όσο κουράγιο διαθέτουν και δεν θα σκύψουν το κεφάλι, έτσι και στον στρατό.
Συχνά μια μονάδα θα διαμελισθεί, θα διασκορπισθεί και θα σέρνεται, μα έστω και σερνάμενη θα ανασυνταχθεί λίγο πιο πέρα και θα επιτεθεί. Ξανά και ξανά. (Με εξαίρεση τη διαβόητη παράδοση της Σιγκαπούρης στους Ιάπωνες στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.) Μπορείς να καταλάβεις ολόκληρη τη χώρα, μα θα πρέπει να συνεχίσεις να την καθυποτάσσεις διότι δεν θα έχεις ησυχία: είναι μια τακτική υποχώρηση και θα εξεγερθούν πριν το καταλάβεις!
4. Αιχμαλωτίζεις τους στρατιώτες, ναύτες, αεροπόρους, τους κλείνεις στα στρατόπεδα υψίστης ασφαλείας: θα αρχίσουν από την πρώτη μέρα να ψάχνουν τρόπους διαφυγής και δεν θα πάψουν. Μπορείς να τους βομβαρδίσεις με V2 ρουκέτες και να ερειπώσεις τις πόλεις τους, αυτοί δεν θα τρομάξουν. Την επομένη τα μαγαζιά, δίχως τοίχους ή οροφή θα είναι ανοιχτά με την ταμπέλα business as usual «δουλειά ως συνήθως». Και μετά θα μπουν στις ψαρόβαρκές τους, θα διασχίσουν τη Μάχη και θα πέσουν πάνω σου να σε διαλύσουν με τις ομπρέλες τους!
Δεν ξέρουν πότε έχουν ηττηθεί και για αυτό δεν ηττήθηκαν.
Όπως έγραψα θα γελάσουν μαζί σου την πρώτη φορά που αστεϊκά τους κοροϊδεύεις. Θα συζητήσουν μαζί σου, θα διαπραγματευθούν και θα σε σεβαστούν αν δείξεις λογική συνέπεια. Μα όσο καλές κι αν είναι οι σχέσεις σας, αν χρειαστεί, αν αναγκαστούν, δεν θα δείξουν έλεος και δεν θα σταματήσουν να σε πολεμούν ωσότου είσαι νεκρός
