Τον Σεπτέμβριο μια τουρκική εταιρεία σφυγμομέτρησης, η Metropoll παρουσίασε τις διαθέσεις των Τούρκων πολιτών έναντι της γειτονικής τους Ελλάδας. Στην ερώτηση της δημοσκόπησης:
64% θεωρούν πως οι Έλληνες είναι φίλοι γείτονες, 31.3% είπαν πως οι Έλληνες είναι εχθρικοί.
Ένας Έλληνας καθηγητής στην Άγκυρα ανάρτησε την είδηση ενθουσιαστικά στο Facebook. Και οι περισσότεροι Έλληνες αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν το περίμεναν. Μα ένας Τούρκος φίλος του καθηγητή σχολίασε στη δική του ιστοσελίδα: «Εξαιρετικά νέα! Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια αντίστοιχη δημοσκόπηση στην Ελλάδα, να δούμε τις διαθέσεις των Ελλήνων φίλων για μας».
Το 2021 δύο παράλληλες δημοσκοπήσεις σε Τουρκία κι Ελλάδα έδειξαν πως οι Τούρκοι είναι πιο φιλικοί προς εμάς! Τώρα μάλιστα, υποθέτω, η διαφορά θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Κι αυτό θα οφείλεται αφενός και κυρίως στις συνεχείς εμπρηστικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και άλλων δημόσιων προσωπικοτήτων (γαλάζια πατρίδα του Αιγαίου, νησιά του Αιγαίου, υπερπτήσεις κλπ.) και αφετέρου στη γνωστή ηλιθιότητα του έθνους μας που δεν εννοεί να διδαχθεί και να τηρεί πολιτισμένη ψυχραιμία, να μην παρασύρεται σε εύκολες (θετικές και) αρνητικές διαχύσεις μεγαλοστομίας κι εξύβρισης.
Φταίνε και τα ΜΜΕ, τύπος και ραδιοτηλεόραση. Και αντιγράφω απόσπασμα απ’ τον Δ. Ρηγόπουλο στην Καθημερινή, 18/10/22.
Είναι ανησυχητικό και τραγικό το γεγονός ότι κανένα από τα κόμματα που θα εισέλθουν στην τουρκική βουλή δεν προτάσσει στον προγραμματικό του λόγο την επιδίωξη άριστων σχέσεων με την Ελλάδα στο πλαίσιο των υπαρχουσών διεθνών συνθηκών. Μάλιστα, δύο ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης –ο Κιλιτσντάρογλου και η Ακσενέρ– εγκαλούν τον Ερντογάν όχι γιατί απειλεί την Ελλάδα, αλλά γιατί δεν υλο-ποιεί τις απειλές του. Μπορεί οι Τούρκοι πολίτες πλειοψηφικά –όπως έδειξε μια τελευταία δημοσκόπηση– να τρέφουν φιλικά αισθήματα για την πατρίδα μας, όμως στην κάλπη δεν θα βρουν κόμμα που θα εκπροσωπήσει αυτή τη διάθεσή τους. Αρα, μετά τις τουρκικές εκλογές να μην περιμένουμε, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, ν’ αλλάξει θεαματικά προς το καλύτερο το επίπεδο των διμερών σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας.
Φοβάμαι ότι εδώ κάτι δεν κάνουμε σωστά εμείς. Κι όταν λέω «εμείς» εννοώ τα ελληνικά μέσα. Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα ελληνοτουρκικά κυρίως στην τηλεόραση είναι οριακά κωμικός. Η υπερπροβολή της παραμικρής ανοησίας που θα ξεστομίσει ο τελευταίος Τούρκος αξιωματούχος και η αναγωγή του σε κυρίαρχη είδηση, η οπτικοακουστική δραματοποίηση και γενικά οι μεγαλοστομίες, οι λεκτικές επαναλήψεις και οι ρητορικές ακροβασίες φτιάχνουν «κλίμα» μέσα στην κοινωνία. Σαν να μην είναι αρκετά σοβαρά από μόνα τους τα πράγματα για να μην είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί εμείς οι ίδιοι.
Δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι. Φταίνε και οι πολιτικάντηδες που ανταγωνίζονται μικροκομματικά σε εθνικισμό.
Η κίτρινη σφήκα που ζουζουνίζει κοντά σου (καθώς τρως με την οικογένεια και καλεσμένους) δεν θέλει να σε κεντρίσει, ακόμα και αν προσγειωθεί στο χέρι σου. Αν τη διώχνετε, ξανάρχεται! Αν μείνετε ήσυχοι θα φύγει κάποια ώρα!
Μετά τους σεισμούς στη γείτονα όπου οι Έλληνες βοήθησαν πρώτοι και καλύτεροι, άλλαξαν οι διαθέσεις καθώς και οι δυο χώρες πάνε για εκλογές. Μα η Τουρκία θα χρειαστεί πολλά λεφτά για ανοικοδόμηση και μόνο η Δύση μπορεί να της τα δώσει, οπότε αλλάζει συμπεριφορά για την ώρα!
