1. Το φαινόμενο δεν είναι νέο. Υπήρξαν πολλά καμπανάκια, που πάνε πίσω την εποχή του μεγάλου σταρ J.F. Kennedy, ο οποίος ξεγελά τους ανίδεους με το μαρτυρικό φωτοστέφανο της δολοφονίας του και το χαμόγελο, ενώ ήταν κακός Πρόεδρος, γυναικάς σαν τον Κλίντον και ανίκανος σαν τον ανοικονόμητο Νίξον.
Υπήρξαν φάσεις σχετικά καλής διαχείρισης από τον Ρέιγκαν (και ας ήταν βέρος νέο-συντηρητικός) και τον Ομπάμα. Αλλά βλέπουμε πως όπως οι Ρεπουμπλικάνοι, αθεράπευτα παλαβωμένοι, δεν άφησαν να καταδικαστεί ο ψυχοπαθής ψευδόμενος Τραμπ, έτσι και Δημοκρατικοί αθώωσαν τον ψευδόμενο Κλίντον τους. Και τι να πεις για τον George Bush νεότερο;
Αναφέρομαι εισαγωγικά στους Προέδρους διότι τέτοιες επιλογές φανερώνουν τη νοητική κατάσταση των ψηφοφόρων στα κατώτερα μα και στα ανώτερα στρώματα. Η δε επανεκλογή του πορτοκαλένιου Τραμπ φανερώνει αβυσσαλέα νοητική αβιταμίνωση.
Δεν μπορεί μια χώρα με 320εκμ πληθυσμό, παραδειγματικά πανεπιστήμια, εξαιρετικό δικαστικό σύστημα και άλλα χαρίσματα να μην μπορεί να βγάλει καλύτερους Προέδρους και γερουσιαστές. Ο λαός στην αποφασιστική πλειοψηφία του καταφανώς δεν θέλει καλύτερους, διότι δεν ξέρει πώς είναι, με τι μοιάζουν, αυτοί!
2. Γράφω με αφορμή την επανεκλογή του Τραμπ και τα σαρωτικά μέτρα του τις πρώτες κιόλας βδομάδες της ολοκληρωτικής προεδρίας του. Ήδη εκατομμύρια υποφέρουν.
Οπωσδήποτε ορισμένες αντιλήψεις στον δαρβινισμό σχετίζονται και δίνουν “επιστημονική” δήθεν δικαίωση στον ολοκληρωτισμό. Μα ούτε η μια ιδεοληψία ούτε η άλλη, δηλαδή ούτε ο δαρβινισμός ούτε ο ολοκληρωτισμός έχουν πολλή σχέση με τα μέτρα του χρεωκοπημένου εγκληματία Τραμπ..
Από την πρώτη του προεδρία ο Ντ. Τραμπ ψευδόταν ασύστολα (ακόμα και από την προεκλογική περίοδο, όπως και τώρα) και παραβίασε τις συνταγματικές διατάξεις της χώρας αρκετά συχνά. Είναι καταφανώς βλαμμένος πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο. Δεν θα εξέπληττε, αφού είναι εξουσιομανής, αν επιχειρούσε να επιβάλει μια δικτατορία.
Και μπορεί να το επιχειρήσει με ποικίλους τρόπους. Τέτοιο σενάριο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ήδη, τον μήνα Φεβρουάριο, μερικοί δικοί του μιλούν για συνταγματική μεταρρύθμιση που θα του επιτρέψει και τρίτη προεδρία!
3. Ο Πρόεδρος μπορεί μόνο να προτείνει μέτρα. Εναπόκειται στον κυβερνήτη της κάθε Πολιτείας να επιβάλει τα μέτρα που ο ίδιος νομίζει κατάλληλα. Και όπως είδαμε επί πρώτης προεδρίας άλλοι επέβαλαν περιορισμούς, άλλοι όχι. Τώρα είναι ίσως λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα διότι ο Τραμπ στρέφεται εκδικητικά σε όσους εναντιώθηκαν ή τώρα εναντιώνονται.
Μα ο ίδιος ο Τραμπ τότε, με τον Κόβιντ, εξαρχής δεν ήθελε να εφαρμοσθούν μέτρα περιοριστικά κίνησης και διατήρησης απόστασης ασφαλείας διότι δεν ήθελε να περιοριστεί η παραγωγή και να προκληθεί οικονομική ύφεση. Κορόιδευε τον κόσμο πως επρόκειτο για μια γριπούλα παροδική και απέφευγε να επιβάλει μέτρα ενώ εκατοντάδες Αμερικανοί πολίτες πέθαιναν.
Τώρα πάλι, για να ενδυναμώσει την παραγωγή γενικά, όπως ισχυρίζεται, έχει παγώσει το Γενικό Απόθεμα κρατικών βοηθειών (προς όσους έχουν πραγματικές ανάγκες, ανέργους, φοιτητές, άπορους κ.λπ.) και αλλάζει τα συστήματα υπηρεσιών, διώχνοντας από δημόσιες υπηρεσίες μη-υποστηρικτές του…
Αλλά και τώρα με την εκδίωξη μεταναστών παράνομων μα και νόμιμων, (κάνει πως δεν) βλέπει ότι οι μετανάστες αποτελούν περίπου 40% των εργατών όχι μόνο σε αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή μα και σε πολλές βιομηχανίες. Είναι απόλυτα αναγκαίοι.
4. Δεν νομίζω πως παρά την εξουσιομανία και την ψυχοπάθεια του, ο Τραμπ απέβλεψε ποτέ σε ολοκληρωτισμό ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, σε μια δικτατορία.
Ούτε χρησιμοποίησε ποτέ την αστυνομία ή τον στρατό ως όργανα τρόμου που είναι βασικό συστατικό μιας δικτατορίας. Ο κόσμος τρόμαζε μόνο διότι ο άνθρωπος είναι μουρλός. Χρησιμοποίησε όμως τραμπούκους κακοποιούς και αλήτες να εισβάλουν στον ναό της Δημοκρατίας, στο Καπιτώλιο. Πολλοί καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Όμως τώρα, αμέσως, τους έδωσε χάρη. Ποιος ξέρει τι επίδραση θα έχει αυτή η πράξη;….
Θα κάνει αλλαγές και στο Πεντάγωνο, όπως έκανε στη Δικαιοσύνη, για να βάλει δικούς του σε καίριες θέσεις έτσι που να έχει τη στήριξη και των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα θέλει δικό του Κογκρέσο, επίσης, έτσι που να εδραιώσει “αυτοκρατορική προεδρία”.
Τώρα, στη δεύτερη αυτή προεδρία, ποιος ξέρει ως πού μπορεί να φθάσει. Τον στηρίζουν οι δισεκατομμυριούχοι, οι πολυεθνικές, οι Όμιλοι, τα Ολιγοπώλια, διότι βασίζονται στην υποστήριξή του για να συνεχίσουν με την αισχροκέρδεια τους.
Αυτή θα είναι και η αιτία της κατάρρευσης της όποιας ενάρετης πλευράς της Αμερικής. Η ποιότητα της Παιδείας, αν εξαιρέσουμε ορισμένα πανεπιστήμια και την έρευνα, που συχνά γίνεται σε ιδιωτικά εργαστήρια στις μεγάλες εταιρείες, είναι πια πολύ χαμηλής ποιότητας και δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Και μόνο καλή πρωτοβάθμια Παιδεία μπορεί να ανακόψει την κατολίσθηση προς τη βαρβαρότητα που παραμονεύει.
5. Το φαινόμενο είναι πολύ ευρύτερο του Τραμπ. Μια καθηγήτρια-ανθρωπολόγος στο πανεπ. Columbia, Νέα Υόρκη, η Rosalyn Morris, έγραψε πρόσφατα (Φεβ. 25) πως η κατολίσθηση της Αμερικής μπορεί να ανιχνευθεί από την εκλογή του μαύρου προέδρου Ομπάμα (2008). Oi ακραίοι λευκοί δεν αποδέχονταν έναν μαύρο πρόεδρο και ήθελαν να ανακαταλάβουν, ως λευκοί, τη χώρα τους. Αυτό σημαίνει Make America Great Again: Make it White again.
Ίσως. Μα αν ήταν όντως έτσι, θα υπήρχε ισχυρή αντίδραση έκδηλη στις επόμενες εκλογές που όμως πάλι ανέδειξαν τον Ομπάμα. Δεν ήταν (μόνο) οι ακραίοι λευκοί – μια αναβίωση της Κου-Κλουξ-Κλαν. Ήταν και τα μεγάλα συμφέροντα των δισεκατομμυριούχων, των ολιγοπωλίων και των πολυεθνικών. Η σήψη άρχισε να εκδηλώνεται με την καταψήφιση (1981) για επανεκλογή του έντιμου “φιστικά” Τζίμι Κάρτερ! Μα ίσως είχε αρχίσει μετά τον άλλο έντιμο πρόεδρο Χ. Τρούμαν.
