1. Το 1947 οι Βρετανοί χώρισαν τη μεγάλη ινδική χερσόνησο σε τρία τμήματα όπου το δυτικό και ανατολικό έγιναν η νέα χώρα, Πακιστάν και το μεσαίο η Ινδία. Ο διαχωρισμός έγινε με βάση την κυρίαρχη θρησκεία στον πληθυσμό του κάθε τμήματος. Το βορειοδυτικό τμήμα ήταν κυρίως μουσουλμανικό και με ανταλλαγές πληθυσμού (έφυγαν οι Ινδουιστές και ήρθαν Μουσουλμάνοι από το κεντρικό τμήμα) έγινε αμιγώς ισλαμική χώρα. Η Ινδία είναι ινδουιστική μα σε πολλές περιοχές υπάρχουν Μουσουλμάνοι. Η Βεγγάλη χωρίστηκε σε δυτική που πέρασε στην Ινδία και ανατολική λόγω Μουσουλμάνων που πέρασε στο Πακιστάν. Αλλά στην ανατολική Βεγγάλη υπήρχαν πολλοί Ινδουιστές. Έτσι το Πακιστάν ήταν χωρισμένο σε Δυτικό και Ανατολικό (κίτρινο στον χάρτη) με 1.600 χιλιόμετρα Ινδίας ανάμεσα κάνοντας δύσκολη τη διοίκηση και, κυριότερα, την ολοκλήρωση και συνένωση σε ένα κράτος κι έθνος. Ακόμα και οι Μουσουλμάνοι στο Ανατολικό Πακιστάν είχαν πολύ διαφορετικά έθιμα από το Δυτικό.
2. Ακολούθησαν εκρήξεις ταραχών. Από την αρχή της δεκαετίας 1950 ξεκίνησε η διαμαρτυρία για την επίσημη γλώσσα. Η διοίκηση στο Ανατολικό Πακιστάν (επίσημος τίτλος ως το 1956 Dominion of Pakistan) αποφάσισε να έχει την Urdu ως επίσημη γλώσσα, όπως και στο Δυτικό Πακιστάν, παρότι η μεγάλη πλειοψηφία (και Μουσουλμάνοι) μιλούσαν Μπενγκάλι. Έτσι έγιναν μαζικές κινητοποιήσεις να αναγνωριστεί ως επίσημη γλώσσα και η Μπενγκάλι. Μετά το 1964 έγιναν νέες βίαιες ταραχές και το 1969 αυτές επαναλήφθηκαν σε κλίμακα που ανάγκασαν τον Πρόεδρο Ayub Khan να παραιτηθεί και να αναλάβει ο Επιτελάρχης στρατηγός Yahya Khan.
Στις αρχές Μαρτίου 1971 περίπου 300 Μπιχάρι που υποστήριζαν το Δυτικό Πακιστάν σκοτώθηκαν από Βεγγαλέζους σε ταραχές στην Chittagong. Αυτό έδωσε αφορμή στο Δυτικό Πακιστάν να στείλει στρατό για την «τήρηση της τάξης»: το στράτευμα το διοικούσαν Δυτικοί αξιωματικοί. Ακολούθησε η Επιχείρηση Προβολέας Operation Searchlight οπότε από τη μία πλευρά του στρατού γίνονταν συλλήψεις και από την άλλη των Ανατολικών γίνονταν απεργίες και διαδηλώσεις.
3. Τη νύχτα 25 Μαρτίου ο στρατός (υπό τον στρ. Tikka Khan) συνέλαβε τον Ανατολικό ηγέτη Shaikh Mujibur Rahman και τον μετέφερε στο Δυτικό Πακιστάν. Το κατά 95% πλειοψηφικό κόμμα του Rahman, Λίγκα Awami, κηρύχθηκε παράνομο και πολλά ηγετικά στελέχη αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν στις ανατολικές επαρχίες της Ινδίας για να αποφύγουν σύλληψη ή και εκτέλεση.
Διότι την ίδια νύχτα ετέθη σε εφαρμογή η Επιχείρηση Barisal με την οποία ο στρατός κατέσφαξε με πρωτοφανή αγριότητα περίπου 60.000 πολίτες στην πρωτεύουσα Ντάκα μόνο – την αφρόκρεμα των διανοουμένων, δηλ. επιστήμονες, καθηγητές, δικηγόρους κλπ. Επίσης χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν, ακόμα και φοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο που ονομαζόταν «Οξφόρδη της Νοτιοανατολικής Ασίας».
Την επομένη, 26/3 ο ταγματάρχης Ziaur Rahman του στρατού του Ανατολικού Πακιστάν κήρυξε την ανεξαρτησία του από το Δυτικό εκ μέρους του ηγέτη Mujibur Rahman. Και τον Απρίλιο οι εξόριστοι πρωτοκλασάτοι της Λίγκας δημιούργησαν εξόριστη κυβέρνηση στη Meherpur.
Όσοι Βεγγαλέζοι αξιωματικοί του στρατού και στρατιώτες μπόρεσαν, κατέφυγαν στην Ινδία και σχημάτισαν τον δικό τους στρατό Mukti Bahini «απελευθερωτικοί μαχητές» με αντάρτικα σώματα πίσω στη χώρα τους, όλοι υπό τον συνταγματάρχη Mag Osmani.
4. Έτσι ξεκίνησε και συνεχίστηκε ο πόλεμος ανεξαρτησίας των Bangla.
Τον ίδιο καιρό οι Δυτικές μονάδες στρατού επιδόθηκαν σε ένα τρομερό όργιο συλλήψεων και βασανιστηρίων, σφαγών αμάχων, βιασμών, ακρωτηριασμών και λεηλασιών.
Περίπου 3 εκμ. σφαγιάστηκαν και 200 ή 300 χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν, σπίτια και πολυκατοικίες κάηκαν και ολόκληρα χωριά ξεκληρίστηκαν. Περίπου 10 εκμ. ζήτησαν προσφυγικό άσυλο στην Ινδία.
Να σημειωθεί πως οι μουσουλμάνοι στρατιώτες τα έκαναν αυτά σε μουσουλμάνους πολίτες στην Ανατολική Πτέρυγα του Πακιστάν! (Βέβαια οι Ινδουιστές κυνηγήθηκαν με μεγαλύτερη αγριότητα.)
Η Ινδία δεν έμεινε αδρανής. Βοηθούσε όσο μπορούσε ανεπίσημα όλο αυτό το διάστημα αλλά τον Δεκέμβριο εισέβαλε στην σπαρασσόμενη χώρα και ανάγκασε τους Δυτικοπακιστανούς να παραδοθούν. Κύριο κίνητρό της ήταν, φυσικά, η εξασθένιση του Πακιστάν με το οποίο βρίσκεται σε ακατάπαυστη αντιπαράθεση.
Η Αμερική έστειλε το ναυτικό της για να στηρίξει το Πακιστάν ενώ η Σοβιετική Ένωση στήριξε την Ινδία και το Bangladesh. Και οι δυο υπερδυνάμεις προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τα δικά τους συμφέροντα.
Τώρα η Αμερική στηρίζει την Ινδία διότι θέλει μία ασιατική δύναμη να είναι αντίβαρο στην ανερχόμενη Κίνα.
