Ε1402: Εισβολή στην Ουκρανία (5)

Φίλος, ο «δημιουργικός» Άγγελος Παρθένης, όπως μου είπε στο τηλέφωνο, μας έστειλε ένα απόσπασμα από τον Θουκυδίδη σε ελεύθερη ποιητική, εξαιρετικά επίκαιρο για την επιδρομή των Ρώσων στη γειτονική τους Ουκρανία και τον αδελφό σλαβικό, χριστιανικό λαό της – το οποίο σας μεταφέρω αυτούσιο:-

…από πέμπτης πρωινής
εχθρικαί δυνάμεις προσβάλλουν
τα σύνορα της χώρας…
24/2/2022

ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Ε
Οι Μήλιοι είπαν:
«Και πως συζήτηση να κάνουμε με ηρεμία
αφού έξω απ’ την πόλη μόλις
στρατόπεδο στήσατε ετοιμοπόλεμοι.
Και δε δέχεστε να ’μαστε φίλοι αντί εχθροί σας
συνεχίζοντας τις ζωές μας ειρηνικά
γιατί άποικοι των Λακεδαιμονίων είμαστε
και σύμμαχοί τους τάχα, παρ’ ότι ουδέτεροι·
γιατί αρνηθήκαμε υποτακτικοί σας να γίνουμε
σαν τ’ άλλα νησιά στο αρχιπέλαγος.
Κόντρα στο δίκιο, αν μετράει, θεών κι ανθρώπων
θέλετε, ό,τι δε σας ανήκει, να πάρετε
θέλετε να παραδοθούμε, δούλοι να γίνουμε
ή σε πόλεμο μας οδηγείτε, να πεθάνουμε.
Είμαστε οι δίκαιοι όμως απέναντι σε άδικους.»

Οι Αθηναίοι απάντησαν:
«Εμείς, νικήσαμε τους Μήδους.
Δικαίωμά μας η άσκηση της ηγεμονίας μας.
Και δε μας λείπει η εύνοια των θεών.
Με λίγα λόγια, ήρθαμε για το συμφέρον μας.
Δε μας φθάνει που είστε ουδέτεροι
είστε ανεξάρτητοι, άρα κι επικίνδυνοι.
Συμφέρον μας δεν είναι η ουδέτερη φιλία σας
θα φάνταζε τεκμήριο της αδυναμίας μας·
η έχθρα και το μίσος σας, για όσους εξουσιάζουμε
θα ήταν απόδειξη της δύναμής μας.
Συμφέρον μας άρα να γίνετε υποτελείς μας.
Ο νόμος απόλυτος στη φύση, για θεούς κι ανθρώπους:
ο δυνατός επιβάλλει, ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του
ο αδύναμος υποχωρεί, όσο του επιβάλλει η αδυναμία του.»

Κι οι Μήλιοι αρνήθηκαν, δεν παραδόθηκαν
πολιορκήθηκαν, με προδοσία κατακτήθηκαν
και σφαγιάσθηκαν κι εξανδραποδίσθηκαν
και με νέους αποίκους αντικαταστάθηκαν.
(Έτσι περίπου ιστορεί ο ιστορικός
όσα έγιναν στο νησί της Μήλου
τον 16ο χρόνο του Πελοποννησιακού Πολέμου.)
Κι οι Αθηναίοι
θαλασσοκράτορες μετά τους Πέρσες
πλούσιοι, πανίσχυροι, αλαζόνες, κυνικοί πια
δε χρειάζονταν προφάσεις – όπως άλλοι, αλλού
σε άλλες και τωρινές εποχές.
Ξέχασαν το μάθημα στη Σαλαμίνα
– τους το θύμισε ο Σοφοκλής
δέκα χρόνια αργότερα εμφατικά.
Η μοίρα γενναιόδωρα τους το χάρισε:
τους πανίσχυρους Μήδους συντρίβοντας
την έπαρση της δύναμης σακατεύοντας.
Κι οι Αθηναίοι με την εξουσία γοητευμένοι
μέσα στο σύννεφο της άτης προχωρούσαν
τυφλοί για εξήντα πέντε χρόνια
από ύβρη σε ύβρη προχωρούσαν.
Κι η νέμεση δεν άργησε:
δέκα χρόνια αργότερα
στους Αιγός Ποταμούς.
28/2/2022.

Νομίζω πως όλοι μπορείτε να βρείτε μόνοι και μόνες σας τους παραλληλισμούς με τη σύγχρονη περίπτωση. Τα λόγια και των δυο πλευρών είναι τόσο ταιριαστά με αυτά των σημερινών εισβολέων και αμυνόμενων.
Υπάρχει μια χτυπητή διαφορά. Οι Μήλιοι τότε δεν είχαν συμμάχους ή έστω γείτονες συμπαθούντες. Οι Ουκρανοί έχουν, μα αυτοί, αλίμονο, φαίνονται να είναι δειλοί ή παχύδερμοι και αναίσθητοι και στέλνουν μεγαλοστομίες και μερικά πολεμοφόδια μόνο, μα αγνοούν τις εκκλήσεις για ουσιαστική στρατιωτική βοήθεια.
Η Νέμεση θα έρθει όχι από τους εχθρούς της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ, όπως τους νομίζει αυτός ο λαός μεθύστακων και διεφθαρμένων πολιτικών και ολιγαρχών, αλλά από τους φίλους της, όπως τους νομίζει για την ώρα, τους Κινέζους!

Να και ο χιτλερικός Πούτιν εδώ στη φωτογραφία του 2018, ως «προστάτης» της Ορθοδοξίας μαζί με τους άγιους Πατριάρχες Μόσχας και Αλεξανδρείας. «Χιτλερικός» για την τρομερή διαστρέβλωση της Ιστορίας και για τα αμέτρητα ψέματα που μας έλεγε ενώ είχε ήδη σχεδιάσει την εισβολή! «Χιτλερικός» διότι έστειλε κάπου 10000 μουσουλμάνους Τσετσένιους να σφαγιάσουν αδελφούς χριστιανούς Σλάβους στην Ουκρανία.
Μα αυτά όλα είναι λόγια… Οι συμπεριφορές δείχνουν μια πλήρη εξαθλίωση της ανθρώπινης νοοτροπίας προς τη βαρβαρότητα και την απανθρωπιά…