1. Κακώς νομίζω παραδόθηκαν οι γενναίοι μαχητές του Αζόφσταλ στη μαρτυρική Μαριούπολη. Είχαν πει πως δεν θα παραδίνονταν κι έπρεπε να τηρήσουν εκείνο τον λόγο τους. Επιπλέον ο Ζελένσκι και το Επιτελείο του έπρεπε να γνωρίζουν πως οι ελεεινοί Ρώσοι δεν θα τιμούσαν τους γενναίους αυτούς εχθρούς τους, μα θα τους κρατούσαν και ίσως να τους θανάτωναν. Επιπλέον, οι Ρώσοι θα αναγκάζονταν διατηρήσουν τα στρατεύματά τους εκεί (τουλάχιστον 5.000) και όχι να τα μεταφέρουν στο Ντονμπάς και να αυξήσουν την πίεση στην περιοχή.
Αυτό μου φαίνεται πολύ μεγάλο λάθος. Ναι, γλίτωσαν την ζωή τους, μα μόνο αν ανταλλαχθούν κι επιστρέψουν στα σπίτια τους. Βέβαια, η απόφαση να παραδοθούν δείχνει πως η κυβέρνηση Ζελένσκι θέλει και τη σωτηρία των στρατιωτών της χώρας, δείχνοντας ανθρωπισμό. Τέτοια σύγκρουση απαιτεί να πολεμήσεις μέχρι τέλους. Και αυτοί (όπως πολλοί άλλοι) ήταν διατεθειμένοι να πεθάνουν. Τώρα θα υποφέρουν πολλή ταλαιπωρία κι εξευτελιστική ταπείνωση, ιδίως αν δικαστούν ως Ναζί.
Οι Ρώσοι αποδεικνύονται αθλιότεροι και αισχρότεροι όσο περνά ο καιρός και δεν κατορθώνουν να υποτάξουν τους Ουκρανούς.
2. Το κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας έκανε μια έρευνα ανάμεσα στους μαθητές του Λυκείου για να σχηματιστεί το πολιτικό και ψυχολογικό τους προφίλ (ίσως και για άλλους σκοτεινούς λόγους).
Μόνο 29,5% βλέπουν θετικά τη χώρα τους. 25,5% τρέφουν αρνητική διάθεση. Το ένα τρίτο δεν μπορούν να πουν με ακρίβεια!
Μα σχεδόν όλοι και όλες δεν ανέφεραν έναν λόγο για να νιώθουν υπερηφάνεια για τη Ρωσία. 7,6% δήλωσαν ξεκάθαρα πως δεν νιώθουν περηφάνια που είναι Ρώσοι. Το ένα τρίτο πάλι ένιωθαν δυσκολία να απαντήσουν.
6,2% νιώθουν υπερηφάνεια για το λαό και την ιστορία της Ρωσίας ενώ 3,9% βρίσκουν υπερηφάνεια στις επιστήμες της. Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος είναι στον νου μόλις του 2,35%(!), παρότι ο εορτασμός της Νίκης είναι η μεγαλύτερη μη-θρησκευτική γιορτή κι έχουν ξοδευτεί δισεκατομμύρια ρούβλια για την προώθησή του!
Όσον αφορά τα εθνικά επιτεύγματα: 16,5% επέλεξαν τη σφαίρα των επιστημών και της τεχνολογίας, 12,8% τη σφαίρα κουλτούρας, τεχνών και λογοτεχνίας και μόνο 3,7% τη σφαίρα των στρατιωτικών και της πολεμικής Βιομηχανίας!
0,7% θεωρούν τη Νίκη στον 2ο ΠΠ ως εμβληματική των επιτευγμάτων της χώρας και μόνο 0,8% θεωρούν τον πρόεδρο Πούτιν ως σύμβολο της Ρωσίας!
3. Δυστυχώς το άρθρο δεν δίνει λεπτομέρειες για το εύρος της έρευνας κατά πόσο καλύπτει τη Μόσχα μόνο ή την ευρωπαϊκή ή όλη την ευρωασιατική Ρωσία και σε ποιες κοινωνικές τάξεις ανήκαν οι μαθητές και μαθήτριες.
Οι ψυχολόγοι συνόψισαν ως εξής τα αποτελέσματα:
Οι μαθητές Λυκείου υστερούν σε γνώση ιστορικών, πολιτικών και νομικών θεμάτων και σε κατανόηση της σημασίας ονομάτων, χρονολογιών και γεγονότων. Αποστηθίζουν παπαγαλιστά. Εκδηλώνουν πολικότητα (= αντιθετική διαφορά) στην αισθηματική τους διάθεση με οξεία αρνητική άποψη προς το κράτος και πολύ θετική προς τη Ρωσία ως χώρα.
Οι νεαροί Ρώσοι, λοιπόν, αγαπούν την χώρα τους μα μισούν το κράτος και την πολιτική κάστα, ή πιο σωστά την κάστα που κυβερνά, με τον στρατιωτισμό, τον πατριωτισμό, τη θρησκοληψία και τις εκκλησίες, τον Πούτιν και την προπαγάνδα και τις απάτες του!
Φαίνεται, λοιπόν, πως η πουτινική προπαγάνδα, το κλείσιμο των Δυτικών καναλιών (και τώρα των μαγαζιών) όχι μόνο δεν έχει στρέψει τους νεολαίους προς τον “ηγέτη λυτρωτή”, μα απεναντίας τους έχει απωθήσει και τους έχει στρέψει εναντίον του. (Από την άλλη, πρόσφατη κρατική δημοσκόπηση έδειξε πως το 81% υποστηρίζουν τον Πούτιν!)
Θα χρειαστεί επομένως να ξοδέψει πολύ περισσότερα εκατομμύρια ρούβλια και να υψώσει ένα ακόμα πιο ισχυρό και ψηλό “σιδηρούν παραπέτασμα” ο πρόεδρος Πούτιν. Θα πρέπει να κάνει τη χώρα σαν Βόρεια Κορέα. Μα ακόμα κι έτσι με συνεργάτες σαν τους Μεντβέντεφ, Λαβρόφ, Πεσκόφ, κα Ζαχάροβα κλπ., δεν θα ελκύσει ούτε θα πείσει πολλούς.
Μάλλον, όμως, και ο ίδιος ο Πούτιν θα πρέπει, άσχετα με μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις (αν και δεν αμφιβάλλω πως έχει μεγάλη στήριξη), να αφήσει την εξουσία και να κρυφτεί κάπου απόμερα.
