Νικόδημος για Τζουάνγκ Τζου (κεφ.22)
Η γνώση συνεχίζει το ταξίδι της βόρεια και κάποιος Tzeng Kuo Zi συμβουλεύεται τον Δάσκαλο Τζουάνγκ Τζου.
“Αυτό που εσύ αποκαλείς Τάο” τον ρώτησε, “πού βρίσκεται;”
ΤΤ: Δεν υπάρχει τόπος όπου δεν βρίσκεται.
ΤΚ: Έλα, πες μου κάτι πιο συγκεκριμένο!
ΤΤ: Είναι στα μυρμήγκια.
ΤΚ: Σε τόσο χαμηλό επίπεδο;
ΤΤ: Είναι και στο κοινό χορτάρι.
ΤΚ: Μα είναι ακόμα πιο χαμηλά!
ΤΤ: Είναι και στα τούβλα και στον γύψο.
ΤΚ: Καλά, θα μπορούσε και πιο χαμηλά;
ΤΤ: Είναι και στα κόπρανα και τα κάτουρα.
Όταν ο Τσουνγκ Κούο δεν μίλησε, ο Τζουάνγκ Τζου συνέχισε: “Οι ερωτήσεις σου, κύριε, δεν ακουμπούν στην ουσία του θέματος. Όταν ο επιθεωρητής Χούο ρώτησε τον διοικητή της αγοράς γιατί πατούσε πάνω στα γουρούνια, εκείνος απάντησε πως όσο περισσότερο πιέζεις τόσο περισσότερα μαθαίνεις για το πάχος των γουρουνιών. Μα μην περιμένεις να μάθεις για συγκεκριμένο μέρος όπου είναι ή δεν είναι το Τάο. Δεν υπάρχει κάτι που διαφεύγει την παρουσία του Τάο. Το τέλειο Τάο είναι ακριβώς τέτοιο όπως και οι λέξεις μεγαλοσύνης: ‘πλήρες, συμπαντικό, συνολικό’. Είναι τρεις διαφορετικές λέξεις που όμως υποδείχνουν τη ίδια πραγματικότητα· δείχνουν την ενότητα των πάντων.
Ας πάμε μαζί βαθιά στη μήτρα του Τίποτα όπου εναρμόνιση και ταυτότητα θα είναι η βάση της επικοινωνίας μας δίχως όριο ή σταμάτημα. Μείνε μαζί μου στην απραξία, γαλήνη ακινησίας, ανάπαυσης, απλή ευτυχία. Οι επιθυμίες μας ήδη έσβησαν αφήνοντας ένα κενό και δεν γνωρίζουμε πού και πώς καταλήγουμε. Είναι σαν να πηγαινο-ερχόμαστε, σαν να καλπάζουμε χωρίς να σταματάμε, ανεξάντλητα, καθώς η κατανόηση βαθαίνει σε άπειρο κενότητας.
Τα πράγματα έχουν όρια μα στη σχέση τους με το Ένα ενώνονται και ας φαίνονται κλεισμένα στα όρια τους. Υπάρχουν όρια και όρια που δεν περιορίζουν. Εκείνο που γνωρίζει τα πράγματα ως πράγματα, τα διαπερνά και δεν περιορίζεται από αυτά. Υπάρχει πληρότητα όπως κενότητα· υπάρχει φθορά μα και ανανέωση. Εκείνο που προκαλεί πληρότητα ή κενότητα ούτε γεμίζει το ίδιο ούτε αδειάζει. Εκείνο που προκαλεί φθορά ή ανανέωση δεν φθείρεται το ίδιο ούτε ανανεώνεται. Προκαλεί σώρευση και σκόρπισμα μα το ίδιο δεν σωρεύεται και δεν σκορπάει. Προκαλεί αρχινήματα και τελειωμούς χωρίς το ίδιο να έχει αρχίνημα ή τελειωμό.”
Έτσι και όταν ο Shen Nong (1) έμαθε για τον θάνατο του δασκάλου του Λάο Λονγκ, γέλασε κι είπε: “Με άφησε ξέροντας πόσο ασεβής και ξεροκέφαλος είμαι. Πάει πέθανε. Τελείωσε. Δεν μου έδωσε μια τελευταία συμβουλή με τα παράδοξά του μήπως και βελτιωθώ περισσότερο!”
Το άκουσε ο Yan Geng Diao και είπε με τη σειρά του: “Όποιος ενσαρκώνει το Τάο ελκύει αξιόλογους ανθρώπους από όλο το βασίλειο. Ακόμα και όσοι ξέρουν τόσο λίγα όσο θα μπορούσαν να χωρέσουν στην άκρη μιας καρφίτσας, γνωρίζουν αρκετά ώστε να πάρουν τα παράδοξά τους στη σιωπή του θανάτου τους. Πόσο μάλλον ένας που διακατέχεται από το Τάο. Ψάχνεις να το δεις μα δεν έχει μορφή· ψάχνεις να το ακούσεις μα δεν έχει φωνή. Γι’ αυτό οι άνθρωποι που το προσέγγισαν το λένε σκοτεινό, δυσπρόσιτο. Το Τάο που περιγράφεται δεν είναι Τάο.”
(1) Αυτός ήταν ο αυτοκράτορας που παλιά είχε ανακαλύψει τη γεωργία.
