1. Ο κομμουνισμός ως θεωρία, όπως και η δημοκρατία, ασκεί ακόμα παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες εγκατάστασής του στη Ρωσία και πολλές άλλες χώρες, μεγάλη έλξη για τον νου πολλών ανθρώπων έστω και αν δεν καταλαβαίνουν τι πραγματικά είναι ο κομμουνισμός ή ο μαρξισμός που τον προώθησε σαρωτικά.
Είναι, λέγεται (λανθασμένα), ο μοναδικός βασικός αντίπαλος του «καπιταλισμού» (που επίσης ως όρος παραπλανά σε σύγχυση) σε πολλές ιδεοληπτικές εκφράσεις όπως αριστερός προοδευτισμός, αντισιωνισμός και φιλο–παλαιστινιακή τάση, εθνικιστικός αντι–ιμπεριαλισμός, αυξανόμενος κρατισμός και πρόνοια κλπ.: όλες αυτές ψάχνουν την απόλυτη δικαιοσύνη και όλες έχουν βασικό στήριγμα την κατάργηση της «ιδιωτικής περιουσίας», κατά ορισμένους θεωρητικούς και ιδίως τον Καρλ Μαρξ.
Από ποιους και πόσο βίαια θα καταργηθεί η ιδιωτική περιουσία;
Με τον κομμουνισμό, ιδίως του Λένιν, δεν υπάρχουν δισταγμοί κι εξαιρέσεις: ο τρόπος είναι ξεκάθαρος και ολοκληρωτικός. Όσοι αντιστέκονται, εξορίζονται, φυλακίζονται ή εξοντώνονται με απλή διαδικασία.
2. Το άλλο άμεσο, απλό κι εύκολο σημείο είναι η ανατροπή/επανάσταση όπου η ίδια η επανάσταση γίνεται Ηθική και Νόμος.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μπορούν να εξοντωθούν 10.000 προκειμένου να ευτυχήσουν στο νέο καθεστώς (κάπου στο μέλλον!) 10 εκατομμύρια και περισσότεροι….
Δίνονται υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών και συντάξεων, δωρεάν ψωμί, παιδεία και, φυσικά, λευτεριά! Καμιά άποψη, κανένα μέγεθος λαϊκισμού δεν θα περιφρονηθεί. Λίγα απλά εύπεπτα συνθήματα, όσο παιδαριώδη κι αν ακούγονται, αρκούν.
Ο Άγγλος Thomas Hobbes (1588 – 1679), ένας από τους θεμελιωτές της μοντέρνας πολιτικής φιλοσοφίας (γνωστός για το έργο του Leviathan που αναφέρεται στο κράτος), έδωσε στο De Cive (= Περί του Πολίτη, 1642 Λατινικό, 1651 Αγγλικό!) μια καλή διατύπωση: «Αφού κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να συντηρήσει (preserve) τον εαυτό του, πρέπει να έχει το δικαίωμα επίσης να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα και να κάνει όλα τα αναγκαία δίχως τα οποία δεν θα μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του».
3. Μετά ο κομμουνισμός έχει και μεγάλα επιτεύγματα. Με κόστος, που όμως δεν αναφέρεται σε ευνοϊκούς απολογισμούς, εκατομμύρια ζωές και απερίγραπτο ανθρώπινο πόνο, στη Ρωσία και τη σοβιετική αυτοκρατορία, στην Κίνα του Μάο, στην Καμπότζη κλπ.
α) Ένα μικρό, άσημο κόμμα καθοδηγούμενο από εξόριστους διανοούμενους, κατόρθωσε να αρπάξει την εξουσία, να επιβληθεί και να αλλάξει το καθεστώς της Τσαρικής Αυτοκρατορίας το 1917 και στα επόμενα έτη να αφανίσει όλους τους επικίνδυνους εχθρούς του.
β) Όταν ο δεξιός φασισμός εγέρθηκε στην Ευρώπη και ο Άξονας (κυρίως οι Ναζί) κατέλαβε την ήπειρο, ο σοβιετικός στρατός κατόρθωσε να νικήσει τους εισβολείς στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι εδώ, πάλι, δεν λέγεται πως ο Στάλιν δέχθηκε τεράστια βοήθεια από τις καπιταλιστικές χώρες το 1941-42 τις οποίες λοιδορούσε – και μάλλον βοηθούσε νωρίτερα τους Ναζί να κατασπαράξουν άλλες χώρες (κυρίως Πολωνία)!
γ) Η αγροκτηνοτροφική Ρωσία εκβιομηχανίστηκε ραγδαία τη δεκαετία 1930 και η τεχνολογία αναπτύχθηκε τόσο που μπόρεσε πρώτη να στείλει άνθρωπο στο διάστημα. Μα κι εδώ 100.000 Δυτικοί (κυρίως Αμερικανοί) μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ., πήγαν εθελοντικά στη Ρωσία τότε . Επίσης εκατομμύρια εξοντώθηκαν από τους σταλινικούς δήμιους!
4. Ένα τεράστιο σφάλμα των αριστερών, κομμουνιστών, μαρξιστών και σοσιαλιστών, είναι που δεν διαχωρίζουν την κινητή φθαρτή περιουσία (χρημάτων, επίπλων, οχημάτων, ακόμα και κτιρίων) και την ακίνητη, άφθαρτη επιφάνεια της γης που, μαζί με τις γεωφυσικές και κοινωνικές συνθήκες και την εργασία του ανθρώπου, γίνεται η παραγωγική μήτρα όλων των αγαθών και υπηρεσιών, όλου του πλούτου.
Η ιδιοκτησία της γης, της στέρεης επιφάνειας, μόνο είναι που πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Η ιδιωτική εκμετάλλευση της γης, της στέρεης επιφάνειας, είναι η μήτρα κάθε άλλης εκμετάλλευσης.
Η γη δεν φτιάχνεται, δεν παράγεται. Μα ό,τι παράγεται, αγαθό ή υπηρεσία που προέρχεται από τη γη με τη συνδρομή της ανθρώπινης εργασίας, μπορεί κάλλιστα, καθώς περιέχει ενσωματωμένη την ενέργεια της εργασίας του ανθρώπου, να είναι ιδιωτική περιουσία αυτού που το παράγει ή το ανταλλάσσει με κάποιο άλλο αγαθό ή υπηρεσία.
