Διάβασα το ανυπόγραφο άρθρο “Η Βιολογία ακυρώνει τη μονογαμία” στην Καθημερινή 21 Νοεμβρίου, 2021. Αυτό ξεκινά με το ότι σημειώθηκε “Δραματική αύξηση του ενδιαφέροντος για ευκαιριακές ερωτικές συνευρέσεις… σύμφωνα με την εφαρμογή γνωριμιών Feeld”. (Αυτή η εφαρμογή μου είναι άγνωστη.)
Αν είμαστε μονογαμικοί, συνεχίζει το άρθρο, τότε αποτελούμε μέρος μιας πολύ εκλεκτής ομάδας ζώων. “Η αληθινή μονογαμία στο ζωικό βασίλειο είναι σπάνια, ειδικά στα θηλαστικά. Πολύ λίγα ζώα ζευγαρώνουν για μια ζωή και παραμένουν πιστά σε ‘γενετική μονογαμία’. Τα περισσότερα… σχηματίζουν μια μονογαμική σχέση ή ένα ‘δεσμό ζευγαριού’ για περίπου μια εβδομάδα, αναπαράγονται και μετά χωρίζουν οριστικά”.
Είναι αλήθεια πως στα θηλαστικά λίγα είδη (λύκοι, λιοντάρια) ακολουθούν μονογαμία. Λίγα και στα πτηνά (γεράκια). Μα γιατί να μην είναι και ο άνθρωπος μέλος “μιας πολύ εκλεκτής ομάδας”; Ο άνθρωπος έχει επίσης μια νοημοσύνη που παράγει αεριωθούμενα, υποβρύχια, πυρηνικά εργοστάσια, στέλνει διαστημόπλοια έξω από το ηλιακό σύστημα, στοχάζεται την έννοια “δικαιοσύνη” κι ερευνά τη φύση του. Έτσι ανήκει ούτως ή άλλως σε μια ξεχωριστή ελίτ κατηγορία.
Τι σημασία έχει το φέρσιμο ζώων με ελάχιστη νοημοσύνη;
Επιπλέον, τα περισσότερα θηλαστικά είναι τετράποδα (εξαιρούνται οι πίθηκοι και τα καγκουρό) ενώ πολλά έντομα και πτηνά πετούν και χιλιάδες είδη ζούνε στα νερά, σε ποτάμια, θάλασσες και ωκεανούς!
Αυτό το αναμφισβήτητο γεγονός δεν μας κάνει να σκεφτούμε πως ο τρόπος ζωής του ανθρώπου στην ξηρά είναι φυσιολογικός (όπως και των τετράποδων και θαλασσινών και πτηνών). Τότε γιατί θα πρέπει ξαφνικά σε μια εποχή όπου επικρατεί η αντίληψη της ελευθεριότητας, απιστίας και απάτης, η σεξουαλική ελευθεριότητα του ζωικού βασιλείου θα πρέπει να μας κάνει να πιστέψουμε πως αυτή είναι ορθή και για μας και να μιμηθούμε τη ζωώδη γενική συμπεριφορά;
Το ότι χρησιμοποιούνται ψευτο-επιστημονικοί όροι “κοινωνική μονογαμία, σειριακή μονογαμία, εξελικτική άποψη, γονιδιακή δεξαμενή” κ.λπ., δεν αποδεικνύει τίποτα ούτε σημαίνει κάτι ουσιαστικό πέρα από ότι τα πράγματα έχουν ως έχουν.
Πολλοί επιστήμονες που δεν πετυχαίνουν να βρουν κάτι ουσιαστικό κι έτσι να κερδίσουν το Νόμπελ ή κάποιο άλλο έπαθλο ή έστω κάποια αναγνώριση (ακόμα και αν έχουν έδρα σε φημισμένο πανεπιστήμιο), εκκολάπτουν μια νεωτεριστική θεωρία που εντυπωσιάζει, άσχετα με το ότι δεν έχει αντιστοιχία στην παρατηρήσιμη πραγματικότητα, κι έτσι, με την επικουρία δικών τους βοηθών και άλλων εξίσου αδύναμων εγκεφάλων, αποκτούν πρόσκαιρη φτηνή φήμη και αυθεντία.
Τέτοιος είναι και αυτός ο ισχυρισμός πως η Βιολογία ακυρώνει τη μονογαμία.
Στην πραγματικότητα ο προσεκτικός αναγνώστης επισημαίνει πως ο ανώνυμος συντάκτης δεν παρουσιάζει ούτε μια βιολογική μαρτυρία που να υπαινίσσεται την πολυγαμία (ή μονογαμία) για τον άνθρωπο.
Η κληρονομικότητα δεν παίζει ρόλο. Μπορεί το Ντι-Εν–Ει σου να είναι ελληνικότατο ή σκανδιναβικό μα αν μεγαλώσει σε μια οικογένεια Κινέζων από 3 μηνών, η νοοτροπία σου και συμπεριφορά σου θα είναι κινέζική (γλώσσα, συνήθειες κ.λπ.).
Πώς λοιπόν αποφασίζουμε; Είμαστε μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;
Οι σοφοί της Βεδικής Παράδοσης έλεγαν “Τι θέλουμε με γυναίκες και παιδιά – εμείς έχουμε τον Άτμαν (=υπέρτατος Εαυτός ίδιος με τον Εαυτό του Σύμπαντος) ως Εαυτό;” Κι εκατομμύρια μοναχοί στην ανθρώπινη ιστορία εδώ και χιλιετίες έζησαν ανέραστο βίο.
Άλλοι πάλι, σαν τον John Kennedy, αρρώσταιναν αν δεν έκαναν σεξ κάθε δυο μέρες και κατά προτίμηση εξωσυζυγικό! Το ίδιο και πολλές γυναίκες.
Μα ο κοινός άνθρωπος συνήθως ερωτεύεται και θέλει να περάσει όλη του τη ζωή με τον ένα έρωτά του. Υπάρχουν πειρασμοί κι ενίοτε ενδίδει. Μα γενικά και κυρίως οι γυναίκες θέλουν να υπάρχει πίστη και μονιμότητα.
Μονογαμία, λοιπόν, ή ευκαιριακά τσιλιμπουρδίσματα;
