1. Αναφέρομαι στο Ψάϊ φαινόμενο remote viewing. Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν: πρόκειται για την ικανότητα που εκδηλώνουν ορισμένοι άνθρωποι να «βλέπουν από μακριά» κάτι που δεν φαίνεται ή είναι κρυμμένο, μια φωτογραφία, ένα σχέδιο, ένα κείμενο, ή κάτι μέσα σε ένα κουτί, ή κάτι που βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά!
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει ο κατάλληλος τεχνικός όρος ήδη στα Ελληνικά. Παλαιότερα χρησιμοποίησα τη λέξη «διόραση». Μα και «απόμακρη θέαση» καλά ακούγεται.
2. Στο πρόγραμμα PEAR οι Jahn και Dunne (και άλλοι συνεργάτες) συμπεριέλαβαν και προγράμματα απόμακρης όρασης. Έκαναν 653 ελεγχόμενες δοκιμές όπου ένας απόμακρος θεατής θα «έβλεπε» έναν ταξιδευτή κάποτε 9.000 χλμ μακριά. Χρησιμοποιήθηκαν 48 απόμακροι θεατές. Είχαν επιτυχία σχεδόν 65%, ποσοστό που υπερβαίνει κατά πολύ την τύχη. Οι πιθανότητες να ήταν τυχαία τα αποτελέσματα είναι 1 στο δισεκατομμύριο.
Ο Δρ. Dean Radin (που συνεργάστηκε με τους Jahn και Dunne σε άλλα πειράματα) εξέτασε τη διόραση σχετικά με κάρτες, όπου οι μέτοχοι «έβλεπαν» ή μάντευαν το σχήμα σε κάρτες κλεισμένες σε φακέλους. Εξέτασε 907.000 διαφορετικές δοκιμές που είχαν γίνει στην περίοδο 1934-39. Τα ποσοστά επιτυχίας ήταν πολύ πιο πάνω από το τυχαίο (σελ 94-97: The Conscious Universe… 1997 Harper, San Francisco).
Νωρίτερα, όμως, στη δεκαετία 1970 δυο φυσικοί, Harold Puthoff και Russell Targ είχαν κάνει παρόμοιες δοκιμές στο Stanford Research Institute του πανεπιστημίου Stanford και αυτοί ανέπτυξαν τις διαδικασίες ασφαλών πειραμάτων.
3. Ο Puthoff άρχισε μόνος με κάποιον Ingo Swann που είχε τη φήμη «μάντη». Στο υπόγειο της Σχολής της Φυσικής ζήτησε από τον Swann να αλλάξει το μαγνητικό πεδίο μιας συσκευής που ήταν σχεδόν θαμμένη σε τσιμέντο και μολύβδινες ασπίδες κι έκανε μετρήσεις κβαντικών φαινομένων.
Ο Swann είπε πως θα «κοίταζε» με απόμακρη θέαση το εσωτερικό της συσκευής διότι δεν είχε ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο. Έκλεισε τα μάτια και συγκεντρώθηκε για ένα λεπτό. Την ίδια ώρα για 45 δεύτερα ο κανονικός ρυθμός σε μια ταινία που έδειχνε τη λειτουργία της συσκευής διακόπηκε και διπλασιάστηκε ο ρυθμός.
Ο Swann μετά δοκίμασε να αλλάξει το μαγνητικό πεδίο που εκδηλωνόταν στο γράφημα της ταινίας ως ένα «s». Έκλεισε τα μάτια και, πάλι, για 45 δεύτερα το γράφημα άλλαξε κι έγινε μια ευθεία γραμμή.
Ο Puthoff ζήτησε μια τρίτη δοκιμή. Αυτή τη φορά το γράφημα πάλι άλλαξε κι έγινε γρήγορο με απότομες γωνίες και μακριές κάθετες. (σελ. 145-6: The Field, Lynne Mc Taggart, 2001/2002, Harper, Λονδίνο/Νέα Υόρκη).
4. Μετά, ο Puthoff κάλεσε και τον Pat Price, οικοδομικό εργολάβο, που είχε παρόμοια ικανότητα απόμακρης θέασης και είχε βοηθήσει ως Διοικητής στην Αστυνομία με συλλήψεις.
Στο πρώτο πείραμα ο Price εντόπισε μια τοποθεσία κοιτώντας τις συντεταγμένες που είχαν δώσει πράκτορες της CIA για δοκιμή. Ο Price πέτυχε.
Για να εξακριβώσει την εμβέλεια της απόμακρης θέασης ο Puthoff ζήτησε από τον Swann να «δει» τον πλανήτη Δία (μιας κι ετοιμαζόταν το ταξίδι του διαστημόπλοιου Pioneer). Ο Swann ομολόγησε με ντροπή μετά πως μάλλον η προσοχή του στράφηκε προς τον Κρόνο διότι είδε τον μεγάλο πλανήτη (τον οποίο ζωγράφησε κιόλας) με ένα δαχτυλίδι γύρω του. Λίγο αργότερα, όμως έμαθαν από τη NASA πως εκείνες τις μέρες ο Δίας όντως είχε ένα δαχτυλίδι! («CIA–initiated remote viewing…» 1996, Journal of Scientific Exploration 10 (1) σελ. 63-76)
5. Στο μεταξύ άρχισε η συνεργασία με τον R. Targ.
Τον Οκτώβριο 1974 το Nature, ένα από τα πιο διάσημα κι έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, δημοσίευσε (251: σελ. 602-605) τα ευρήματα των Targ και Puthoff για πειράματα διόρασης που έκαναν με τον Uri Geller («Information transmission under conditions of sensory shielding» – τίτλος.)
Στο SRI ο Γκέλερ έκανε 13 δοκιμές απόμακρης θέασης μέσα σε μια Faraday κλούβα απομονωμένος από ηλεκτρικούς παλμούς. Οι στόχοι του ήταν σε αποστάσεις 4 μέτρων ως και 10 χιλιομέτρων, κάρτες με απλά σχέδια που ζωγραφίστηκαν (τετράγωνα, κύκλοι, σταυροί κ.λπ.) από άλλους επιστήμονες οι οποίοι δεν είχαν σχέση με το πρόγραμμα ούτε ήξεραν για αυτό.
Ο Γκέλερ είχε πένα και χαρτί και σχεδίασε τα 10 από τα 13. Τα άλλα 3 δεν μπόρεσε να τα «δει». Δυο άλλοι πάλι επιστήμονες άσχετοι με το πρόγραμμα, τα εξέτασαν συγκρίνοντας τα με τους αντίστοιχους απόμακρους στόχους. Ο Γκέλερ είχε πετύχει και τα 10!
Έγιναν και άλλες δοκιμές με κάρτες και με ζάρια. Οι δοκιμές με τις κάρτες έμειναν στο επίπεδο του τυχαίου (δηλ. 50%). Οι δέκα δοκιμές με τα ζάρια απέδωσαν 8 ορθές «θεάσεις» (με 1 στο 1 εκατομμύριο να ήταν τύχη).
6. Οι Puthoff και Targ έκαναν πολλές πρόσθετες σειρές κυρίως με τον Price ο οποίος «είδε» 6 από 9 άγνωστες τοποθεσίες, επιλεγμένες από τον ίδιο τον Διευθυντή του SRI. Ο Πράις περιέγραψε ορθά τις 6, που ελέγχθηκαν από 5 ανεξάρτητους επιστήμονες.
Οι δοκιμές συνεχίστηκαν και περιγράφονται από τους Targ και Puthoff σε διάφορες δημοσιεύσεις τους, από τον Rαdin, την McTaggart και άλλους.
Αξιοπρόσεκτες είναι οι παρατηρήσεις των 2 φυσικών στο άρθρο στο Nature: «Υπάρχει ένα κανάλι μέσω του οποίου ορθή πληροφόρηση μπορεί να προσληφθεί με τρόπο μιας ως τώρα άγνωστης δύναμης αντίληψης… Η ικανότητα απόμακρης θέασης είναι παρούσα σε πολλούς στον κοινό πληθυσμό μα δεν έχει γίνει αντιληπτή…»
Η McTaggart συνδέει τη «θέαση», την υπεραισθητήρια ικανότητα του μετόχου θεατή να έχει επαφή/επικοινωνία με το Πεδίο Μηδενικού Σημείου το οποίο είναι παντού στα πάντα πάντοτε (σελ. 157, 159). Ο Radin γράφει (σελ. 259–61) για «μια ενιαία συνειδησία του ζωντανού όντος, γνώρισμά της αμείωτης (irreducible: μη-υλικής) πραγματικότητας, που χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο ως σύνεργό της». Και αυτή η περιγραφή του Radin είναι πιο κοντά στη σημασία που έχουν δοθεί και δίνονται σε αυτά τα άρθρα.
