Ο Γερμανός ιερομόναχος και μύστης Μάστερ Έκχαρτ (1260-1328) θεωρήθηκε για λίγο αιρετικός, μα μετά από ενδελεχή ανάκριση αποκαταστάθηκε πλήρως. Οι εξεταστές του παραδέχτηκαν πως δεν είχαν τις μυστικές εμπειρίες του για να τον κρίνουν και να αξιολογήσουν τη διδασκαλία του πως στην εσωτερική στροφή του νου, στην προσευχή, στην παράδοση στο Πνεύμα Κυρίου και σε βαθύ διαλογισμό, ο μύστης υπερβαίνει την ταύτιση με τον θεό Πατέρα και την Αγία Τριάδα φτάνοντας στο απερινόητο Ύψιστο, την Πρωταρχή των πάντων.
Σε αυτή την υπέρτατη υπέρβαση εκφράζει τον αυστηρό μονισμό του Ādi Śaṅkara της Βεδικής Παράδοσης. “Εκείνο το Ένα είναι η μόνη πραγματικότητα”.
1. Όσα περισσότερα έχουμε τόσο λιγότερα κατέχουμε.
2. Η ψυχή δεν μεγαλώνει με πρόσθεση μα με αφαίρεση.
3. Τίποτα σε όλο το σύμπαν δεν είναι σαν τον Θεό, όσο η ατάραχη ησυχία.
4. Ανάμεσα σε μας και τον Θεό δεν υπάρχει “ανάμεσα”.
5. Το μάτι με το οποίο βλέπω τον Θεό είναι το ίδιο μάτι με το οποίο ο Θεός θεάται εμένα.
6. Ο Θεός δεν είναι καλός, αλλιώς θα μπορούσε να είναι καλύτερος.
7. Κανείς ποτέ δεν είναι πλήρως αποκομμένος από τον Θεό.
8. Αν η μόνη προσευχή που λέγετε σε όλη σας τη ζωή είναι “Σ’ ευχαριστώ” αυτή είναι αρκετή.
9. Ποιο το όφελός μου που η Μαρία γέννησε το Γιο του Θεού 1.400 έτη νωρίτερα; Ενώ εγώ δεν γεννώ το Γιο του Θεού στην εποχή μου; Όλοι θα πρέπει να είμαστε μητέρες του Θεού.
10. Μερικοί προτιμούν μοναχικότητα. Σε αυτό στηρίζεται η γαλήνη του νου τους. Άλλοι νιώθουν καλύτερα στην εκκλησία. Αν νιώθεις καλά, νιώθεις καλά όπου και αν είσαι. Αν όχι, δεν νιώθεις καλά πουθενά. Το περιβάλλον δεν έχει σημασία. Ο Θεός είναι μαζί σου παντού – στην ησυχία, στην εκκλησία, στην αγορά.
11. Πρέπει να βρίσκουμε μια εσωτερική μοναχικότητα όπου και αν βρισκόμαστε.
12.Υπάρχει μια απέραντη σιωπή μέσα μας και η ανάκτησή της αρχίζει να μας διδάσκει την γλώσσα του Θεού.
13. Μερικοί θέλουν να βλέπουν τον Θεό με τα μάτια όπως [βλέπουν] την αγελάδα. Και Τον αγαπούν όπως την αγελάδα – για το γάλα, το τυρί και τα κέρδη που δίνει. Έτσι είναι και με όσους αγαπούν τον Θεό για χάρη εξωτερικού πλούτου κι εσωτερικής άνεσης… Τον αγαπούν για δικό τους υλικό όφελος μόνο.
14. Ο γνώστης και το γνωστό είναι ένα. Οι κοινοί άνθρωποι φαντάζονται πως θα δουν τον Θεό σαν να στέκεται πιο πέρα ενώ εκείνοι [στέκονται] εδώ. Δεν είναι όμως έτσι. Ο Θεός κι εγώ είμαστε ένα στη γνώση.
15. Η ψυχή δημιουργείται σε έναν χώρο ανάμεσα στο χρόνο και την αιωνιότητα.
16. Υπάρχει μόνο η στιγμή του παρόντος: ένα Τώρα που κάθε στιγμή, ατελεύτητα, είναι το ίδιο πάντα νέο. Δεν υπάρχει χτες και αύριο μα μόνο Τώρα, όπως ήταν πριν 1.000 χρόνια και θα είναι μετά από 1.000 χρόνια.
17. Σοφία είναι να κάνεις αυτό που έπεται, να το κάνεις ολόκαρδα και κάνοντας το να νιώθεις αγαλλίαση.
18. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε το τι πρέπει να κάνουμε, αλλά το τι να είμαστε. Τα έργα μας δεν μας εξευγενίζουν. Εμείς πρέπει να εξευγενίζουμε τα έργα μας.
19. Η εξωτερική εργασία ποτέ δεν θα είναι μικρή αν η εσωτερική είναι μεγάλη.
20. Ο Θεός περιμένει μόνο ένα πράγμα από σένα: να εξέλθεις από τον εαυτούλη σου ως μικρό πλάσμα και να εκδηλωθεί ο θεός μέσα σου Θεός.
21. Αν όλος ο κόσμος έμπαινε στην ψυχή, αυτή δεν θα γέμιζε. Θα γέμιζε μόνο με την παρουσία του ίδιου του Θεού.
22. Όταν είσαι γεμάτος με πράγματα, είσαι άδειος από τον Θεό. Όταν είσαι άδειος από πράγματα, είσαι γεμάτος με τον Θεό.
23. Ένας άνθρωπος έχει πάρα πολλά δέρματα μέσα του που καλύπτουν τα βάθη της καρδιάς. Γνωρίζουμε τόσα και τόσα πράγματα, μα δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Και όμως 30 ή 40 δέρματα, χοντρά και σκληρά σαν βοδιού ή αρκούδας, καλύπτουν την ψυχή. Πήγαινε στο δικό σου έδαφος και γνώρισε τον εαυτό σου εκεί.
24. Να είστε πρόθυμοι να ξεκινάτε αρχάριοι κάθε πρωί.
25. Ξάφνου γνωρίζετε: είναι καιρός να αρχίσετε κάτι καινούριο και να εμπιστευθείτε την μαγεία του εξαρχής.
