1. Έχω γράψει αρκετά άρθρα για τους Αυστραλούς Αβορίγινες, την ιστορία, την κουλτούρα και τις παραδόσεις τους στον σύγχρονο κόσμο.
Δεν είναι δυνατό για μια κουλτούρα (ή έναν πολιτισμό) να διαρκέσει πολύ δίχως τη χαρισματική παρουσία ανθρώπων που λειτουργούν ως φύλακες και δάσκαλοι των κοινωνικών μα και μεταφυσικών (ή μαγικών) παραδόσεων του έθνους. Στους ινδουιστές ο βραχμάνος, στους Εβραίους ο ραβίνος, στους χριστιανούς ο θεολόγος και ιερωμένος, στους μουσουλμάνους ο μουφτής και μουεζίνης κλπ.
Υπάρχουν, βέβαια, και άνθρωποι του Εσώτερου Κύκλου, ή Σχολές, με κύριο σκοπό τους την καθοδήγηση προς την Αυτοσυνειδησία, μα συχνά ένας επικουρικός στόχος τους είναι η εξυγίανση και διατήρηση της κουλτούρας.
Οι Αβορίγινες επίσης έχουν, ή, πιο σωστά, είχαν, τους δικούς τους χαρισματικούς ανθρώπους που διατήρησαν τα ήθη και τις παραδόσεις τους.
2. Αυτοί όλοι εκπέμπουν μια αύρα ευφυίας και αγιότητας και απολαμβάνουν τον σεβασμό της κοινωνίας τους.
Κάποτε μάλιστα προκαλούν δέος ή φόβο.
Αυτοί είναι οι θεσμοφύλακες ή θεματοφύλακες της πνευματικής υπόστασης του λαού ή έθνους, οι πραγματικοί ηγέτες. Και αν θέλεις να αφανίσεις έναν λαό, μια εθνότητα, αυτούς τους ανθρώπους εξοντώνεις.
Αυτό ακριβώς επιδίωξαν να κάνουν οι φασίστες του Χίτλερ και του Στάλιν στην Πολωνία στα δυο έτη 1940-1941, όταν τον Σεπτέμβριο 1939 εισέβαλαν με δυο εβδομάδες διαφορά. Εκτός από τους Εβραίους που κυνηγούσαν ανελέητα, οι χιτλερικοί μάζεψαν και την πνευματική ελίτ των εθνικιστών Πολωνών (ιερείς, καθηγητές, γιατρούς, νομικούς, καλλιτέχνες, επιστήμονες, αξιωματικούς) και άρχισαν να τους εξοντώνουν συστηματικά. Ευτυχώς πολλοί κατόρθωσαν να διαφύγουν στο εξωτερικό ενώ άλλοι κατάφεραν να κρυφτούν στο εσωτερικό.
Το ίδιο έκαναν και οι Βρετανοί αποικιοκράτες, πολιτικοί και χριστιανοί ιερωμένοι στην Αυστραλία. Αφού άρπαξαν τις γαίες των γηγενών, αφού τους αποδεκάτισαν με αρρώστιες, περιορισμούς και εκτελέσεις, επιτέθηκαν βαθμιαία μα μεθοδικά στους “μάγους”, τους πνευματικούς φύλακές τους.
“Δεν έχουμε πια γέροντες σοφούς (=ευφυείς). Χάθηκαν. Δεν ξέρουμε τα μυστικά τους – τις θεραπείες και τις βαθύτερες γνώσεις τους”. Έτσι λένε τώρα.
3. Αυτοί οι φύλακες ήταν/είναι οι γέφυρες που ενώνουν τον Αόρατο κόσμο της αληθινής, παραδοσιακής, πνευματικής γνώσης με τις ανάγκες του υλικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας.
Με την λειτουργία τους αφενός συντηρούν την ευταξία στον Ορατό κόσμο και αφετέρου διατηρούν τον σύνδεσμο με τον Αόρατο και αναπληρώνουν την ενέργεια που ξεχύνεται από εκεί και τους θεσμοφύλακες που πεθαίνουν.
Επειδή οι Αβορίγινες είναι διαιρεμένοι εδώ και αιώνες σε έθνη και φυλές με διαφορετικές γλώσσες (και παραδόσεις), έχουν διαφορετικές λέξεις για τον άνθρωπο που λειτουργεί ως μάγος, γιατρός, ιερέας, σαμάνος, θεσμοφύλακας της κοινότητας ή φυλής.
Οι πιο συχνοί όροι είναι karadji ή mekigar. Στο έθνος των Wuradjeri (στην ανατολική Αυστραλία) ήταν γνωστοί ως wiri:nan “άνθρωποι με δύναμη” και ως bug:nja “πνεύμα της θύελλας”.
Ο άνθρωπος αυτός, ο σοφός γέροντας, ήταν γενικά γνωστός ως walemira “ευφυής”. Επίσης ως walemira talman δηλαδή “ευφυής στον οποίο η σοφία μεταβιβάστηκε”!
4. Η δύναμη miwi του νυν “μάγου” προέρχεται από τη γενιά των προηγούμενων walemira talman και πάει πίσω, πίσω στην περίοδο του Άχρονου, του Ονείρου, των θεϊκών Πρωτανθρώπων, στην Alcheringa.
Όπως οι προηγούμενοι μεταβίβασαν τη μυστική γνώση στους επόμενους έτσι και οι νέοι είχαν καθήκον να τη μεταβιβάσουν στους διαδόχους τους. Αυτό γινόταν με έναν από τους δυο τρόπους.
Κάποιο μέλος της φυλής “καλούνταν” από την πνευματική δύναμη του Αόρατου κόσμου iruntarinia ή oruncha ή κάποιος νέος γινόταν δεκτός από έναν karadji ο οποίος τον μυούσε σταδιακά στη μεταφυσική και ιατρική.
Ο εκλεκτός ξεχώριζε, φαινόταν να είναι διαφορετικός, από τα άλλα μέλη της κοινότητας στη νοοτροπία και συμπεριφορά του. Ήταν διατεθειμένος να υποστεί δυσχέρεια και πόνο για να μεταμορφωθεί ή ξαναγεννηθεί σε karadji.
5. Στους Wuradjeri ένας υποψήφιος γίνεται δεκτός και διδάσκεται από έναν ικανό walemira που του εμφυσά ηχητικά μια δεύτερη τοτεμική δύναμη: αυτή θα ενεργοποιηθεί μέσω εκφώνησης κατάλληλων ύμνων μετά από καιρό καθώς ο νέος θα βρίσκεται σε διαλογισμό ή περισυλλογή. Πολύ αργότερα, θα γίνει και σε σύναξη άλλων “ευφυών” karadji όπου κλήθηκε από τον Ύψιστο, τον Baiame μέσω πατέρα ή παππού.
Εδώ ο Ύψιστος παρουσιάζεται σε κάποιον karadji ο οποίος τώρα λαμποκοπά και από το στόμα του ρέει ύδωρ ιερό που λέγεται να είναι ρευστός χαλαζίας. Αυτό το ρευστό εισέρχεται στον εκλεκτό και κάνει να φυτρώσουν αργότερα φτερά για να μπορέσει να πετάξει μαζί με τον Ύψιστο.
Τώρα όμως ο Ύψιστος “εκφωνεί” (ή ψέλνει) ένα κρύσταλλο χαλαζία μέσα στο κεφάλι του εκλεκτού δίνοντας του διορατικότητα ακτίνων Χ. Επίσης μεταδίνει κι “εκφωνεί” στο σώμα του νεαρού την ιερή φωτιά wi:me.
Μετά ένα αέρινο σκοινί maulve, το οποίο θα χρησιμοποιεί σε τελετές, εκφωνείται μέσα στον εκλεκτό και αυτός επιστρέφει στη σύναξη ως “ευφυής” walemira talman ο ίδιος.
6. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. (R.H. Matthews – Folklore of the Australian Aborigines 1899, Sydney; B. Spencer & F. Gillen – Native Tales of Central Australia, 1938, Macmillan & Co.; R.M. & C.H. Brendt – The World of the First Australians 1977, Ure Smith.)
Ο άλλος τρόπος είναι το ξαφνικό εσωτερικό κάλεσμα οπότε ο “εκλεκτός” πάει σε μια σπηλιά μα μένει έξω από το στόμιο. Εδώ πέφτει σε ύπνο ή έκσταση κάποιου είδους. Την αυγή ένα πνεύμα iruntarinia έρχεται και τον τρυπά με μια λόγχη στον λαιμό. Η λόγχη τρυπά και τη γλώσσα του αφήνοντας τρύπα – μια ουλή που μένει για όλη του τη ζωή. Μια δεύτερη λόγχη τον τρυπά από το ένα αυτί στο άλλο και τον “θανατώνει.” Τώρα μεταφέρεται μέσα στο σπήλαιο που έχει αιώνιο ηλιόφως και τρεχάμενο νερό. Τα εσωτερικά του όργανα αφαιρούνται και αντικαθίστανται από νέα. Έτσι “ξαναγεννιέται” σε μια νέα ενσωμάτωση: δεν είναι πια ο παλιός εαυτός του και το πνεύμα τον οδηγεί πίσω στην κοινότητά του. Μόνο οι karadji και σκυλιά βλέπουν το πνεύμα iruntarinia που τον συνοδεύει.
7. Αυτές οι περιγραφές, όπως και όμοιες αφηγήσεις για σαμάνους (π.χ. J. Halifax – Shaman: The Wounded Healer 1982, London / NY, Thames & Hudson; J.D. Lewis Williams Mind in the Cave 2002, London, Thames & Hudson) δεν εστιάζουν καθόλου στο γεγονός πως δεν είναι δυνατό αόρατα πνεύματα να τρυπούν με λόγχες το υλικό σώμα, να αφαιρούν όργανα κλπ. ή να εμφυτεύουν σε αυτό κρυστάλλους χαλαζία ή “ιερή φωτιά” και να φυτρώνουν φτερά με τα οποία ο άνθρωπος πετά μαζί με τον “Ύψιστο”!
Αυτά όλα πρέπει να συμβαίνουν στο αόρατο νοητικό σώμα ενός ανθρώπου που είναι αντιληπτό μόνο στον ίδιο και άλλους, ίσως, που έχουν εξοικειωθεί με τέτοιου είδους εμπειρίες, όπως οι λεγόμενοι “ευφυείς”.
Ο Αόρατος κόσμος γίνεται αντιληπτός μόνο στο συνειδησιακό μας επίπεδο και μετά ο νους βρίσκει αποδεκτές εικόνες οι οποίες μπορούν να μεταφέρουν εκείνες τις εμπειρίες στον οικείο μας αισθητήριο κόσμο.
