Ο αθεϊσμός βασίζεται σε μια λογική διαδικασία, όταν δεν είναι σκέτη οργίλη άρνηση, που ανατρέπει τη φυσική τάξη του Σύμπαντος.
Υπάρχουν βέβαια, οι πρώην θρήσκοι (ή θρησκόληπτοι) που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δυσαρεστήθηκαν και απέρριψαν τη θρησκεία και τον Θεό. Αλλά εδώ γράφω για τους “επιστημονικούς”, όπως νομίζουν τον εαυτό τους, άθεους. Υπάρχουν και οι αγνωστικιστές (“επιστημονικοί” και αυτοί) που “δεν ξέρουν” αν όντως υπάρχει Θεός.
Αλλά τι εννοούν με τον όρο “Θεός”; Τι εννοούν και οι θρήσκοι χριστιανοί (ή Μωαμεθανοί) με τον όρο “Θεός” (ή “Αλλάχ”); Τι εννοώ κι εγώ;
Υπάρχουν μονοθεϊστικές και πολυθεϊστικές θρησκείες. Υπάρχει και ο πανθεϊσμός και πανενθεϊσμός. Πανθεϊσμός είναι η “πίστη” πως ο Θεός και η Φύση είναι Ένα και το Σύμπαν Θείο: έτσι πολλοί ορθόδοξοι, μάλλον φανατικοί θεολόγοι θεωρούν τους πανθεϊστές “άθεους” (ακόμα και Βουδιστές και Ινδουιστές). Στον πανενθεϊσμό ο Θεός και το Σύμπαν είναι ξεχωριστές οντότητες και ο Θεός είναι η “ψυχή” κάθε πλάσματος ή πράγματος στον κόσμο. Αλλά σε όλες η βασική ιδέα είναι πως μια ανώτερη Δύναμη, ασύλληπτη από τις αισθήσεις και τον νου, υπάρχει πριν από την εμφάνιση του σύμπαντος με όλους τους κόσμους και με εμάς τους ανθρώπους, κι εκείνη έχει δημιουργήσει με όχι πλήρως κατανοητούς τρόπους το σύμπαν με όλους τους κόσμους κι εμάς τους ανθρώπους.
Ας μείνουμε με αυτήν τη βασική ιδέα και ας αφήσουμε στην άκρη δόγματα και θεολογίες περί ουρανού, παραδείσου και κόλασης και παρόμοια.
Οπωσδήποτε οι αθεϊστές δίχως δυσκολία μπορούν να αποδεχτούν την ύπαρξη του Θεού ως μια “ιδέα” (όχι πραγματικότητα). Μα η ιδέα αυτή, το κόνσεπτ “Θεός”, είναι άνευ σημασίας. Διότι δεν υπάρχει κάτι, λένε, μια αντικειμενική παρουσία στον κόσμο που να καταδείχνεται με τον όρο “Θεός”.
Οι θρησκείες λένε πως “ο Θεός είναι πνεύμα” και προσθέτουν πως αυτό είναι άυλο και ασύλληπτο από τον νου και τις αισθήσεις – της όρασης, ακοής, αφής, γεύσης και όσφρησης. Με άλλα λόγια δεν μπορείς να τον γνωρίζεις!
Μα αν δεν μπορείς να τον γνωρίζεις, συνεχίζουν, δεν μπορείς να γνωρίζεις αυτό το άυλο πάναγνο πνεύμα, πώς μπορείς να λες πως υπάρχει και πρέπει να πιστεύουμε σ’ αυτό, να το δοξολογούμε και να το λατρεύουμε;!;
Είναι όπως μπορούμε να πούμε τη φράση “βόρεια του Βόρειου Πόλου”. Κάθε λέξη έχει αντικειμενική σημασία: μα δεν υπάρχει στον άμεσο κόσμο της γης βορειότερο μέρος του Βόρειου Πόλου ! Ή μπορούμε να πούμε “το κέρατο του λαγού”: μα δεν υπάρχει λαγός που να έχει κέρατο!
Ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι έφτιαξε την ανόητη φράση “άχρωμες πράσινες ιδέες κοιμούνται αγριεμένα”.
Όλες αυτές οι φράσεις, επιμένουν οι “επιστήμονες άθεοι” αποτελούνται από λέξεις που έχουν γνωστή σημασία, έχουν αντικειμενική αντιστοιχία στον κόσμο: μα οι φράσεις ως σύνολο δεν έχουν. Π.χ. υπάρχουν λαγοί, μα όλοι είναι δίχως κέρατο. Υπάρχουν κέρατα, μα αυτά όλα βρίσκονται σε βόδια, τράγους, ταράνδους και άλλα ζώα μα όχι λαγούς!
Το να προσθέσεις πως “είναι ασύλληπτο από τον νου και τις αισθήσεις” δεν κάνει υπαρκτό το κέρατο του λαγού!
Ομοίως το να λέμε πως υπάρχει ο Θεός και πως αυτός είναι αγνό, άυλο πνεύμα, ασύλληπτο από τις αισθήσεις και τον νου, δεν τον κάνει υπαρκτό!
Όπως βλέπετε υπάρχει αυστηρή λογική.
Υπάρχει όμως ένα σοβαρό σφάλμα στην αφετηρία της κατά τα άλλα άψογης λογικής. Το σφάλμα συνίσταται στο ότι νομίζουμε πραγματικότητα μόνο το υλικό περιβάλλον μας, μόνο όλα όσα μπορούμε να συλλάβουμε με τα όργανα των αισθήσεων και τον νου μας και τα θαυμαστά τεχνολογικά σύνεργα που είναι υλικές εργαλειακές προεκτάσεις τους, όπως μικροσκόπια, τηλεσκόπια και ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι!
Αλλά οι αισθήσεις και ο νους μας λένε φωναχτά πως υπάρχει ένας λεπτότερος, ανώτερος κόσμος πέρα από τον υλικό που θεωρούμε μόνη πραγματικότητα. Αυτό τείνουμε να το αγνοούμε!
Παράδειγμα. Ένας νέος τρακάρει με το αμάξι του στη Μελβούρνη της Αυστραλίας μέρα μεσημέρι. Την ίδια ώρα, ή μάλλον μαύρες ώρες της νύχτας, στην Αθήνα, ο δίδυμος αδερφός (ή και η μητέρα) του νέου ξυπνά νιώθοντας πως ο νέος κάτι έχει πάθει – και μετά από λίγες ώρες αυτό επιβεβαιώνεται δια του τηλεφώνου.
Είναι το φαινόμενο της τηλεπάθειας. Δεν υπάρχει καμιά υλική σύνδεση κι επικοινωνία. Μα η γνώση είναι αναμφισβήτητη. Κι αυτό το φαινόμενο είναι πλέον πασίγνωστο σε όλες τις χώρες!
Οι επιστήμες (βιολογία, νευρολογία, φυσική, χημεία κλπ.) δεν έχουν καμιά εξήγηση! Δεν μας λένε πώς γίνεται! Δεν θέλουν καν να ασχοληθούν διότι δεν είναι φαινόμενο μετρήσιμο όπως τα τόσα υλικά φαινόμενα με τα οποία συνήθως ασχολούνται.
Μα οι αισθήσεις και ο νους παρατηρώντας αυτό το φαινόμενο μας λένε πως υπάρχει ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης, πολύ ανώτερο από τον υλικό κόσμο και αυτό είναι μυστηριώδες και θαυμαστό (και θαυματουργό) και δεν ξέρουμε τι δυνάμεις κρύβονται εκεί και πώς λειτουργούν.
Μα το επίπεδο αυτό υπάρχει. Και οι δυνάμεις του λειτουργούν!
Πώς το ερευνούμε; Πώς το προσεγγίζουμε;
Οι αισθήσεις και ο νους μας πληροφορούν πως ο αθέατος άυλος κόσμος υπάρχει μα δεν μπορούν να εισέλθουν μέσα σε αυτόν. Πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος, μια πολύ διαφορετική προσέγγιση.
Μετά, είναι η ύπαρξη του κόσμου και η τάξη που υπάρχει στον κόσμο, στα φυσικά υλικά φαινόμενα.
Κάτι, όπως ο κόσμος, ή η πρώτη εκείνη “μοναδικότητα” (singularity), δεν μπορεί να έχει προέλθει από το απόλυτο τίποτα. Μόνο τίποτα προέρχεται από το τίποτα.
Όπως η γνώση στην τηλεπάθεια παράγεται από άγνωστες, αθέατες δυνάμεις σε ένα άυλο, άγνωστο επίπεδο, έτσι και ο κόσμος μπορεί να προέρχεται από όμοιες άυλες, άγνωστες δυνάμεις ενός αθέατου πεδίου.
Επιπλέον, ο κόσμος έχει τάξη και αυτή οφείλεται στη λειτουργία νόμων που δεν εκτρέπονται και λειτουργούν πάντα με τον ίδιο τρόπο στις ίδιες συνθήκες.
Τάξη και αμετάβλητοι νόμοι προϋποθέτουν νοημοσύνη. Η γνώση και πληροφόρηση στην τηλεπάθεια επίσης προϋποθέτει νοημοσύνη.
Επομένως, το αθέατο εκείνο πεδίο ίσως είναι μια υπερφυσική, υπεράνθρωπη Νοημοσύνη.
Ίσως εκείνη να είναι ο Θεός ή μια πρώτη μα άυλη εκδήλωσή Του!
