Είναι ένας παράξενος μύθος που επεξηγεί – όχι πολύ ικανοποιητικά – τις πολύχρωμες πέτρες που βρίσκονται στη λοφώδη περιοχή κοντά στο Beemery (Bourke, New South Wales). Πρόκειται για μια ακόμα ιστοριούλα της φυλής Narran την οποία διέσωσε η Κ. Λ. Πάρκερ.
Οι μαύροι όλοι είχαν φύγει από τον καταυλισμό τους και είχαν πάει σε μια γειτονική σύναξη της τελετής των μυήσεων. Είχαν αφήσει πίσω μόνο ένα πολύ γερασμένο σκυλί που δεν μπορούσε πια να ταξιδέψει. Και αυτό βρήκαν μετά από τρεις νύχτες οι εχθροί τους, οι πολεμιστές Gooeeayas, όταν ήρθαν μέσα στη νύχτα να τους αιφνιδιάσουν και να τους σκοτώσουν.
Ήρθαν λοιπόν οι Gooeeayas βαμμένοι με όλα τα ένδοξά τους χρώματα πολέμου, με τα μαλλιά τους πιασμένα πυργωτά σε κότσο, στολισμένοι με φτερά και με δόντια του καγκουρό. Ζωσμένοι με τις waywah, φαρδιές ζώνες φτιαγμένες από λουρίδες δερμάτων αρουραίων και καγκουρό και τα μικρά μαρσιποφόρα pademelon, και είχαν στερεωμένα εκεί τα μπούμεράνγκ τους.
Έκπληκτοι, με όλη την ετοιμασία τους για πόλεμο, βρήκαν μόνο το γέρικο σκυλί στον έρημο καταυλισμό. Ρώτησαν το σκυλί πού είχαν πάει οι μαύροι. Μα εκείνο κούνησε το κεφάλι του ανέκφραστα. Πάλι και πάλι ρώτησαν οι πολεμιστές. Πάλι και πάλι εκείνο κούνησε το κεφάλι ανέκφραστα. Τότε μερικοί σήκωσαν τα ακόντια ή τα ρόπαλά τους απειλητικά λέγοντας “Αν δεν μας πεις πού πήγαν, θα σε σκοτώσουμε”.
Και τότε μίλησε ο σκύλος λέγοντας “Πήγαν σε σύναξη μύησης”.
Καθώς δε μιλούσε, ένας ένας Gooeeay και όλα όσα είχε πάνω του έγιναν πέτρα. Ακόμα και η φαρδιά ζώνη στη μέση τους, οι κότσοι στα κεφάλια τους, τα ακόντια στα χέρια τους – όλα έγιναν πέτρα.
Μετά από μέρες, αφού τελείωσε η τελετή και τα αγόρια που τώρα έγιναν νέοι άντρες πήγαν, ο καθένας με τον μοναδικό του φύλακα, στους αγριότοπους για τη δοκιμασία τους, όταν οι μαύροι γύρισαν στον καταυλισμό, είδαν τους εχθρούς πολεμιστές να στέκονται σαν έτοιμοι να επιτεθούν. Μα δεν ήταν πια σάρκινοι άνθρωποι: ήταν όλοι τους φτιαγμένοι από πέτρα, τα όπλα, τα ζωνάρια τους – όλα όσα κουβαλούσαν, όλα ήταν πέτρα.
Ακόμα και σήμερα σε κείνη την περιοχή, σε έναν λόφο κοντά στο Beemery, βλέπει κανείς πέτρες μεγάλης ομορφιάς, τις mayamah, βαμμένες με ρίγες πολύχρωμες και άλλα σημάδια σαν ίδιοι οι πολεμιστές.
(Είναι παράξενος ο μύθος, γιατί η λαλιά του γερασμένου σκύλου επέδρασε τόσο υπερφυσικά, ενώ δεν υπάρχει στη γενική μυθολογία των Αβορίγινων κανένας σκύλος, πλάσμα θεϊκό, που να έχει τέτοιες δυνάμεις υπερφυσικές.)
