1. Επ’ ευκαιρίας, ή μάλλον με αφορμή, της ημέρας (8/6) των ΛΟΑΤ (αγγλιστί LGBT: lesbian, gay, bisexual, transgender), δηλαδή λεσβία, ομοφυλόφιλος (=γκέι), αμφίφυλος, τρανσέξουαλ. Τώρα έχουν και δική τους σημαία με χρώματα του ουράνιου τόξου – που ο Πρόεδρος Tραμπ αρνήθηκε (πολύ ορθά κατά τη γνώμη μου) να αναρτηθεί με την εθνική.
Η αναγνώριση αυτών των καταστάσεων και τα “δικαιώματα” αυτών των ανθρώπων θεωρούνται “κατάκτηση” και φυσικά “πρόοδος”.
Μα είναι; Κατάκτηση ίσως, μα πρόοδος; Μήπως είναι παρακμή όλη αυτή η αυξανόμενη, φασαριόζικη επίδειξη;
Είδα φωτογραφίες από παρελάσεις και τη διατράνωση του “δικαιώματος” αυτών των ανθρώπων στη “διαφορετικότητα”. Μου ήταν αδύνατο να διαπιστώσω την παραμικρή πρόοδο.
2. Αναγνωρίζω πως πολλοί που διακατέχονται από ανθρωπισμό, ευαισθησία, συμπόνια και τρυφερότητα, θα ταραχθούν απορρίπτοντας μετά πολλής (ή λίγης) βδελυγμίας την άποψη που εκφράζω – ότι δηλαδή πρόκειται για παρακμιακό φαινόμενο της Σιδερένιας Εποχής του Ησίοδου (ή του Kali-yuga της Βεδικής Παράδοσης).
Ο άντρας δεν γεννά, δεν κυοφορεί, δεν συλλαμβάνει, δεν μένει έγκυος. Εκ φύσεως. Μόνο το γυναικείο σώμα το κάνει. Εκ φύσεως.
Αναγνωρίζω πως πολλοί άντρες ερωτεύονται ή έστω ελκύονται σεξουαλικά από άλλους άντρες. Πως το ίδιο συμβαίνει, πιο συχνά ίσως, με γυναίκες. Επίσης πως σε πολλές περιπτώσεις ένας άντρας θέλει να έχει το γυναικείο σώμα και μία γυναίκα το ανδρικό. Δεκτά όλα.
Κάποτε, μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα, η ομοφυλοφιλία στους άντρες θεωρούνταν έγκλημα και οι αρχές το τιμωρούσαν αυστηρά. Η προσέγγιση αυτή προερχόταν από τη θρησκεία και δη από την Παλαιά Διαθήκη. Μερικοί θα πουν πως ήταν ορθή, άλλοι θα την απορρίψουν ως οπισθοδρομική.
Σήμερα, με την ιατρική πρόοδο κυρίως στις χειρουργικές επεμβάσεις οι επιθυμίες αυτών των ανθρώπων μπορούν να ικανοποιηθούν – έστω και αν συχνά η μεταγενέστερη ζωή τους είναι προβληματική.
3. Πώς ακριβώς είναι πρόοδος για έναν άντρα να συμπεριφέρεται και στη σεξουαλική πράξη ως γυναίκα και στην καθημερινότητα, και συχνά πολύ χειρότερα από τις χειρότερες γυναίκες;
Είναι πρόοδος για την κοινωνία ίσως που έπαψε να τους κυνηγά ως κακοποιούς, να τους εξορίζει σε μία σκοτεινή περιοχή απόρριψης. Μα οι ίδιοι δεν προοδεύουν καθόλου. Απεναντίας, καθώς η ανωμαλία (γιατί περί αυτού πρόκειται, ανωμαλία στον αισθηματικό τομέα) συνεχίζεται δίχως φραγμό, στη γεροντική ηλικία ξεπέφτουν στην υγεία σώματος και νου.
Με τις γυναίκες το θέμα δεν είναι ίσως τόσο αποκρουστικό. Συχνά ξεκινά με μία έλξη φιλίας, τρυφερότητας, αφοσίωσης, που είναι ιδιαίτερα έντονα γυναικεία χαρακτηριστικά. Μερικές μπορεί και να φοβούνται τη βία της διακόρευσης, άλλες δεν θέλουν ίσως να κουβαλούν στην κοιλιά τους για 8/9 μήνες ένα έμβρυο, άλλες δεν θέλουν να έχουν παιδιά ή να υποτάσσονται – όσο λίγο κι αν είναι αυτό – σε έναν άντρα που συχνά είναι πολύ κατώτερος των προσδοκιών.
Μα “πρόοδος” για όλους αυτούς τους ανθρώπους θα ήταν να προσπαθήσουν να επανέλθουν στις πλήρεις λειτουργίες του φύλου με το οποίο γεννήθηκαν – δηλαδή που τους έδωσε η Φύση.
4. Σίγουρα κάποιος θα αντιπαραθέσει την άποψη πως η Φύση βάζει στις διαθέσεις και επιθυμίες αυτών των ανθρώπων την τάση για τη διαφορετική συμπεριφορά.
Η φύση μπορεί να κάνει πολλά παράξενα και φαινομενικά παράλογα πράγματα. Μα δεν δημιουργεί αντιφάσεις. Δίνει περιθώρια μη-φυσικής συμπεριφοράς σε υπερβολές ή ελλείψεις, κάποτε σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να καταστρέφεται ο άνθρωπος αλλά κάθε ανωμαλία θα έχει κάποιο κόστος, που συχνά ίσως αργεί να φανεί.
Υπάρχουν πολλές ανισότητες και παραξενιές στον κόσμο. Πολλές τις θεωρούμε αδικίες ακατανόητες. Βρέφη πεθαίνουν νωρίς. Άνθρωποι γεννιούνται με αναπηρίες ή ανίατες ασθένειες και παρόμοια. Γίνονται σεισμοί και θεομηνίες που προκαλούν καταστροφές και θανάτους.
Μα για τέτοια νοοτροπία ευθύνεται η αγωγή και η εκπαίδευσή μας στη Δύση, όπου επικρατεί ο Χριστιανισμός (ή αθεϊσμός, λόγω ίσως τέτοιων “αδικιών” στη Φύση!).
Αν ασπαζόμασταν τον Ινδουισμό ή Βουδισμό ή άλλο θρήσκευμα που πρεσβεύει τη μετενσωμάτωση/μετενσάρκωση/μετεμψύχωση, δεν θα είχαμε τέτοιο πρόβλημα. Διότι αυτές οι θρησκείες και φιλοσοφίες διδάσκουν πως η παρούσα ενσωμάτωση είναι αποτέλεσμα πράξεων που έγιναν σε προηγούμενες. Επομένως οι καταστάσεις και συνθήκες που συναντάμε τώρα είναι αποτελέσματα/συνέπειες πράξεων που κάναμε σε παρελθοντικές μα τώρα πια ξεχασμένες ενσωματώσεις.
5. Ο εορτασμός της ημέρας των ΛΟΑΤΚΙ με όλη αυτή τη φασαριόζικη χυδαιότητα, την έξαρση και επίδειξη της σεξουαλικής “διαφορετικότητας” είναι μάλλον παρακμή.
Πρόοδος είναι η επάνοδος από την ανωμαλία και το αφύσικο στην ομαλότητα της φύσης. Και δεν υπάρχει αδικία. Αν υπάρχει στον κόσμο ένας και μόνο νόμος (και υπάρχουν πάμπολλοι) τότε υπάρχει Δικαιοσύνη. Απλώς, εμείς δεν την βλέπουμε πάντα.
Στην “Τρικυμία” ο Σαιξπήρος λέει “Οι δυνάμεις της φύσης ίσως καθυστερούν, μα ποτέ δεν λησμονούν”.
