1. Ο σοσιαλισμός ξεκίνησε με τον Γάλλο αριστοκράτη Σεν Σιμόν κι έγινε πολύ της μόδας μετά τον Μαρξ με τον Κάουτσκι και άλλους αριστερούς που δεν συμπαθούσαν τη βία των κομμουνιστών-μαρξιστών. Η βία των κομμουνιστών (Μπολσεβίκων στη Ρωσία) προήλθε από τον Μπλανκί, Γάλλο αριστοκράτη επίσης, από τον ίδιο τον Μαρξ και τον Ρώσο αναρχοαριστερό Nechaev. Οι πιο συνετοί Ρώσοι (Πλεχάνοφ, Μιχαηλόφσκι, Βέρα Ζάσουλιτς κλπ.) την αποκήρυξαν.
Ο σοσιαλισμός, κατά τον Μαρξ, θα υλοποιούνταν πολύ σύντομα, καθώς οι συνθήκες είχαν ωριμάσει στο δικό του θεωρητικό «ιστορικό» προτσέσο και οι προλετάριοι θα ανέτρεπαν το καπιταλιστικό σύστημα για να εισάγουν το σοσιαλιστικό, που ήταν η πρώτη φάση του κομμουνισμού και του τέλους της ανθρώπινης ιστορίας (!) οπότε όλοι θα ζούσαν σε αφθονία υλικών αγαθών, ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία κι ευτυχία!
2. Ο «καπιταλισμός» ως όρος και ως πολιτικο-οικονομικό καθεστώς, το οποίο επικρατούσε στην κορύφωση της Βιομηχανικής Επανάστασης και αυξανόμενης μαζικής παραγωγής, ήταν εφεύρεση του Μαρξ σε μεγάλο βαθμό.
Το καθεστώς υπήρχε στη Βρετανία όπου ζούσε ο Μαρξ εξόριστος, μα ο Γερμανός συγγραφέας το εικονίζει ως σύστημα εκμετάλλευσης των φτωχών και απαλλοτριωμένων εργαζομένων από τους κυνικούς, άπληστους κεφαλαιοκράτες ή καπιταλιστές που απομυζούσαν το αίμα τους. Θεληματικά αγνόησε πως ένα ράφτης επίσης ήταν καπιταλιστής με τα ψαλίδια, τις κλωστές και βελόνες του, ένας ξυλουργός με τα πριόνια, τα σφυριά και τα σκαρπέλλα του, ένας ταβερνάρης με τα πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα, τα τραπέζια και τις καρέκλες του.
Στην ανάλυσή τους της ανθρώπινης ιστορίας, ο Μαρξ αναγνώριζε την αναγκαιότητα και ορισμένα καλά του καπιταλισμού, μα τον θεώρησε «κακό» και διότι καταπίεζε και βασάνιζε τις μεγάλες μάζες των στερημένων εργατών μα και διότι ήταν ξεπερασμένο από την ιστορική εξέλιξη. Το σύστημα που κατέκρινε όμως ήταν μόνο μέσα στο δικό του μυαλό.
Κι έτσι έχει μείνει στη νοοτροπία των μαρξιστών και όλων των σύγχρονων αναρχοαριστερών. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που έγιναν τόσες επαναστάσεις και τη θέση του καπιταλισμού την πήραν τα απολυταρχικά, φασιστικά καθεστώτα του κομμουνισμού (Λένιν, Μάο, Κάστρο, Πολ Ποτ…).
3. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο καπιταλισμός και η σοσιαλδημοκρατία στην οποία έχει μετασχηματιστεί σε όλη την πολιτισμένη, προοδευτική Δύση (Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία κλπ.), έχει σφάλματα και αδικίες.
Στο ένα άκρο της κοινωνίας υπάρχει τεράστιος πλούτος, άνθρωποι με περιουσίες δισεκατομμυρίων δολαρίων ή ευρώ, καθώς κι εταιρείες ή όμιλοι επιχειρήσεων, μεγάλα μονοπώλια ή ολιγοπώλια, με ακόμα περισσότερο πλούτο. Στο άλλο άκρο υπάρχει το ασθενέστερο στρώμα των άστεγων, άνεργων και πολλαπλώς στερημένων (στις ίδιες κοινωνίες της αφθονίας και προόδου) που ζουν από μια ελλιπή κρατική πρόνοια ελεημοσύνης.
Βέβαια, για πολλές δεκαετίες το γενικό επίπεδο διαβίωσης ακόμα και των φτωχότερων τάξεων των εργαζομένων έχει ανέβει έτσι που αυτοί να μπορούν να έχουν αμάξι, τηλεόραση και ηλεκτρικά σκεύη και διακοπές καλοκαιρινές. Όμως το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει.
Από την άλλη, πάντα υπάρχουν οι ελευθερίες και τα μέσα για πολλούς από τα φτωχότερα στρώματα να ανέλθουν στις ευπορότερες τάξεις των μεσαίων ή και πολύ ψηλών εισοδημάτων.
4. Οι πολέμιοι του καπιταλισμού αγνοούν θεληματικά το ότι και το επίπεδο διαβίωσης των προλετάριων ανυψώθηκε και υπάρχουν ευκαιρίες για έναν προλετάριο να γίνει εκατομμυριούχος. Επίσης, ότι πολλοί στερημένοι είναι στερημένοι από δική τους θέληση, από αδιαφορία ή τεμπελιά.
Ένα από τα πολλά σφάλματα των Μαρξ κι Ένγκελς ήταν η παραγνώρισή τους του γεγονότος πως οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων βελτιώνονταν αλματωδώς ακόμα και στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα όταν οι ίδιοι έγραφαν πως η μοίρα αυτών των προλετάριων χειροτέρευε, σύμφωνα με τη λανθασμένη θεωρία τους της υλιστικής ερμηνείας της ιστορίας που ήθελε την ολίσθηση των εργατών σε μεγαλύτερη στέρηση και την αναπόδραστη επανάστασή τους.
Και οι μεν Μαρξ κι Ένγκελς δεν έζησαν να δουν αυτό το σφάλμα στη θεωρία τους, δηλαδή πως δεν ήταν οι προλετάριοι που επαναστάτησαν στις εκβιομηχανισμένες χώρες του καπιταλισμού, μα, χάρη στις παροτρύνσεις και τις άλλες ενέργειες φιλόδοξων αρχομανών όπως ο Λένιν κλπ., επαναστάτησαν οι αγροτοκτηνοτρόφοι σε υπανάπτυκτες χώρες. Και αυτό το είδαν οι σύγχρονοι μαρξιστές και αναρχοαριστεροί, μα εξακολουθούν να ασπάζονται και να προπαγανδίζουν τις ανόητες θεωρίες τους. Αυτό κι αν είναι άγνοια και τρέλα!
5. Οι σοσιαλιστές και αναρχοαριστεροί κάθε είδους είναι τυφλωμένοι από τις θεωρίες και τα συνθήματά τους και δεν βλέπουν πως το κεφάλαιο δεν είναι το μέσο εκμετάλλευσης και η πρωτογενής αιτία της αδικίας και της φτώχειας.
Πρώτα πρέπει να δούμε πως πολλοί στερημένοι μένουν στερημένοι λόγω δικής τους κακοκεφαλιάς είτε διότι δεν θέλουν να εργαστούν με ζήλο είτε διότι κάνουν λάθη στον τρόπο ζωής τους, σπουδών ή και εργασίας και σπατάλης.
Μα η βασική γενική αιτία είναι η στρεβλή ιδιοκτησία της γης (=στέρεης επιφάνειας, όχι κτισμάτων κλπ.). Μερικοί άνθρωποι έχουν μεγάλες εκτάσεις ή κεντρικές εκτάσεις σε πόλεις, ενώ άλλοι, οι πολλοί, δεν έχουν και πρέπει να πληρώσουν τους ιδιοκτήτες για να αποκτήσουν (προσωρινά έστω) τη γη που χρειάζονται.
Η γη είναι στη βάση της οικονομίας, πολύ πριν τα κεφαλαιακά μέσα (μηχανές και εργαλεία) τα οποία προέρχονται από αυτήν και την εργασία του ανθρώπου. Η κύρια αιτία για την οικονομική κακοδαιμονία και αδικία πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, στη βάση!
Τα θέματα της βασικής κατάστασης σχετικά με τη γαιοκτησία και τον προσοδισμό τα έχω αναπτύξει σε πολλά άλλα, προηγούμενα άρθρα.
