1. Στον κόσμο του γραμμικού χρόνου όπου ζούμε και δεν ξεφεύγουμε εύκολα σε άλλη διάσταση, σε άλλο χώρο, νομίζουμε πως υπάρχει συνεχιζόμενη πρόοδος, απόκτηση, βελτίωση και κέρδος. Έτσι καταλαβαίνουμε την εξέλιξη αγνοώντας την απλή εμπειρία πως υπάρχει και ολίσθηση, παρακμή.
Όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου, όλες οι προσωπικές μας επιτυχίες, έχουν περιορισμό στον χρόνο και στον χώρο και στην ποιότητα των υλικών. Το να έχουμε σήμερα το υψηλό αυτό επίπεδο τεχνολογικής κουλτούρας προϋποθέτει την απώλεια κουλτουρών που είχαν μεγαλύτερη επαφή με τη Φύση και την απώλεια μεγάλων αυτοκρατοριών με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά τους.
Όποτε μετακινούμαι στον χώρο, φεύγοντας από την πόλη μου για να βρεθώ σε άλλη πόλη, σε χωριό ή μακρινό νησί, αφήνω πίσω μου την πόλη όπου ζω. Η προηγούμενη συνθήκη χάθηκε διότι είχε περιορισμούς και η νέα συνθήκη επίσης έχει περιορισμούς και θα χαθεί δίνοντας τη θέση της σε καινούρια!
Καθώς μεγαλώνω αναπτύσσονται ιδιότητες και ταλέντα, αυξάνεται το σωματικό και νοητικό σθένος, ευρύνεται η πληροφόρηση και οξύνεται η κατανόηση: ωριμάζω. Μα με κάθε νέο στάδιο, παρέρχεται η φρεσκάδα χάνεται ο αυθορμητισμός. Κερδίζω ως νέος ορμητικότητα κι ενέργεια μα έχω χάσει την αθωότητα του βρέφους. Κερδίζω τη συστηματική έρευνα και προσέγγιση μα έχω χάσει την ορμή κι ενέργεια.
2. Όλα τα κέρδη είναι πρόσκαιρα. Ό,τι παράγω, ό,τι κατασκευάζω, ό,τι δημιουργώ στον περιορισμένο μου χώρο και στον παροδικό χρόνο με καινούρια ή αναπαλαιωμένα υλικά θα διαλυθεί, θα χαθεί στον παροδικό χρόνο και τον περιορισμένο χώρο που καταλαμβάνει.
Νιώθοντας την έλλειψη επάρκειας και ικανοποίησης προσπαθείς να φτάσεις στην επάρκεια και ικανοποίηση, στην ασφάλεια κι ευχαρίστηση, με πράγματα, πράξεις κι επιτεύξεις που είναι πάντα κάτι καινούριο, καινούρια επιτυχία με κάτι που δεν είχες κι έχεις τώρα. Μα και η προσπάθεια είναι περιορισμένη και τα υλικά της επίτευξης είναι περιορισμένα κι έτσι η επίτευξη θα είναι περιορισμένη στον χρόνο και στον χώρο και θα εξαφανιστεί. Και βρίσκεσαι πάλι στην πρότερη κατάσταση ανεπάρκειας, ανικανοποίησης, ατέλειας.
3. Πρέπει, λοιπόν, ν’ αποκτήσεις κάτι που είναι απεριόριστο στον χρόνο και στον χώρο. Μόνο με κάτι απεριόριστο έχεις μία επίτευξη που σου δίνει μόνιμη ικανοποίηση, επάρκεια και πληρότητα. Διότι μόνο με το απεριόριστο δεν χάνεις κάτι προηγούμενο για να κερδίσεις κάτι καινούριο! Το απεριόριστο τα περιέχει όλα!
Πρέπει, λοιπόν, με άλλα λόγια, ν’ αποκτήσεις, να επιτύχεις, όχι κάτι νέο που δεν έχεις, μα κάτι που ήδη κατέχεις κάτι που ήδη έχεις επιτύχει! Τι μπορεί να είναι αυτό;
Αυτό με το οποίο γεννιέσαι: αντιληπτικότητα, επίγνωση, κατανόηση, νοημοσύνη, προσοχή, συνειδησία.
Αυτό το έχεις όλη σου τη ζωή!
Όλοι έχουμε ήδη αυτή τη Δύναμη, μα πάσχουμε από άγνοια μη γνωρίζοντας πως είναι το Απεριόριστο. Επειδή είναι δεδομένη δεν της δίνουμε σημασία! Οπότε πρέπει να εκδιώξουμε την άγνοια και να γνωρίσουμε (πρώτα και μετά ν’ αναπτύξουμε όσο πιο πολύ γίνεται) αυτήν την έμφυτη Δύναμη πολύ καλύτερα!
