Ένας Ινδουιστής, ιερέας και δάσκαλος, δημοσίευσε στο διαδίκτυο ένα σύντομο άρθρο για τα προσφιλή του εδάφια στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Κάποιος, λέει, τον είχε ρωτήσει. (Rami Sivan, 12/6/21). Γράφει λοιπόν:
«Το πιο προσφιλές μου εδάφιο στην Παλαιά Διαθήκη είναι από τον Μιχάϊα [ένας από τους νεότερους προφήτες, ανάμεσα στον Ιωνά και τον Ναούμ]:
«Ει αν αγγέλη σοι, άνθρωπε, τι καλόν; ή τι Κύριος εκζητεί παρά σου, αλλʼ ή του ποιείν κρίμα, και αγαπάν έλεον, και έτοιμον είναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου Θεού σου; (Ω άνθρωπε, δεν σου έχει εξαγγείλει τι είναι καλό και τι απαιτεί ο Κύριος από σένα; Να πράττεις το δίκαιο, να αγαπάς το έλεος και να είσαι πρόθυμος να πορεύεσαι με τον Κύριο τον Θεό σου. 6.8.)»
Αλήθεια, πόσοι χριστιανοί γνωρίζουν αυτό το εδάφιο; Ας μην επεκταθούμε στο πόσοι εφαρμόζουν αυτές τις πρακτικές οδηγίες στην καθημερινή ζωή τους!
Μετά αναφέρθηκε στην Καινή Διαθήκη. Το πιο προσφιλές εδάφιό του είναι από την 1η Επιστολή του Ιωάννη, 4.7-8:
«Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους˙ ότι η αγάπη εκ του Θεού εστί, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται, και γιγνώσκει [=έχει γεννηθεί και γνωρίζει] τον Θεόν˙ ο μη αγαπών ουκ έγνω [=δεν γνωρίζει] τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν.»
Είναι αρκετά γνωστή η ρήση ότι «ο Θεός είναι αγάπη», έστω κι αν δεν είναι γνωστό πως προέρχεται από αυτήν την Επιστολή.
Αλλά τι είναι το δίκαιο και τι η αγάπη;
Στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη βρίσκουμε διαμάντια σοφίας που θα άλλαζαν τη συμπεριφορά μας αν τα εμπεδώναμε στη νοοτροπία μας. Και φυσικά θα άλλαζαν τον κόσμο σαν συνέπεια.
Οι εκκλησιαστικοί επαναλαμβάνουν (ανιαρά) αυτές τις ρήσεις, καθώς και οι δάσκαλοι, ίσως και μερικοί γονείς. Μα κανείς δεν ξέρει να εξηγήσει και να διδάξει πώς πορεύεσαι με τον Θεό ή στο μονοπάτι του Θεού και πώς κάνεις πράξεις δίκαιες. Και το πιο σημαντικό – πώς αγαπάμε αλλήλους (για να μην επεκταθούμε στο να αγαπούμε και τους εχθρούς); Με αγάπη ακολουθούμε μαζί τον δρόμο, όσο στενός ή ανηφορικός και αν είναι!
Διότι, αν μας κατέχει το αίσθημα της αγάπης, σίγουρα, τα άλλα θα εκδηλωθούν πολύ φυσικά και αυτόματα. Μα ο νους (η καρδιά) μας έχει πολύ περισσότερη κακία, ζήλεια, μοχθηρία, χαιρεκακία και παρόμοια, παρά αγάπη. Αν η αγάπη είναι από τον Θεό, την Πρωτουσία και Πρωταρχή μας, τότε πρέπει να είναι μέσα μας εκ φύσεως, από τη γέννησή μας, και τα άλλα κακόβουλα στοιχειά πρέπει να τα αποκτήσαμε αργότερα.
Πώς όμως τα διώχνεις αυτά τα στοιχειά;
Δυστυχώς, ούτε οι Γραφές ούτε οι δάσκαλοι σού λένε πώς γίνεται.
Και πώς εκδηλώνεις την αγάπη; Τι είναι αυτό το τόσο πολύτιμο και περιζήτητο μα τόσο σπάνια έκδηλο συναίσθημα;
Ας μην επεκταθούμε σε περιγραφές και αναλύσεις. Η μια βέβαιη εκδήλωσή του είναι φροντίδα για το αντικείμενο της αγάπης μας. Φροντίζουμε το καλό του, την ευμάρεια κι ευτυχία του. Ας αρκεστούμε με αυτό για την ώρα….
