1. Κυκλοφορούν γενικά πολλές ανοησίες σχετικά με την αυτοβελτίωση. Μια είναι πως είσαι ήδη τέλειος/τέλεια και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Συνεπώς δεν χρειάζεται να προσχωρήσεις σε κάποια ομάδα ή Σχολή και να έχεις δάσκαλο και μεθοδευμένη μαθητεία.
Ναι, υπάρχει σε όλες τις γνήσιες διδασκαλίες εσωτερισμού η βασική ιδέα πως το σύμπαν είναι τέλειο και οι άνθρωποι πλάθονται τέλειοι και πως γίνεται κάποια αυτοβελτίωση σιγά σιγά από μια ενσωμάτωση σε άλλη στη μεγάλη και αργή διαδοχή των αιώνων. Μα όταν βλέπεις πόση δυστυχία και πόσες ατέλειες υπάρχουν γύρω σου μα και στη ζωή σου και στον χαρακτήρα σου, νιώθεις να φουντώνει μέσα σου η επιθυμία για κάτι πιο γρήγορο.
Και φυσικά επιθυμείς και κάποιον να σε καθοδηγήσει. Στις παραδόσεις της Δύσης δεν είναι καθόλου διαδεδομένη για ενήλικους η σχέση δασκάλου-μαθητή όπως είναι γνωστή στην Ασία και ιδίως στην Ινδία. Εκεί αυτή η σχέση εδραιώθηκε πριν μερικές χιλιετίες τουλάχιστον και είναι συνηθισμένη.
2. Έχω ξαναγράψει για τον Δάσκαλο, μα σήμερα θα κοιτάξουμε μια διαφορετική πλευρά.
Σε ένα αρχαίο βουδιστικό κείμενο (το Satipatthana Sutta – Ομιλία για την εδραίωση Επαγρύπνησης) λέγεται πως ο αληθινός οπαδός πρέπει να χρησιμοποιήσει ορθή κατανόηση (ότι στη ζωή συναντά πολλή δυστυχία), στόχαση (πως η ευτυχία είναι όχι εξωτερική μα εσωτερική), ομιλία (σοβαρή, ευγενική), δράση (πάντα με ηθικές αρχές έτσι που να μη βλάπτει κανένα), διαβίωση (αρμονικά και ειρηνικά με άλλους), ψυχική προσπάθεια (με εσωτερική γαλήνη), επαγρύπνηση (να μην ενδίδεις σε πειρασμούς), συγκέντρωση (να βρεις μια γνήσια διδασκαλία).
Πολύ νωρίτερα, στη Βεδική Παράδοση, στη Muṇḍaka Ουπανισάδα (1.2.12), λέγεται: ο αναζητητής που έχει διαπιστώσει πως ο κόσμος είναι γεμάτος δυστυχία και παροδικότητα και πως το Αδημιούργητο δεν φτάνεται μέσω δημιουργημάτων και επιτευγμάτων και επιθυμεί Αυτοσυνειδητοποίηση, θα πρέπει, ως μαθητής, να προσεγγίσει έναν δάσκαλο εξειδικευμένο στην πνευματική παράδοση και αφοσιωμένο στο Μπράχμαν (= Πνεύμα Απόλυτο).
Και η Βεδική και Βουδιστική Παράδοση προτρέπουν τον αναζητητή να στραφεί σε μια καλή διδασκαλία. Διότι απλά αναγνωρίζουν στη μακραίωνη παράδοσή τους πως είναι δύσκολο και συχνά αδύνατο ένας άνθρωπος να μπορέσει να προοδεύσει μόνος, δίχως καθοδήγηση από δάσκαλο και δίχως συμμαθητές.
Πολλοί αναφέρουν επιπόλαια τον Κρισναμούρτι που αποχώρησε από τη Θεοσοφική Εταιρεία και προχώρησε μόνος. Μα αγνοούν ή ξεχνούν πως ως τότε, πάνω από 20 έτη, είχε καθοδήγηση.
Δεχόμαστε τόσο πρόθυμα πως χρειαζόμαστε δάσκαλο στα πρώτα βήματα εκμάθησης κι εκπαίδευσης γενικά – για τη γλώσσα, για αριθμητική, γυμναστική, ιστορία κ.λπ. κ.λπ. Πώς μπορούμε τόσο ανεύθυνα και ανέμελα να λέμε πως για ένα πολύ σημαντικότερο και λεπτότερο ζήτημα μπορούμε μόνοι μας να προχωρήσουμε και να το ερευνήσουμε με τόσες συνήθειες και προκαταλήψεις που κουβαλάμε;
Όλοι βλέπουμε πως έχουμε προκαταλήψεις, περιορισμούς και προτιμήσεις μαζί με ισχυρές συνήθειες. Πώς θα τις ξεπεράσουμε αν δεν έχουμε βοήθεια από κάποιον που γνωρίζει έχοντας, με την καθοδήγηση άλλου, ξεπεράσει τα δικά του βαρίδια περιορισμών και συνηθειών;
Ο δάσκαλος θα υποδείξει πως η εδραιωμένη αντίληψή μας πως είμαστε πλάσματα αδύναμα, ανεπαρκή, χαμένα στον μεγάλο κόσμο, είναι λαθεμένη. Μοιάζει ορθή, μα μόνο επειδή έτσι συνηθίσαμε. Στην πραγματικότητα όλοι είμαστε στην αληθινή φύση μας εξίσου πλήρεις, επαρκείς και απεριόριστοι όπως το Πνεύμα Απόλυτο από το οποίο όλοι προερχόμαστε αφού δεν μπορεί να υπάρχει άλλη Πρωταιτία, Πρωταρχή και Πρωτουσία.
Είναι ο δάσκαλος που βαθμιαία θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτήν την τρομερή αλήθεια, αφού μας βοηθήσει να διαλύσουμε το φορτίο των φοβερών φαντασιώσεων που κουβαλάμε.
