Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται – «Γιατί, αφού η ύλη έχει τόσο κενό χώρο, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από έναν τοίχο; Γιατί μας φαίνεται η ύλη τόσο στέρεη, πυκνή και αδιαπέραστη;»
Αυτό που λέμε «ύλη» είναι μια αόριστη γενικότητα. Μα πρώτα, ας κατανοήσουμε το γιατί δεν μπορούμε να περάσουμε από έναν τοίχο – ή ό,τι άλλο εξίσου στέρεο υλικό. Είναι με το σώμα μας που θα προσπαθούσαμε να διαπεράσουμε τον τοίχο μα και αυτό είναι στέρεο υλικό.
Μια σανίδα επιπλέει στο νερό και αν μείνει πολλή ώρα μέσα στο νερό, αυτό θα τη διαπεράσει και θα την εμποτίσει. Το νερό δεν είναι τόσο χοντρό, πυκνό και στέρεο όπως το ξύλο. Αν μάλιστα ρίξουμε στο νερό ένα αέριο, αυτό θα διαπεράσει το νερό παντού και θα διαποτίσει και το ξύλο. Διότι αυτό το αέριο είναι ακόμα λεπτότερο από το νερό κι έχει «κενό χώρο».
Τι εννοούμε με την φράση «κενός χώρος»;
Τα άτομα που απαρτίζουν τα υλικά σώματα δεν είναι, όπως τα θεωρούσαμε κάποτε, σφαίρες σαν ηλιακά συστήματα με μικρά σφαιρίδια στο κέντρο (σαν τον ήλιο) και μικρότερα που περιφέρονται γύρω σε κύκλους σαν τους πλανήτες. Είναι μάλλον μικρά «σύννεφα πιθανότητας» όπου ο πυρήνας και τα ηλεκτρόνια έχουν την πιθανότητα να βρίσκονται με βεβαιότητα κάπου κάποια στιγμή.
Ο χώρος ανάμεσα σ’ αυτά τα «σύννεφα» επίσης δεν είναι ολότελα κενός. Είναι γεμάτος με αόρατα πεδία κβαντικά και σκοτεινή ενέργεια – μυστήρια φαινόμενα που οι φυσικοί προσπαθούν με πολύ κόπο να κατανοήσουν.
Έτσι λοιπόν, Ναι, υπάρχει άδειος χώρος, μα αυτός έχει αόρατες ουσίες ή λεπτές ενέργειες. Μια από αυτές, που είναι μια από τις τέσσερις βασικές δυνάμεις του υλικού σύμπαντος, είναι η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Αυτή η δύναμη κρατά άτομα και μόρια σε ενότητες και τα κάνει ν’ αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους.
Όταν αγγίζεις κάτι (το τηλέφωνο ή το μαντήλι σου), δεν το αγγίζεις πραγματικά. Αν γινόταν το «άγγιγμα», δεν θα ξεκολλούσαν τα δάχτυλα! Υπάρχει ένα κενό αέρα ανάμεσα στα δάχτυλα και το αντικείμενο. Το «άγγιγμα» είναι στην επιστημονική πραγματικότητα η απόκρουση/απώθηση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου στα δικά σου σωματίδια και άτομα και στο αντίστοιχο πεδίο του αντικειμένου.
Η απώθηση είναι ισχυρή και δεν επιτρέπει τη δίοδο δίνοντας την εντύπωση της πυκνής και αδιαπέραστης υλικότητας.
Το πεδίο σχηματίζεται σε κάθε περίπτωση από τη θετική ενέργεια ή πόλωση των πυρήνων και την αρνητική των ηλεκτρονίων. Αυτά τα πεδία γεμίζουν όλο τον φαινομενικά άδειο χώρο.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει εντελώς, απόλυτα, άδειος χώρος, στο γνωστό μας υλικό περιβάλλον.
