1. Εξετάζω το θέμα στη σειρά Φιλοσοφία, μα κάποτε, πριν πολλές χιλιετίες, επιστήμη, θρησκεία, φιλοσοφία και ψυχολογία (ίσως και Τέχνη, αυτό που σήμερα λέμε Καλές Τέχνες – εικαστικά, μουσική, χορός, ποίηση κ.λπ.) ήταν μια ενιαία πειθαρχία. Επιπλέον, έχει κι ένα παράδοξο, αντιφατικό ψυχολογικό στοιχείο, έναν παραλογισμό – όπως πολλά χριστιανικά θεολογικά ζητήματα.
Στο χριστιανικό δόγμα, ο Θεός είναι παντοδύναμος κι έχει δημιουργήσει τα πάντα – διά του Λόγου (Κατά Ιωάννη 1.3 “Πάντα δι’ αυτού εγένετο…”). Οπότε κι ο Σατανάς δημιουργήθηκε από τον θεϊκό Λόγο. Είναι όργανο του Παντοδύναμου!
Μα πού διαμένει ο Σατανάς; Πού βρίσκεται το βασίλειό του, η κόλαση;
Ο Θεός λέγεται να διαμένει στους Ουρανούς. Μα ξέρουμε πως οι ουρανοί είναι το άδειο, κρύο, σκοτεινό διάστημα με τους ήλιους και τους γαλαξίες και τις μαύρες τρύπες. Οπότε η ουράνια κατοικία του Θεού και ο παράδεισος είναι μια μεταφορά, όχι κυριολεκτική υλική τοποθεσία.
Τι πραγματικά είναι ο Ουρανός, που θεωρούμε κατοικία του Θεού;
Η κόλαση λέγεται να είναι κάτω από τη γη. Κι αυτή μια μεταφορά είναι, αφού στα έγκατα της γης είναι ορυκτά – όχι δαίμονες! Και αν εννοούμε κάτω από τον πλανήτη Γη, κάτι μάλλον απίθανο για την εποχή εκείνη που η Γη θεωρούνταν επίπεδη, πάλι Ουρανός είναι, το κρύο και σκοτεινό διάστημα!
2. Το θεολογικό δόγμα λέει επίσης, πως ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών (γεμίζει τα πάντα, είναι πλήρως μέσα στα πάντα).
Έτσι τώρα ο Θεός είναι μέσα σε κάθε φαινόμενο στον κόσμο, οπότε είναι και μέσα στον Σατανά και τους δαίμονες και μέσα στην κόλαση!
Αλλά είναι πρώτιστα μέσα στην ψυχή κάθε ανθρώπου ερχόμενου στον κόσμο – ο Λόγος, η ζωή, το φως, όπως πάλι στο Κατά Ιωάννη 1.4,9.
Γεννιέται το ερώτημα: Πώς μπαίνει ο δαίμονας μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, εγκαθίσταται και, συχνά, όπως φαίνεται κι όπως λένε οι θεολόγοι, κατανικά το θεϊκό πνεύμα και φως, που επίσης είναι μέσα στον ψυχισμό του ανθρώπου, και ο άνθρωπος γίνεται αμαρτωλός και μετά καταδικάζεται σ’ αιώνιο βασανισμό στην κόλαση; Κυρίως, όμως, πώς το κατώτερο αυτό δημιουργημένο στοιχείο κατανικά το ανώτερο που το δημιούργησε και είναι παρών μέσα του, μέσα στο κατώτερο;;;
3. Σε πολλές νουβέλες και ταινίες (συχνά τρόμου) ο Σατανάς ενσαρκώνεται ή καταλαμβάνει πλήρως την ψυχή ενός, ή περισσότερων ανθρώπων και προκαλεί μεγάλη αναστάτωση και καταστροφή, καθώς παρουσιάζεται ως παντοδύναμος και νικά το θεϊκό πνεύμα στους ανθρώπους. Κάποια στιγμή όμως κάποιο (προβλέψιμο) θαύμα γίνεται, εντελώς αυθαίρετα, το σατανικό πνεύμα ξαποστέλνεται πίσω στον κόσμο του και η ανθρωπότητα σώζεται!
Η λογική σε τέτοια έργα Τέχνης έχει πάει στον αγύριστο και οι παραγωγοί δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τίποτα από θεολογία ή τους φυσικούς και μεταφυσικούς νόμους του σύμπαντος.
Μα και οι χριστιανοί θεολόγοι δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν πράγματι τη φύση του Θεού, της Δημιουργίας και του Ανθρώπου.
Πώς ο Θεός καταδικάζει τη δική του πνοή (ή πνεύμα), που είναι η ψυχή του ανθρώπου, σ’ αιώνιο βασανισμό στην κόλαση;
Και πώς είναι αιώνιος βασανισμός αφού και ο ίδιος ο Θεός είναι παρών;
Πολύ μυστήρια τα θεολογικά δόγματα, μπερδεμένα και αντιφατικά!
