Στην Ουπανισάδα, εκείνο το Ον, ο Άτμαν, η Πρωταιτία, Πρωταρχή και Πρωτουσία των πάντων, γνωρίζει πως όλη αυτή η εκδηλωμένη, πολυποίκιλη πολλαπλότητα είναι η Ουσία Του: Εγώ είμαι όλο αυτό!
Ένα από τα πιο διδακτικά μέρη της Μεγάλης του Δάσους Ουπανισάδας Bṛhadāraṇyaka Upaniṣad είναι το 1.4.1-5, όπως έγραψα στο αμέσως προηγούμενο 789. Φιλοσοφία: Δημιουργία από τον Εαυτό. Αυτά τα 5 χωρία είναι σύντομα και μόνο τα δικά μου σχόλια επιμηκύνουν το πρωτότυπο κείμενο.
Η περιγραφή της αποκύησης ή εκπόρευσης ή προβολής της δημιουργίας είναι απλοϊκή και, φυσικά, μυθολογική. Μα κρύβει πολλή γνώση.
Πρώτα είναι η Ενότητα, το Ένα Ον, ο Άτμαν, αλλά τώρα στη μορφή του Πουρούσα. Και γνωρίζει τον εαυτό του ως ενιαία ύπαρξη με την αντωνυμία «εγώ» (αχάμ). Εκείνο το Ον ούτε φοβάται ούτε έχει επιθυμίες. Μα το κείμενο του αποδίδει αυτές τις ιδιότητες για να δώσει κάποια πιστευτή εξήγηση για τις μεταγενέστερες καταστάσεις των ανθρώπων, όπως τους ξέρουμε τώρα εμείς – τη μοναξιά, τον φόβο και την επιθυμία για συντροφιά. (Λέει στη συνέχεια πως με άμεση επίγνωση και λογική ο φόβος έφυγε!)
Μετά στο 4.3, το ίδιο το Ον παράγει από τον Εαυτό του τον δυισμό – άντρα (ή αρσενικό) και γυναίκα (ή θηλυκό). Έτσι έχουμε δυο επίπεδα, πρώτα το Ένα και τον νόμο της Ενότητας και, μετά, το Δύο, τον νόμο του Δημιουργού και της Φύσης του (που είναι δική του προέκταση).
Μετά είναι ο Νόμος του Τρία. Ο Άτμαν, το ενιαίο Ον, μετά ο πρώτος άντρας (puruṣa/patih) και η πρώτη γυναίκα (patnī, strī). Αυτοί οι τρεις παράγοντες σμίγουν και παράγεται η πολλαπλότητα – πολλοί άνθρωποι. Και μετά η θηλυκή φύση, πάντα υπό την εποπτεία του ενιαίου Άτμαν, μεταβάλλεται σε διαφορετικές μορφές κι έτσι συναντώντας την αντίστοιχη αρσενική μορφή σε κάθε περίπτωση, σε κάθε επίπεδο, παράγονται όλα τα πλάσματα, όλα τα φαινόμενα στο σύμπαν της δημιουργίας.
Ο Λάο Τζου, ο παλαιός Κινέζος σοφός, έγραψε στο Τάο Τε Τσινγκ, 42: Από το Τάο εκδηλώνεται το Ένα· από το Ένα τα Δύο· από τα Δύο τα Τρία· από τα Τρία όλα τα μύρια πράγματα.
Μα στην Ουπανισάδα, εκείνο το Ον, ο Άτμαν, η Πρωταιτία, Πρωταρχή και Πρωτουσία των πάντων, γνωρίζει πως όλη αυτή η εκδηλωμένη, πολυποίκιλη πολλαπλότητα είναι η Ουσία Του: Εγώ είμαι όλο αυτό!
Και μόνο στον πλανήτη μας βλέπουμε πως ο κόσμος είναι μια απερίγραπτη πολυποίκιλη πολλαπλότητα, πόσο μάλλον στο σύμπαν.
Το υλικό μας σύμπαν περιέχει τρισεκατομμύρια Γαλαξίες. Ο δικός μας Γαλαξίας περιέχει 200 δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα. Το δικό μας ηλιακό σύστημα έχει τον ήλιο με τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους. Τι τεράστια πολλαπλότητα – και είναι μόνο αυτή που βλέπουμε!
Και στον πλανήτη Γη ακόμα, στον δικό μας υλικό κόσμο, όπου εμφανιζόμαστε όλοι εμείς στη μορφή του ενσωματωμένου ανθρώπου, υπάρχει άπειρη ποικιλία μορφών όντων.
Είναι οι άνθρωποι, τα τετράποδα, τα πτηνά, ερπετά, έντομα και μύριοι μικρο-οργανισμοί, καθώς και τα φυτά, από το ταπεινό γρασίδι ως τα πελώρια σεκόγια, μπάνιαν κ.λπ.
Είναι και τα μύρια θαλασσινά όντα…
Τα περισσότερα όντα που βλέπουμε γύρω μας, εμφανίζονται σε μύριες ατομικές, ιδιαίτερες μορφές – σκυλιά, γατιά, αγελάδες, κατσίκια, κότες, περιστέρια, φίδια κ.λπ. Πεύκα, ελιές, μουριές, κυπαρίσσια κ.λπ., επίσης, το κάθε δέντρο έχει την ατομικότητα του.
Και βέβαια εμείς οι άνθρωποι αν και ίδιοι στην πανανθρώπινη φύση και σωματική μορφή, διαφέρουμε στις λεπτομέρειες. Ψηλοί, νάνοι, λιγνοί, υπέρβαροι, μαύροι, ξανθοί και, κυρίως, άντρες και γυναίκες. Μα κι εδώ υπάρχουν διαφοροποιήσεις: άντρες που έχουν ισχυρότερη γυναικεία φύση και γυναίκες που έχουν ισχυρότερη αντρική φύση εκδηλώνοντας το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας.
Όλα, τα πάντα, ξεκίνησαν από τη μια ουσία του Όντος Άτμαν. Ή αν πάμε στην πρώτη τριάδα που παράγει την πολλαπλότητα, πάλι εγείρεται το ερώτημα για το πώς από το πρώτο ζευγάρι (άντρας-γυναίκα) εκδηλώθηκε τόση πολλαπλότητα μορφών.
Αυτή η πολυποίκιλη διαφοροποίηση οφείλεται στην επανενσωμάτωση ή μετενσάρκωση, που αναφέρεται λεπτομερώς στην ίδια Ουπανισάδα, στα εδάφια 4.4.3-6. Εδώ εξηγείται πως η μορφή και οι συνθήκες στις οποίες γεννιέται στην επόμενη ενσωμάτωση ένας άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, εξαρτώνται από τον τρόπο ζωής του στην τωρινή ενσωμάτωση.
Η γνώση και οι επιθυμίες του παράγουν τις πράξεις του. Αυτές πάλι παράγουν μια δεύτερη φύση ως φλοιό γύρω από την πρωταρχική αγνή φύση. Αυτή τώρα, καθώς με την επανάληψη πράξεων, χοντραίνουν ή λεπταίνουν τον φλοιό της δεύτερης φύσης, προκαλούν τη μορφή και τις συνθήκες στην επόμενη ενσωμάτωση. Έτσι παράγεται η ποικιλία!
