Τα δωρισμένα μάνγκο βαλσαμώθηκαν για διατήρηση κι έκαναν περιοδείες σε πόλεις κι επαρχίες σε κολλέγια και πανεπιστήμια.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα μαζικής υστερίας στην σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας. Γλαφυρό παράδειγμα η λατρεία των μάνγκο μετά την Πολιτισμική Επανάσταση που προώθησε ο Μάο πρώτα μέσω των Κόκκινων Φρουρών και μετά μέσω της Δεξαμενής Σκέψης των Εργατών εγκατεστημένων στο Πανεπιστήμιο Tsinghua.
Τον Αύγουστο 1968 o ΥΠΕΞ του Πακιστάν Mian Assad Hussain σ’ επίσκεψη του στην Κίνα δώρισε στον Μάο ένα κιβώτιο με μάνγκο από την περιοχή Sindh (ή Burma, λένε άλλοι). Μα προηγήθηκαν μερικά κοσμοϊστορικά γεγονότα, όπως φαίνονταν τότε μόνο για ν’ αποδειχτούν σαπουνόφουσκες σαχλαμάρας 20 έτη αργότερα.
Την άνοιξη του 1966 ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα σε δυο ομάδες κοκκινοφρουρών στο Πανεπιστήμιο Tsinghua παρότι όλοι, υποτίθεται μοιράζονταν την απίστευτα συγκεχυμένη σκέψη του τρανού Τιμονιέρη Μάο. Στις συγκρούσεις οι πιστοί οπαδοί έριχναν πέτρες, ακόντια και βιτριόλι, οι μεν στους δε. Τον Ιούλιο ο Μάο έστειλε τους αγρότες – εργάτες του να σταματήσουν τον 10ήμερο πόλεμο. Μερικοί εργάτες σκοτώθηκαν και 700+ τραυματίστηκαν. Ο Μάο διέλυσε τους κοκκινοφρουρούς κι εγκατέστησε τους αγρότες–εργαζομένους της Προπαγάνδας του στο Πανεπιστήμιο – για να καθοδηγούν το Έθνος, αντί τους ξεπερασμένους Φρουρούς και διανοούμενος (intelligentsia).
Ο Μάο δεν έφαγε μάνγκο μα τα δώρισε στους νέους καθοδηγητές που το θεώρησαν συμβολικό της θυσίας του Ηγέτη. Αυτοί που δεν ήξεραν καθόλου το φρούτο μάνγκο νόμιζαν πως ήταν τα Ροδάκινα Αθανασίας από τη δική τους μυθολογική παράδοση!
Τα δωρισμένα μάνγκο βαλσαμώθηκαν για διατήρηση κι έκαναν περιοδείες σε πόλεις κι επαρχίες σε κολλέγια και πανεπιστήμια. Οι προλετάριοι, αγρότες κι εργαζόμενοι, παιδιά και ηλικιωμένοι, άρχισαν να προσκυνούν κέρινα ομοιώματα που ξαφνικά εμφανίστηκαν στην αγορά. Όσοι δεν έδειχναν τον απαιτούμενο σεβασμό τιμωρούνταν. Μερικοί σαν τον οδοντίατρο Han Guangdi (στη Fulin) κατηγορήθηκαν για εξύβριση και συκοφαντία κι εκτελέστηκαν με σφαίρα στο κεφάλι!
Μια τεράστια αιωρούμενη καρότσα σε σχήμα καλαθιού με μάνγκο ήταν μέρος της Εθνικής Μέρας Παρέλασης, 1η Οκτωβρίου 1968, στην πλατεία Τιενάνμεν.
Ακολούθησε μεγάλη παραγωγή πλαστικών και κέρινων μάνγκο που γνώρισαν μεγάλη ζήτηση για τα καθιστικά των πιστών. Πετσέτες, κουρτίνες, σεντόνια κ.λπ., είχαν έγχρωμα μοτίβα του φρούτου, μα και κούπες και πιάτα, ενώ σαπούνια είχαν μάνγκο– άρωμα και τσιγάρα μάνγκο – γεύση!
Φιλοτεχνήθηκε κι ένα σετ μετάλλινων αναμνηστικών του δωρίσματος των μάνγκο από τον Μάο στους εργάτες με το πρόσωπο του πάνω από ένα μάνγκο.
Μετά από ένα έτος η λατρευτική κουλτούρα του μάνγκο υποχώρησε αρκετά. Τα κέρινα μάνγκο μετατράπηκαν σε κεριά για φωτισμό, όταν, όπως συνέβαινε συχνά, κοβόταν ο ηλεκτρισμός.
Το 1974 η σύζυγος του Μάο Jiang Qing βρήκε την ευκαιρία να αναζωπυρώσει την παρηκμασμένη λατρεία. Την Κίνα επισκέφθηκε η πρώτη κυρία των Φιλιππίνων, Ιμέλντα Μάρκος, κι έφερε δώρο και αυτή ένα καφάσι μάνγκο. Η Jiang Qing το δώρισε στους εργάτες. Λίγο αργότερα σκηνοθέτησε μια ταινία Το άσμα των μάνγκο. Μα προτού η ταινία τελειώσει, ο μέγας τιμονιέρης πέθανε (9/9/1976).
Η ταινία τέλειωσε και παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους. Μα την ίδια εβδομάδα η Jiang Qing κατηγορήθηκε για προδοσία και η Ομάδα των Τεσσάρων, όπως ονομάστηκε, φυλακίστηκε. Η ταινία αποσύρθηκε.
Αυτό ήταν το τέλος της κουλτούρας του μάνγκο και της γενικότερης μαοϊκής τρέλας.
Σήμερα τα μάνγκο είναι πια κοινά στην Κίνα ως κοινό καταναλωτικό αγαθό.
Σ’ εμάς η όλη ιστορία φαίνεται παρανοϊκή, μα συλλογιστείτε πόσες εμμονές σαν το μάνγκο έχουν παρουσιαστεί στην πεφωτισμένη Δύση!
