Φιλ77.1: Τέταρτη διάσταση (Α’)

1. Η τέταρτη διάσταση έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Στην τέταρτη διάσταση, περίπου, αναφέρονταν ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες (όπως π.χ. ο Παρμενίδης ή ο Μέλισσος) που δήλωναν πως ο κόσμος με όλα τα πάμπολλα ποικίλα φαινόμενα του είναι μια ενότητα.

Οι μαθηματικοί Lobatchevsky, Gauss και άλλοι στον 19ο αιώνα έγραψαν πιο συγκεκριμένα για την τέταρτη διάσταση. Ομοίως ο Βρετανός C. Hinton και ο Ρώσος Π. Ουσπένσκι στις αρχές του 20ού αιώνα και πολλοί άλλοι έκτοτε.

Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους ή είναι ορθοί σε όλα όσα διατυπώνουν για την τέταρτη διάσταση. Στην πραγματικότητα, όλες οι προσπάθειες του Hinton να αναπαραστήσει με κύβους, πυραμίδες, σφαίρες κλπ. την τέταρτη διάσταση στο δισδιάστατο χαρτί και στον τρισδιάστατο χώρο δυστυχώς δεν έχουν επιτυχία.

2. Τι είναι, ή θα μπορούσε να είναι, η τέταρτη διάσταση;

Ας ακολουθήσουμε το προηγούμενο σκεπτικό μας. Η πρώτη διάσταση, το μήκος, είναι η γραμμή που σχηματίζεται από την κίνηση του σημείου μακριά από τον εαυτό του. Η δεύτερη, η επιφάνεια, σχηματίζεται από την κίνηση της γραμμής σε κατεύθυνση 90 μοιρών, μακριά από τον εαυτό της. Η τρίτη σχηματίζεται από την κίνηση της επιφάνειας πάλι σε κατεύθυνση 90 μοιρών μακριά από τον εαυτό της. Έτσι έχουμε τα τρισδιάστατα στερεά σώματα.

Κανονικά, λοιπόν, η τέταρτη διάσταση πρέπει να σχηματίζεται από την κίνηση ενός στερεού (ενός κύβου, ας πούμε) σε μια κατεύθυνση 90 μοιρών μακριά από τον εαυτό της, σε μια τέταρτη συντεταγμένη.

Εμείς μπορούμε να εικονίσουμε μόνο τρεις κατευθύνσεις που σχηματίζουν ορθές γωνίες 90 μοιρών – μήκος, πλάτος και ύψος. Δεν μπορούμε να εικονίσουμε τέταρτη, ανεξάρτητη κατεύθυνση  90 μοιρών.

Υπάρχει, λοιπόν, η τέταρτη διάσταση, η τέταρτη συντεταγμένη;…

3. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να εικονίσουμε ή αναπαραστήσουμε μια τέταρτη κατεύθυνση 90 μοιρών είτε στο χαρτί είτε στο νου μας δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.

Στις προηγούμενες δημοσιεύσεις είδαμε πως υπάρχουν πάρα πολλά υλικά και ψυχολογικά φαινόμενα που δεν επιδέχονται μέτρηση και οι επιστήμες δεν μπορούν να εξηγήσουν και προσποιούνται πως αυτά δεν υπάρχουν – π.χ. τηλεπάθεια.

Η τέταρτη διάσταση θα μπορούσε, αν μπορούσαμε να την αντιληφθούμε πλήρως, να εξηγήσει αυτά τα φαινόμενα και να ρίξει νέο φως και σημασία σε φαινόμενα που μόνο νομίζουμε πως γνωρίζουμε στο πλαίσιο των τριών διαστάσεων.

Η τέταρτη διάσταση εκδηλώνεται στην ανάπτυξη ενός σπόρου σε φυτό ή δένδρο: το κουκουνάρι σε πεύκο, το κουκί σε κουκιά, το αμύγδαλο σε αμυγδαλιά κλπ.

4. Δεν είναι μόνο η τέταρτη διάσταση που μας διαφεύγει λόγω των περιορισμών στην αντιληπτικότητα μας. Μας διαφεύγουν και ορισμένες απόψεις του τρισδιάστατου κόσμου, αλλά δεν δίνουμε σημασία διότι αυτά τα γεγονότα τα παίρνουμε ως δεδομένα κι έχουμε συνηθίσει αυτήν την κατάσταση.

Π.χ. στον κόσμο μας δεν υπάρχουν ανεξάρτητες επιφάνειες, γραμμές και σημεία. Τα πάντα στον υλικό κόσμο, που είναι η μόνη πραγματικότητα όπως νομίζουμε, είναι τρισδιάστατα στερεά. Ναι, υπάρχουν ρευστά και αέρια, αλλά το νερό στην λίμνη έχει τρεις διαστάσεις όπως και το σύννεφο στον ουρανό. Πουθενά δεν υπάρχει επιφάνεια ή γραμμή ανεξάρτητη!

Από την άλλη, δεν μπορούμε να δούμε ένα σύνολο τρισδιάστατο αντικείμενο. Η όραση μας είναι περιορισμένη. Βλέπουμε μεν τις τρεις διαστάσεις αλλά μόνο μερικές πλευρές ενός αντικειμένου: τρεις από τις έξη πλευρές ενός κύβου, π.χ. και μόνο μέρος μιας σφαίρας ή μιας πυραμίδας (ή τον τριγωνικό πάτο ή την κορυφή της).

5. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αδυναμία μας να δούμε την τέταρτη διάσταση ως αποδεικτικό επιχείρημα για την ανυπαρξία της.

Διότι δεν βλέπουμε ορισμένα μέρη των τρισδιάστατων πραγμάτων ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν.

Δεν βλέπουμε ούτε το κέντρο μιας σφαίρας ή το εσωτερικό ενός ξύλινου, ας πούμε κύβου. Για να δούμε το εσωτερικό του στερεού ή να φθάσουμε στο κέντρο πρέπει να ανοίξουμε μια δίοδο στην μάζα του.

Για ένα δισδιάστατο πλάσμα, ένας κύκλος ή ένα τετράγωνο μπροστά του είναι μόνο μια γραμμή. Για να φθάσει πίσω από τη γραμμή, στο εσωτερικό ή στο κέντρο, θα πρέπει να ανοίξει μια δίοδο μέσα στην γραμμή.

Όμως, εμείς μπορούμε να δούμε το εσωτερικό και το κέντρο οποιουδήποτε δισδιάστατου σχήματος. Κι ενώ το επίπεδο πλάσμα πρέπει να σκάψει τη γραμμή για να περάσει από πίσω (αφού ύψος δεν υπάρχει!), εμείς με μια δρασκελιά περνάμε μέσα στη δισδιάστατη επιφάνεια. Το κάνουμε όλη την ώρα!

6. Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν δισδιάστατα, επίπεδα όντα, αλλά είναι πιθανόν ορισμένα ζώα (σκουλήκια, κάμπιες ίσως) να αντιλαμβάνονται μόνο σε δυο διαστάσεις. Δεν ξέρουμε αν έχουν αρκετή νοημοσύνη να σκεφτούν πως οι επιφάνειες που βλέπουν έχουν κι άλλη διάσταση και συνεπώς ο κόσμος που βλέπουν είναι μια πλάνη, μια ψευδαπάτη.

Αν υπήρχαν επίπεδα πλάσματα, όπως υποθέσαμε στις προηγούμενες δημοσιεύσεις για χάρη των αναλογιών μας, τότε αυτά είναι τα ίδια, ως δισδιάστατα όντα, εντελώς φανταστικά και ανύπαρκτα. Υπάρχουν μόνο ως μέρη των τρισδιάστατων σωμάτων.

Ομοίως εμείς ως τρισδιάστατα πλάσματα είμαστε φανταστικά και ανύπαρκτα. Έτσι όπως βλέπουμε, νιώθουμε και σκεπτόμαστε συνήθως τον τρισδιάστατο εαυτό μας, υπάρχουμε μόνο ως τομές τετραδιάστατων όντων!

Όπως οι τρισδιάστατες πατούσες μας αφήνουν δισδιάστατα σχήματα στην αμμουδιά, έτσι και ο τετραδιάστατος ενσώματος εαυτός μας αφήνει αυτά τα τρισδιάστατα σώματά μας ως αχνάρια του στον τρισδιάστατο χώρο.

Η νοητική μας δύναμη να εισχωρήσουμε στο εσωτερικό τρισδιάστατων σωμάτων, να συλλογιστούμε και να συναισθανθούμε τόσα και τόσα, είναι μια ιδιότητα που ανήκει στον τετραδιάστατο κόσμο.