1. Ας φανταστούμε ξανά επίπεδα όντα να ζουν στην επιφάνεια του νερού μιας πισίνας. Τα οπτικά τους όργανα βλέπουν μόνο μήκος και πλάτος, όχι πάχος ή ύψος.
Ένας άνθρωπος μπαίνει στην πισίνα στη ρηχή πλευρά της και κάνει λίγα βήματα.
Τα δισδιάστατα όντα θα δουν δύο κύκλους που είναι οι τομές των ποδιών. Μετά οι κύκλοι διευρύνονται καθώς βυθίζονται οι μηροί και μετά οι δυο κύκλοι γίνονται ένας καθώς βυθίζεται και η λεκάνη του ανθρώπου. Μα συγχρόνως εμφανίζονται στο πλάι δυο μικρότεροι κύκλοι καθώς βυθίζονται χέρια και μπράτσα. Μετά ακολουθεί ταραχή μεγάλη καθώς ο άνθρωπος κολυμπά.
Θα είναι αδύνατο με αυτές τις εντυπώσεις τα επίπεδα όντα να εικονίσουν έναν τρισδιάστατο άνθρωπο και τη συμπεριφορά του.
Αν άνθρωποι μπαίνουν τακτικά στην πισίνα, τα όντας μας θα φτιάξουν ένα σύστημα όπου εμφανίζονται δυο μικροί κύκλοι, μετά ενώνονται σε έναν, ενώ εμφανίζονται πλάι δυο μικρότεροι και μετά ακολουθεί τρικυμία! Αυτό το σύστημα θα βασίζεται σε πολλή “αντικειμενική” παρατήρηση και μετρήσεις του εύρους των κύκλων και θα είναι η τελευταία λέξη της δισδιάστατης “επιστήμης”.
Αυτή θα είναι η “πραγματικότητα” για τα δισδιάστατα όντα.
2. Ο νους μας μπορεί να κατασκευάσει πολλά σενάρια σχετικά με τον τρόπο που όντα επίπεδα βλέπουν τη δική τους “πραγματικότητα”. Για μας όλα θα φαίνονται γελοία.
Όμως ενδέχεται κάποια ώρα μερικά να υποπτευθούν πως ορισμένα φαινόμενα στον κόσμο τους δεν επιδέχονται μέτρηση και δεν εξηγούνται μόνο με όσα γίνονται στο επίπεδό τους. Π.χ. κάποιος επιπλέει ανάσκελα με ανοικτά πόδια και χέρια ή ένα παιδί μαθαίνει να κολυμπά και χρησιμοποιεί μια σανίδα ή μια πλαστική κουλούρα.
Ενδέχεται τότε αυτά τα όντα να υποθέσουν πως υπάρχει μια διαφορετική πραγματικότητα, ένας αόρατος κόσμος με μια πρόσθετη διάσταση, και πως είναι η συμπεριφορά όντων εκείνης της πραγματικότητας που παράγει τα φαινόμενα στον δικό τους κόσμο των δυο συντεταγμένων.
Τα πιο τολμηρά δισδιάστατα όντα ενδέχεται ακόμα να υποθέσουν πως ο δικός τους “κόσμος” είναι μόνο μια άποψη της μεγαλύτερης, αόρατης πραγματικότητας και δεν υπάρχει ανεξάρτητα από εκείνη. Επίσης πως τα ίδια, έτσι όπως είναι, δεν είναι απόλυτα πραγματικά μα έχουν σε κάποιο βαθμό κάτι από την τρίτη διάσταση και τη μεγαλύτερη πραγματικότητα στο είναι τους.
3. Βρισκόμαστε κι εμείς στην ίδια θέση σχετικά με την “πραγματικότητα”, με την τέταρτη διάσταση και με τις επιστημονικές θεωρίες.
Μερικοί καταλαβαίνουμε πως η θεώρησή μας του τρισδιάστατου κόσμου και του εαυτού μας είναι λανθασμένη. Μπορεί γενικά οι επιστημονικές εξηγήσεις και θεωρίες να περιέχουν κάποιες αλήθειες όσον αφορά το τρισδιάστατο πλαίσιο με το οποίο ασχολούνται αποκλειστικά, αλλά κάθε θεώρησή τους για την αρχή, τη φύση και το ξεδίπλωμα της δημιουργίας ή για την εμφάνιση και τη φύση του ανθρώπου είναι εσφαλμένη και απαράδεκτη.
Είναι πάρα πολλά και πολύ σημαντικά τα φαινόμενα που οι επιστήμες αδυνατούν να εξηγήσουν, δεν τα εξετάζουν επειδή δεν είναι μετρήσιμα σύμφωνα με τις μεθόδους τους και κυνικότατα προσποιούνται πως δεν υπάρχουν.
Πού βρίσκεται η Αθήνα του 1875;… Πού βρίσκεται αυτό το “παρελθόν”;… Πού βρίσκεται η Αθήνα του 2275;… Πού βρίσκεται αυτό το μέλλον;… Πώς θα ήταν να βλέπαμε συγχρόνως την Αθήνα του 1875, του σήμερα και του 2275 ως μια ενότητα;
4. Μα τα πιο αποκαλυπτικά φαινόμενα είναι τα ψυχολογικά.
Η τηλεπάθεια είναι γνωστότατη. Έχει παρατηρηθεί σε κοινούς ανθρώπους. Μια χωρική π.χ. ξυπνά τη νύχτα και νιώθει πως ο γιος της που έχει ξενιτευτεί στην άλλη άκρη του πλανήτη έπαθε σοβαρό ατύχημα. Κι όντως σύντομα δέχεται τηλεφώνημα πως συνέβη το ατύχημα. Δίδυμα αδέρφια επίσης γνωρίζουν συχνά τι συμβαίνει στο άλλο κι ας ζουν μακριά. Η λέξη “τηλεπάθεια” δεν εξηγεί το φαινόμενο, απλώς το ονομάζει.
Συχνά, σε ειδικές συνθήκες έντασης ή φόρτισης, ένας άνθρωπος ξάφνου νιώθει να βρίσκεται πάνω ή έξω από το σώμα του και να το βλέπει όπως βλέπει όλα τα άλλα σώματα και τρισδιάστατα πράγματα.
Μετά είναι οι déjà-vu εμπειρίες όπου ο άνθρωπος νιώθει πως έχει ξαναβρεθεί στο συγκεκριμένο τοπίο παρότι το επισκέπτεται για πρώτη φορά. Ή νιώθει πως γνωρίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο παρότι το συναντά για πρώτη φορά.
Επιπλέον υπάρχουν οι περιγραφές ποιητών και μυστών που περιγράφουν ανώτερες καταστάσεις συνειδήσεως και αντιληπτικότητας.
5. Αυτά όλα δείχνουν πως στον οικείο μας τρισδιάστατο κόσμο λειτουργούν δυνάμεις κι ενέργειες και υπάρχουν ιδιότητες και φαινόμενα που προέρχονται από μια άλλη, πολύ μεγαλύτερη και για μας ασύλληπτη πραγματικότητα.
Ένα στοιχείο από αυτή την ανώτερη πραγματικότητα υπάρχει και στη δική μας ψυχοσύνθεση. Μόνο με τη μελέτη και την πλήρη ανάπτυξη αυτού του στοιχείου θα μπορέσουμε ίσως να κατανοήσουμε και τον εαυτό μας και τον κόσμο.
