1. Σήμερα κάνω μια σύγκριση μεταξύ των δυο θρησκειών, όχι της φιλοσοφίας αν και οι διάφορες απόψεις σχηματίζονται από το φιλοσοφικό υπόβαθρο της κάθε θρησκείας. Πρώτα όμως θα εξετάσω πιο επισταμένα τη σχέση του Ισλάμ με τις 2 άλλες Αβρααμικές θρησκείες.
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι καυγαδίζουν και αλληλοσφαγιάζονται για 13 αιώνες… κυρίως οι επιθετικοί τζιχαντιστές. Οι θρησκευτικές αναζητήσεις είναι σαχλαμάρες. Γη, δούλους και πλούτο ήθελαν και θέλουν, εκτός από τους τυφλωμένους φανατικούς. Η μόνη θεολογική διαφορά ουσίας είναι πως ο Μωαμεθανισμός δεν δέχεται τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού (Θεός εκ Θεού), και ο Χριστιανισμός έχοντας την τέλεια Ορθοδοξία δεν δέχεται τον Μωάμεθ ως προφήτη. Τα άλλα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες.
Η βασική διαφορά μεταξύ Ινδουισμού και Ισλάμ είναι πως στο Ισλάμ ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο ενώ στον Ινδουισμό ο Θεός γίνεται ο κόσμος.
2. Ο Μωαμεθανισμός είναι η πιο κίβδηλη θρησκεία, μια κόπια και διασκευή του Ιουδαϊσμού με λίγα διανθίσματα Χριστιανισμού και κάποιες παραλλαγές για τις συνθήκες της Αραβίας. Αρχικά οι προσευχές των Μουσουλμάνων κατευθύνονταν (Qibla) προς την Ιερουσαλήμ – αργότερα προς τη Μέκκα. Ο δε Μωάμεθ αναφέρεται μόνο 4 φορές στο Κοράνι ενώ ο Μωυσής 136 φορές! Ο Μωάμεθ δεν είχε απευθείας επαφή με τον Θεό (μόνο μέσω του αρχαγγέλου Γαβριήλ) ενώ ο Μωυσής μίλησε άμεσα! Έτσι ο Μωάμεθ είναι rasūl-allah ενώ ο Μωυσής kalīm-allah.
Μια σύγκριση της ιστορίας των πρωτόπλαστων στην Παλαιά Διαθήκη και στο Κοράνι δείχνει αφενός την υιοθέτηση του εβραϊκού κειμένου και την προσπάθεια να βελτιωθεί για τη νέα θρησκεία.
3. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός προειδοποιεί τον Αδάμ (Γένεση 2.17) «Μα από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν θα φας. Τη μέρα που θα φας από αυτό, σίγουρα θα πεθάνεις.» (Ο Αδάμ έφαγε μα δεν πέθανε: έζησε 930 χρόνια! Δηλαδή ο Όφις είχε δίκιο και ο Θεός είπε ψέματα: Γένεση 3.4-5).
«Ο άνθρωπος έγινε τώρα σαν ένας από μας και γνωρίζει το καλό και το κακό», είπε ο Θεός μετά την ανυπακοή (Γένεση 3.22). «Δεν πρέπει να φάει από το δέντρο της ζωής και να ζήσει για πάντα»! Έτσι αφού έδιωξε το ζευγάρι, έβαλε τα χερουβίμ να φυλάνε στην ανατολική πλευρά με τη φλεγόμενη ρομφαία ώστε να μην μπορούν να πλησιάσουν το δέντρο της ζωής (3.24).
Και η Εύα τιμωρήθηκε να γεννά με πόνο και να είναι υπό την εξουσία του άντρα της μα η τιμωρία πέρασε σε όλες τις γυναίκες (Έξοδος 20.17).
4. Στο Κοράνι (2.30) ο Θεός δημιουργεί τους ανθρώπους ως Khalifa (χαλίφης), ως αντιπροσώπους του στη γη. Έδωσε στον Αδάμ μεγάλη γνώση και διέταξε τους αγγέλους να υποκλιθούν με σεβασμό (2.31-34).
Στον Ουρανό ο Αδάμ και η Εύα προειδοποιούνται να μην πλησιάσουν κάποιο δέντρο (αγνώστου ταυτότητας) και αν το κάνουν θα είναι με τους αμαρτωλούς (7.19-22). Μα αυτοί εξαπατώνται από τον Σατανά και τρώνε από τον απαγορευμένο καρπό! Έτσι αναγνωρίζουν τη γύμνια τους! (Εδώ οι αφηγήσεις συμφωνούν. Μα, βέβαια, δεν είναι σπουδαία συνειδητοποίηση, άξια τέτοιας τιμωρίας.)
Στη συνέχεια ζητούν συγχώρεση και ο Θεάς στο μεγάλο του έλεος τους συγχωρεί. Η κατοίκησή τους στη γη είναι μέρος του αρχικού σχεδίου, όχι της τιμωρίας τους. Και ο Θεός, παρότι τους βγάζει από τον Ουρανό, υπόσχεται πως θα τους βοηθάει αδιάκοπα στη γη. Υπάρχει όμως και η προειδοποίηση πως θα ακολουθήσει τιμωρία όταν κάποιος δεν υπακούει τις θεϊκές εντολές (2.24-39).
5. Οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί με μια αδυναμία κι έτσι μπορούν να κάνουν λάθος και να λοξοδρομήσουν από τη θεϊκή καθοδήγηση (4.28).
Αλλά αναγνωρίζουν το αμάρτημά τους και μετανοούν και ο Θεός, όντας Πολυεύσπλαχνος, τους συγχωρεί.
Είναι, λοιπόν φανερή η προσπάθεια βελτίωσης του αρχικού μύθου στο Κοράνι έτσι που να αναδεικνύει τη νέα αφήγηση κάπως ανώτερη.
Ήταν λοιπόν αναγκαία η νέα θρησκεία!
Συνεχίζεται…
