1. Χρησιμοποιώ τον όρο “αποκαλυπτισμός” για να υποδείξω μια από τις κεντρικές ιδέες στα ΤΚΕ (=τέσσερα κανονικά ευαγγέλια) και σε Επιστολές του Παύλου. Αυτή είναι η αντίληψη πως στην εποχή πριν, ή σύντομα μετά, τη σταύρωση και ανάσταση του Χριστού, θα αναστηθούν πρώτα οι νεκροί (κεκοιμημένοι, κοιμηθέντες) και μετά αυτοί και όλοι οι ζωντανοί πιστοί χριστιανοί (οι ζώντες οι περιλειπόμενοι) θα αναληφθούν σε σύννεφα να συναντήσουν τον Κύριο που θα έχει κατέβει από τα ουράνια και όλοι μαζί θα πάνε στον παράδεισο.
Την ίδια ώρα θα επέλθει η συντέλεια του κόσμου.
Όλοι ανησυχούν λίγο πολύ για την μετά θάνατο κατάσταση. Έτσι και οι πρώτοι χριστιανοί στη Θεσσαλονίκη ανησυχούσαν για τους νεκρούς τους και για τη δική τους σωτηρία. Ο ισαπόστολος Παύλος τους έγραψε Επιστολή για να τους εμψυχώσει (1Θσ, κεφ. 4) διαβεβαιώνοντάς τους πως αυτά θα συμβούν σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, αφού και ο ίδιος απέθανε και αναστήθηκε.
Ας μη νομιστεί πως αυτό το απόσπασμα είναι μια παραδρομή. Βρίσκουμε όμοιο μήνυμα στην 1Κρ, κεφ. 15, στη Ρμ, κεφ. 8 (“στενάζουμε αναμένοντας την υιοθεσία [μας από τον Κύριο]”, την απελευθέρωση του σώματός μας [στην αφθαρσία], κλπ).
Βέβαια σήμερα μας μένει η απορία: Πώς αυτός ο ευρυμαθής απόστολος των εθνών και ίσως ο κυριότερος θεμελιωτής της χριστιανικής θεολογίας νόμιζε και έγραφε πως η Ημέρα της Κρίσεως έφθανε από μέρα σε μέρα – και μάλιστα σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου;
2. Εδώ υπάρχουν αρκετά προβλήματα.
Πουθενά στα ΤΚΕ ο Ιησούς δεν φέρεται να λέει πως θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί με τον επανερχομό του στην Τελική Κρίση. Σύμφωνα με τους Ματθαίο (24.30) και Μάρκο (13.26) ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει πάνω σε νέφη και οι άγγελοί του θα περιμαζέψουν “τους εκλεκτούς [του Κυρίου]”. Ο Λουκάς γράφει απλώς πως ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει μέσα σε σύννεφο (21.27), τίποτε άλλο.
Ο Ιωάννης λέει πως σύντομα όλοι όσοι είναι μέσα σε μνήματα θα ακούσουν τη φωνή του Κυρίου και θα εκπορευθούν, οι μεν αγαθοί σε ανάσταση ζωής οι δε φαύλοι σε ανάσταση κρίσης χωρίς όμως να αναφέρει τον επανερχομό του Κυρίου και τη Συντέλεια (5.7-8). Αλλά λίγες γραμμές νωρίτερα γράφει (5.24) ότι όποιος ακούει τα λόγια του και πιστεύει στον πέμψαντα (Θεόν) θα έχει ζωή αιώνια. Ο Ιωάννης λοιπόν δεν αναφέρει τον ερχομό του Κυρίου σε νεφέλες και τη Συντέλεια.
Απεναντίας έχει τον Ιησού να λέει (5.21): “Όποιος ακούει τα λόγια μου και πιστεύει σ’ Εκείνον που μ’ έχει στείλει, αυτός έχει αιώνια ζωή: αυτός δεν θα περάσει από κρίση αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή”! Έτσι εδώ αντικρούει τα περί μελλοντικής Ημέρας Κρίσεως!
Και οι τρεις έχουν τον Ιησού να δηλώνει απερίφραστα πως αυτή η γενεά δεν θα παρέλθει δίχως να έχουν συμπληρωθεί αυτά τα γεγονότα.
Εδώ η απορία είναι πολύ μεγαλύτερη. Διότι ο ίδιος ο Ιησούς φέρεται να δηλώνει τον επανερχομό του και τη συντέλεια του κόσμου ενώ αυτά δεν έγιναν! Πώς είναι δυνατό ο Υιός του Θεού με τόσες άλλες υπερφυσικές δυνάμεις να κάνει μια τέτοια προφητεία που δεν επαληθεύτηκε όχι μόνο προτού παρέλθει η γενεά εκείνη αλλά ούτε και μετά από 1000 χρόνια…
3. Και όμως πάνω σε αυτά τα λόγια (του Παύλου και των ευαγγελιστών) και βέβαια στη σταύρωση και στην ανάσταση του Χριστού στηρίζεται το χριστιανικό δόγμα της σωτηρίας όλων των πιστών και της ανάστασης των πεθαμένων. Κανείς θεολόγος δεν μοιάζει να ενοχλείται από το γεγονός πως η προφητεία δεν επαληθεύτηκε και τώρα πια μιλάνε όλοι αόριστα για τη “Δευτέρα Παρουσία”.
Το δόγμα λέει πως ο Ιησούς προσδιορίστηκε Υιός Θεού “εξ αναστάσεως νεκρών”, δηλαδή από την ώρα που αναστήθηκε (Ρμ 1.3, 1Κρ 15.20). Κατανικώντας τον θάνατο με την ανάστασή του, ο Χριστός άνοιξε τον δρόμο για τους χριστιανούς προς την αιώνια ζωή.
Αλλά, και είναι μεγάλο ΑΛΛΑ, γνωρίζουμε πως οι νεκροί αναστήθηκαν την ώρα του θανάτου του Ιησού πάνω στον σταυρό (Ματθ 27.52-53). Μετά ο ίδιος ο Ιησούς είχε νικήσει τον θάνατο ανασταίνοντας τον Λάζαρο (και δύο ακόμα νεκρούς νωρίτερα)!
Επίσης νεκροί ανασταίνονται και στην Παλαιά Διαθήκη όπως λέει ο Δανιήλ (12.1-3) ο Ησαϊας (26.19) και ο Ιεζεκιήλ (37.1-4). Αυτά όλα τα κείμενα δεν αναφέρονται καθόλου στον Ιησού και πρέπει να ήταν γνωστά στον Παύλο που, αφού ανήκε σε οικογένεια Φαρισαίων, ήξερε καλά τις Εβραϊκές Γραφές.
4. Οι παραξενιές συνεχίζουν, αν περισυλλογιστούμε σοβαρά το θέμα.
Στα χωρία 16-17 ο Παύλος γράφει “αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε εσόμεθα συν αυτώ” (πάντα στο 4ο κεφ. 1Θσ). Πώς στην ευχή θα υψωθούμε με τα σάρκινα σώματά μας (οι νεκροί έχουν αναστηθεί!) και γιατί να μείνουμε στις νεφέλες και να μην πάμε κατευθείαν στα επουράνια;
Στην πρώτη Επιστολή προς Κορινθίους (κεφ. 15, 35-54), το φθαρτό υλικό σώμα γίνεται άφθαρτο καθώς και οι νεκροί ανασταίνονται “εν ριπή οφθαλμού” και οι ζωντανοί μεταλλάσσονται. Ο Παύλος κάνει εδώ διαχωρισμό μεταξύ υλικού σώματος (το λέει “χοϊκό”=χωμάτινο) και του “επουράνιου” (=αθανασία πνεύματος). Στην Προς Φιλιππησίους (3.21) επίσης το αναστημένο σώμα είναι “σύμμορφον της δόξης” του Χριστού. Έτσι παρότι μερικοί θεολόγοι επιμένουν πως είναι το υλικό σώμα που ανέρχεται, ο Παύλος το αποκλείει.
5. Τελειώνοντας πρέπει να συμπεράνουμε τρία πράγματα.
Ο Παύλος δείχνει απίστευτη αφέλεια και αοριστία στις προβλέψεις του – οι οποίες δεν επαληθεύτηκαν.
Μεγάλο σφάλμα έκαναν οι ευαγγελιστές, όποιοι και αν ήταν, που έβαλαν στο στόμα του Ιησού αυτή την ανόητη προφητεία κάνοντάς τον να μοιάζει τσαρλατάνος.
Μεγάλο σφάλμα κάνουν και οι θεολόγοι μας και πολύ νωρίτερα οι Πατέρες της Εκκλησίας να παίρνουν τοις μετρητοίς, κυριολεκτικά, τα όσα αντιφατικά και παράλογα γράφονται στα ΤΚΕ και να δημιουργούν δόγματα και άρθρα πίστεως.
