1. Όλες οι μεγάλες θρησκείες (Χριστιανισμός, Βουδισμός κλπ.) ξεκίνησαν ως διδασκαλίες εσωτερικής φιλοσοφίας με σκοπό την ανέλιξη. Αυτό δεν πρέπει να ξεχνιέται.
Ο αντικειμενικός ερευνητής δεν μπορεί να μην εκπλαγεί από την τεράστια διαφορά που διαβλέπει ανάμεσα στα λόγια ενός διδασκάλου όπως ο Ιησούς ή ο Βούδας και στα δόγματα, πραγματείες κι ερμηνείες μεταγενέστερων ιερωμένων ή πατέρων της συγκεκριμένης θρησκείας και της εκκλησίας που την εκπροσωπεί. Και, παίρνοντας ως παράδειγμα τον Χριστιανισμό, πώς να δικαιολογηθούν φαινόμενα όπως οι εικονομαχίες, οι διώξεις, βασανισμοί και θανατώσεις «αιρετικών» και Ιερές Εξετάσεις;
Τι σχέση έχουν τέτοιες πράξεις με την απλή διδασκαλία του Ιησού «Να αγαπάμε αλλήλους αλλά και τους εχθρούς μας»;
Ό,τι και να λένε οι σύγχρονοι θεολόγοι και ιεράρχες δεν πείθουν πως συνεχίζουν ή εκπροσωπούν τη διδασκαλία του Ιησού. Και αν ο Ιησούς παρουσιαζόταν σήμερα με την ίδια διδασκαλία, δεν θα έβρισκε ούτε θέση ούτε κατανόηση στην μεγάλη του Χριστού εκκλησία.
Αναμφίβολα υπάρχουν ιερωμένοι ενάρετοι και ειλικρινείς στην αφοσίωση και πίστη τους που πασχίζουν να ακολουθούν μερικές τουλάχιστον από τις εντολές των ευαγγελίων. Μα η μάζα των κληρικών και λαϊκών χριστιανών ανήκουν σε μια εκφυλισμένη άποψη που έχει οργανωθεί ως συγκεκριμένη Εκκλησία και διαφέρει από άλλες χριστιανικές Εκκλησίες.
2. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για τις πηγές του Χριστιανισμού είναι πως τα ευαγγέλια παρουσιάζουν τέτοιες ανεπίτρεπτες αντιφάσεις που δεν μπορούν να θεωρούνται ως θεόπνευστες γραφές ή καν αξιόπιστες αναφορικά με τη διδασκαλία του Ιησού.
Ως πρώτο παράδειγμα παίρνω τη γενεαλογία του Ιωσήφ – Ματθαίος 1 και Λουκάς 3.23
Προσέξτε την ασυμφωνία:
Μθ Ιωσήφ < Ιακώβ < Ματθαν < Ελεάζαρ < Ελιουδ < Αχείμ < Ζαδώκ < Αζωρ…
Λκ Ιωσήφ < Ηλί < Ματθατ < Λευί < Μελχί < Ιαννά < Ιωσήφ < Ματθαίος…
Οι δύο αφηγήσεις συμφωνούν μόνο για τον παππού του Ιωσήφ. Δηλαδή οι δύο θεόπνευστοι ευαγγελιστές δεν γνωρίζουν ούτε καν τον πατέρα του Ιωσήφ! Μετά, για ποιό λόγο θένε να παρουσιάσουν τον Ιωσήφ ως απόγονο του Δαυίδ αφού ο Ιησούς ήταν γιος όχι του Ιωσήφ αλλά του ίδιου του Θεού;…
Είναι φανερό πως οι Ματθαίος και Λουκάς δεν γνώριζαν καλά την οικογένεια του Ιησού.
Ως δεύτερο παράδειγμα παίρνω τη σταύρωση. Εδώ οι Ματθαίος (27.46) και Μάρκος (15.34) παρουσιάζουν τον Ιησού σε απελπισία και πόνο να κραυγάζει στον Θεό «Γιατί με εγκατέλειψες» και να πεθαίνει. Αλλά ο Λουκάς τον παρουσιάζει (23.34) να έχει έλεγχο, να παρακαλεί τον Πατέρα να συγχωρέσει τους σταυρωτές, να υπόσχεται στον ένα ληστή πως θα είναι στον παράδεισο και να εκφωνεί «Πάτερ εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου». Ο Ιωάννης ομοίως τον δείχνει (19:26) να έχει έλεγχο, να λέει στη μητέρα του να έχει ως γιο της τον μαθητή που αγαπούσε και στον μαθητή να την έχει ως μητέρα, μετά να πίνει λίγο ξίδι και να παραδίδει το πνεύμα λέγοντας «Τετέλεσται».
Πιο σωστή φαίνεται η παρουσίαση των Λουκά και Ιωάννη αλλά τι να πεις για την ασυμφωνία μεταξύ θεόπνευστων σχετικά με το τόσο κρίσιμο περιστατικό;
3. Αν οι ευαγγελιστές δεν συμφωνούν σχετικά με τον πατέρα του Ιωσήφ και με την ψυχολογική κατάσταση του Ιησού πάνω στον σταυρό, δεν έχουμε καμία εγγύηση ότι όλα τα άλλα είναι αλήθεια ακόμα και όπου συμφωνούν και οι τέσσερις. Έτσι δεν μπορούμε να νιώσουμε καμιά βεβαιότητα πως μας δίνουν την ιστορική βιογραφία του Ιησού και πιο σημαντικό, την ακριβή διδασκαλία του, τα λόγια που πραγματικά είπε.
Και καλώς ή κακώς δεν υπάρχουν άλλες πηγές για τον επίσημο χριστιανισμό στις τρεις μεγάλες διαιρέσεις του: ανατολικός ορθόδοξος, ρωμαιοκαθολικός και προτεσταντικός. Η ανατολική ορθοδοξία έχει μερικές υποδιαιρέσεις και ο προτεσταντισμός πολύ περισσότερες, αλλά όλες έχουν τα τέσσερα κανονικά ευαγγέλια ως βάση τους για τη διδασκαλία του Ιησού. Υπάρχουν τα έργα γνωστά ως Πράξεις των Αποστόλων (που συνήθως αποδίδεται στον Λουκά) και διάφορες Επιστολές, κυρίως του Παύλου (ο οποίος δεν γνώρισε τον Ιησού) και το παράξενο σύγγραμμα Αποκάλυψη, μα κανένα από αυτά δεν δίνει τόσες πληροφορίες για τη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού.
Και κανείς μη χριστιανός, Εβραίος, Έλληνας ή Ρωμαίος, σύγχρονος του Ιησού, δεν αναφέρεται σε κείνον. Υπήρξαν πολλοί αξιοπρόσεκτοι λόγιοι της εποχής (π.χ. Φίλων ο Αλεξαντρεύς, ένας εξελληνισμένος Ιουδαίος, που αναφέρει διάφορους «μάγους» της Παλαιστίνης όχι όμως τον Ιησού) αλλά κανείς δεν μνημονεύει τον Ιησού Χριστό. Μνείες παρουσιάζονται μετά το 80 κχ.
Μόνο οι Επιστολές του Παύλου μπορούν να θεωρηθούν ιστορικά ντοκουμέντα και μόνο οι γνήσιες σύμφωνα με ξένους ιστορικούς: προς Α΄ Θεσσαλονικείς, Α΄ και Β΄ Κορινθίους, Γαλάτες, Φιλιππησίους, Φιλήμονα και Ρωμαίους. Αυτές γράφτηκαν μεταξύ 50 και 64 κχ οπότε ο Παύλος μαρτύρησε δια ξίφους. Οι άλλες είναι μεταγενέστερες και ψευδεπίγραφες. Αλλά οι Παύλειες Επιστολές δεν μας λένε τίποτα ουσιαστικό για τη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού!
Πολλοί, λοιπόν, αμφιβάλλουν ακόμα και για την ύπαρξη του Ιησού!
Θα επανέλθω.
