Στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο που είναι και το συντομότερο, στο προτελευταίο κεφάλαιο 15 διαβάζουμε πως όταν ο Ιησούς εξέπνευσε πάνω στον σταυρό βγάζοντας μεγάλη κραυγή, ‘το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο, από άνωθεν έως κάτω’ (15.37-38).
Στο Κατά Λουκάν κεφ.23.44-45 εκτός από το σχίσιμο της κουρτίνας, έγινε σκοτεινιά σε όλη τη γη και ο ήλιος σκεπάστηκε.
Στο Κατά Ματθαίον τα φαινόμενα είναι πολύ πιο συνταρακτικά στο κεφ.27.50-53. Το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε και η γη σείσθηκε και οι πέτρες επίσης σχίστηκαν. Δεν έπεσε σκοτεινιά, μα άνοιξαν οι τάφοι (= τα μνημεία) και πολλοί κεκοιμημένοι άγιοι σηκώθηκαν και βγήκαν από τους τάφους τους, μετά όμως από την ανάσταση του Χριστού, εισήλθαν στην Ιερουσαλήμ και φανερώθηκαν σε πολλούς! Και όμως κανένας άλλος συγγραφέας της εποχής δεν σημείωσε αυτό το ‘θαύμα’!
Ο συγγραφέας του Κατά Ιωάννην δεν γνωρίζει τίποτα για αυτά τα φαινόμενα, ή τουλάχιστον δεν τα αναφέρει εκεί που θα περίμενε κανείς να τα περιγράψει, όπως στα άλλα Ευαγγέλια, δηλαδή στο κεφ.19.30-31. Όχι, δεν μας λέει τίποτα.
Καμιά άλλη πηγή της εποχής εκείνης δεν αναφέρει έκλειψη ηλίου και βαθύ σκοτάδι στην περιοχή, ή κάποιον σεισμό. Και πουθενά αλλού δεν αναφέρονται αναστημένοι άγιοι να επισκέπτονται ‘πολλούς’ στην Ιερουσαλήμ!
Επιπλέον, όπως δείχνει και η απλή σύγκριση των τριών περιγραφών, οι θεόπνευστοι ευαγγελιστές δεν συμφωνούν μεταξύ τους στις λεπτομέρειες εκτός από το σκίσιμο της κουρτίνας στον ναό. Ο δε Ιωάννης δεν αναφέρει τίποτα από όλα αυτά. Είναι δυνατόν να μην τα θεώρησε σημαντικά αν είχαν συμβεί, και γι’ αυτό δεν τα αναφέρει;
Μπορεί, φυσικά και οι τρεις να έμαθαν για το σκίσιμο της κουρτίνας από άλλους, αυτόπτες μάρτυρες. Μα μόνο οι τρεις αυτοί το παραθέτουν. Και αν οι αυτόπτες μάρτυρες ήταν οι ιερείς του ναού σίγουρα δεν θα συνέδεαν ένα τέτοιο συμβάν με τον θάνατο ενός καταδικασμένου αιρετικού. Θα αναφερόταν σε ιουδαϊκά κείμενα ως πολύ παράξενο φαινόμενο. Μα δεν υπάρχει καμιά τέτοια αναφορά.
Αλλά στο 5ο βιβλίο του έργου του Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου (που γράφτηκε μεταξύ 75-79 κε), ο Ιώσηπος Φλάβιος (ή Μπεν Ματθαίος 37-100 κε), ένας εκρωμαϊσμένος Εβραίος, που στα νιάτα του, σε ηλικία 20 ετών, υπηρέτησε στο ιερατείο του Ναού (το 64 κε), γράφει για τον Ναό-
‘Το εσώτερο μέρος του ναού ήταν 20 μέτρα και αυτό χωριζόταν από το υπόλοιπο με μια κουρτίνα… Αυτή ήταν από τη Βαβυλώνα και ήταν κεντημένη με λεπτότατο γαλάζιο λινό και άλικο και πορφυρό, μια ύφανση αξιοθαύμαστη. Αυτή είχε μια μυστικιστική σημασία παρουσιάζοντας μια εικόνα του σύμπαντος. Το λινό συμβόλιζε τη γη, το άλικο τη φωτιά, το γαλάζιο τον αέρα και το πορφυρό τη θάλασσα…’
Ο Ιώσηπος δεν κάνει καμιά μνεία πως αυτή η θαυμάσια κουρτίνα είχε ποτέ σκιστεί!
