Οι τρεις μεγάλες θρησκείες, Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Μωαμεθανισμός, λέγονται «Αβρααμικές» διότι και οι τρεις αποδέχονται τον μεγάλο φύλαρχο Αβραάμ της Παλαιάς Διαθήκης των Ιουδαίων, την οποία δέχθηκαν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Παρά τις διαφορές τους και οι τρεις συμφωνούν στη θεολογία τους ότι –
α) Υπάρχει μια περίπλοκη και ποικιλόμορφη δημιουργία˙
β) Όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν έναν δημιουργό˙
γ) Το σύμπαν λοιπόν πρέπει να έχει έναν Δημιουργό˙
δ) Ο Δημιουργός λέγεται Ιεχωβάς, Θεός Πατήρ και Αλλάχ.
Στο ερώτημα και την απορία «Αφού καθετί που υπάρχει έχει δημιουργηθεί από κάτι άλλο και υπάρχει ο Θεός – ποιος ή τι δημιούργησε τον Θεό;» οι πιστοί θεολόγοι απαντούν πως δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για τον Θεό και πως εκείνος είναι αδημιούργητος.
Ίσως να είναι έτσι. Μα αυτή η απάντηση ακούγεται μάλλον σαν υπεκφυγή, αν κρίνουμε από τη λογική με την οποία διατυπώθηκαν τα βασικά πιστεύω για την ύπαρξη του Θεού.
Η δεύτερη δυσκολία είναι πως η όλη ιδέα της δημιουργίας απαιτεί γραμμικό χρόνο. Σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή (ώρα, βδομάδα ή ό,τι άλλο) ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και κάποια άλλη στιγμή ο κόσμος θα εξαφανιστεί και οι δίκαιοι πιστοί θα πάνε στον παράδεισο ενώ οι άδικοι αμαρτωλοί θα πάνε στην κόλαση. (Όσοι πιστεύουν στον Ιεχωβά, τον Θεό Πατέρα ή τον Αλλάχ, θα σωθούν, οι άλλοι θα καταλήξουν στην κόλαση.)
Ο Μωάμεθ είναι της περιόδου 570-632 κε, ο Χριστός του 1ου αιώνα κε και ο Ιεχωβάς του Ιουδαϊσμού ας πούμε από το 1000 πκε. Πριν από αυτές τις ημερομηνίες έζησαν δισεκατομμύρια άνθρωποι που όμως δεν είχαν ακούσει αυτούς τους προφήτες κι έτσι δεν ήξεραν και δεν πίστευαν. Πάνε χαμένοι από χέρι;
Διότι εδώ οι πιστοί θεολόγοι εισάγουν έναν ακόμα παραλογισμό. Ο Δημιουργός, εξηγούν, έχει πλάσει τους ανθρώπους για να τους δοκιμάσει! Η ζωή είναι μια δοκιμασία. Πλαθόμαστε από το τίποτα και δοκιμαζόμαστε για 100, 80, 60 ή και 3 έτη χωρίς οι πιο μικροί (κι όσοι γεννήθηκαν πριν το 1000 πκε) να ξέρουν κάτι για το όλο σύστημα!
Και πώς άλλοι γεννιούνται πλούσιοι κι άλλοι φτωχοί, άλλοι ευφυέστατοι κι άλλοι καθυστερημένοι κι αυτιστικοί, έτσι που να μην ξέρουν καθόλου τι είναι καλό-κακό, αρετή-κακία, πίστη στον Θεό, αμαρτία και παρόμοια; Τι είδους δοκιμασία είναι αυτή;
Α! εξηγούν πάλι οι γνωστοί μας θεολόγοι, ο Θεός γνωρίζει τα πάντα. Εμείς δεν χρειάζεται ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε τα πάντα για τον Θεό. Μα αν γνωρίζει τα πάντα, τότε τα πάντα είναι γνωστά του, δηλαδή προδιαγεγραμμένα και δεν υπάρχει καμιά δοκιμασία πραγματική!
Αυτό από την άποψη του Θεού. Από την άποψη του ανθρώπου;
Αν το δοκιμαζόμενο πρόσωπο περάσει τη δοκιμασία, την έχει περάσει και το θέμα έκλεισε: Σώθηκε! Αν δεν την περάσει, δεν έχει σωθεί. Οπότε, ακόμα και αν έχει μάθει και ωριμάσει και, αν είχε μια δεύτερη ευκαιρία, θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο, δεν κάνει διαφορά διότι πεθαίνει έχοντας αποτύχει!
Είναι δύσκολο να κατανοηθεί πώς ο Πανάγαθος και Πολυεύσπλαχνος τιμωρεί με αιώνια κόλαση αμαρτωλούς δίχως δεύτερη ευκαιρία!
Πολύ φοβάμαι πως οι θεολόγοι και υπερασπιστές αυτής της θεώρησης (των Αβρααμικών θρησκειών) επιδίδονται σε πολύ ανόητες σοφιστείες!
