Παναγιώτης Λάμψιας
Οι τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και οι οικονομικές συνέπειες που τη συνοδεύουν οδηγούν τον πλανήτη σε αχαρτογράφητα νερά. Ουδείς μπορεί να εκτιμήσει το εύρος των επιπτώσεων και τις ισορροπίες του νέου κόσμου όπως θα διαμορφωθεί ύστερα από αυτόν τον πόλεμο. Ο πλανήτης ήδη νιώθει πέραν της φρίκης και της βαρβαρότητας των ρωσικών επιθέσεων τις άμεσες βαριές οικονομικές επιπτώσεις που πλήττουν φτωχές και πλούσιες χώρες. Δεν αποκλείεται μάλιστα μέσα στους επόμενους μήνες, όπως εκτιμούν οι ειδικοί, για ορισμένες χώρες της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής να προκύψει ακόμη και θέμα μεγάλης έλλειψης τροφίμων, και φυσικά να εκτοξευθούν περαιτέρω οι τιμές αγαθών ζωτικής σημασίας. Η ενέργεια είναι η άμεση βασική αιτία του προβλήματος που επηρεάζει μοιραία την αλυσίδα παραγωγής και εμπορίας όλων των προϊόντων, αλλά οι ελλείψεις σιτηρών ενδέχεται να προκαλέσουν ακόμη και λιμό. Ασφαλώς τα μέτρα που σχεδιάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εκείνα που λαμβάνει η κυβέρνηση θα απορροφήσουν ένα μέρος της πίεσης, αλλά το πρόβλημα θα παραμείνει. Οι ενεργειακοί πόροι της Ρωσίας που βγαίνουν από την εξίσωση δεν θα αντικατασταθούν εύκολα και κυρίως αυτό δεν θα συμβεί ανώδυνα. Η Ευρώπη πρωτίστως θα πληρώσει υψηλό τίμημα γι’ αυτή την απεξάρτηση, αλλά είναι όρος επιβίωσης για την ελευθερία και τη Δημοκρατία και δεν μπορεί παρά να γίνει έτσι. Όσοι διστάζουν να καταδικάσουν εκείνον που προκαλεί το χάος και ψιθυρίζουν ευχολόγια, είτε είναι ανόητοι είτε παίζουν βρώμικα.
Το βέβαιο είναι ότι ζούμε σε μια απόλυτη αβεβαιότητα και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Όσο δεν φαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική τερματισμού της αιματοχυσίας, τόσο θα πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα και θα ανατροφοδοτείται η οικονομική πίεση και ο πληθωρισμός. Τα κυβερνητικά μέτρα δημιουργούν μια κάποια ανάσχεση και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις εκτιμάται ότι είναι γενναία και θα λειτουργήσουν αποτελεσματικά, αλλά ακόμη υπάρχει δρόμος άγνωστος. Η αντιπολιτευτική γραμμή του Αλέξη Τσίπρα προκαλεί μόνον θλίψη καθώς δείχνει να μην έμαθε τίποτε παρότι διετέλεσε για τεσσεράμισι χρόνια πρωθυπουργός και επιμένει στη λογική του «δεν πληρώνω». Αντί μιας σοβαρής κριτικής στην κυβέρνηση επανήλθε στην προσφιλή τακτική του παρελθόντος όταν καταργούσε το μνημόνιο με ένα άρθρο και τώρα καταργεί την ακρίβεια με μια τροπολογία. Δεν μπορεί κανείς να τον πάρει στα σοβαρά όταν ανακυκλώνει θεωρίες συνωμοσίας και αποφεύγει να μιλήσει ευθέως και ξεκάθαρα για τις συνέπειες του πολέμου και τις ευθύνες εκείνων που τον προκάλεσαν. Στον λόγο του πέραν των άλλων είναι προφανής η άγνοια και η βαθιά αντιευρωπαϊκή του προσέγγιση μόνο και μόνο γιατί έτσι πιστεύει ότι ασκεί τη μέγιστη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση ή πολύ απλά γιατί μόνο αυτό ξέρει και μπορεί να κάνει.
Την ίδια στιγμή, ο Νίκος Ανδρουλάκης που εξ αντικειμένου –από τη θητεία του στην Ευρωβουλή– γνωρίζει τα δεδομένα προτείνει ένα σύστημα επιμερισμού των βαρών στο κράτος, στους παραγωγούς ενέργειας και στους καταναλωτές μέχρι να περάσει η κρίση. Η επιβολή πλαφόν στις τιμές λιανικής για ένα χρονικό διάστημα είναι άλλωστε ένα από τα εργαλεία που έχει προτείνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Σε κάθε περίπτωση, στις στιγμές που ζούμε απαιτείται νηφαλιότητα και σοβαρότητα στη δημόσια συζήτηση αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε σε σκοτεινές μέρες του παρελθόντος.
Πηγή: Καθημερινή
