Πάσχος Μανδραβέλης
Η σύγκριση των πεπραγμένων ενός δικτατορικού καθεστώτος με τα πεπραγμένα δημοκρατικών κυβερνήσεων θεωρείται ιεροσυλία· «μια αναλογία που ενδεχομένως θεωρηθεί βέβηλη», έγραψε ο κ. Αντώνης Λιάκος (Facebook, 30.7.2022). Η ανάρτηση του καθηγητή Ιστορίας σχετικώς με τους τρομοκράτες (αυτούς που κατά τον κ. Λιάκο «διέπραξαν ποινικά αδικήματα με πολιτικά κίνητρα») είναι σημαντική διότι δείχνει σε τι ατραπούς μπορεί να οδηγηθεί η σκέψη εξεχόντων διανοητών από ένα γινάτι.
Εγραψε λοιπόν ο κ. Λιάκος: «Ο Αλέξανδρος Παναγούλης υπήρξε ήρωας της αντίστασης στη χούντα. Οι ίδιοι όμως οι χουντικοί τον κατηγορούσαν για απόπειρα δολοφονίας. Και μάλιστα του αρχηγού τους. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Γ. Παπαδόπουλο να του χορηγήσει αμνηστία τον Αύγουστο του ’73, μαζί με πολλούς άλλους που κατηγορούνταν όχι μόνο για τις ιδέες τους αλλά και για βόμβες και βίαιες απόπειρες κατάλυσης του πολιτεύματος όπως έλεγαν τότε. (…) Αν έκανε αυτή την υπέρβαση η χούντα του Παπαδόπουλου, και μάλιστα σε μια στιγμή που αισθανόταν παντοδύναμη, γιατί και πόσο ακόμη θα πρέπει να είναι δέσμια μιας εκδικητικής πολιτικής μια δημοκρατία στερεωμένη και βέβαιη για τον εαυτό της;».
Υπάρχει ένα ηθικό ολίσθημα σε αυτήν την αναλογία· «ξέπλυμα της χούντας», θα έλεγαν τα ΣΥΡΙΖΑϊκά τρολ για κάποιον άλλον. Αλλά η πραγματική βεβήλωση δεν είναι της ηθικής, αλλά της λογικής. Δεν συγκρίνονται απλώς μήλα με πορτοκάλια, αλλά μανταρίνια με πέτρες. Και αυτό διότι ο Αλέκος Παναγούλης δεν ήταν ένας επιτιθέμενος στην (καλή, κακή, σωστή, λάθος) βούληση της πλειοψηφίας. Ηταν ένας αμυνόμενος πολίτης στη μεγάλη βία μιας δικτατορίας. Κάθε πράξη αντίστασης στη χούντα –σαν αυτές για τις οποίες φυλακίστηκε και βασανίστηκε και ο κ. Αντώνης Λιάκος– ήταν μονόδρομος. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος εκδήλωσης της διαφωνίας.
Οι ληστείες των τρομοκρατών δεν μπορούν να έχουν «πολιτικά κίνητρα», διότι η πολιτική αντίθεση ακόμη και στη… «χούντα Μητσοτάκη» μπορεί να εκδηλωθεί ποικιλοτρόπως. Δηλαδή, τι; Λήστευαν τράπεζες για να τυπώνουν μπροσούρες; Οι βόμβες ήταν κραυγή αγωνίας; Δεν είχαν άλλο τρόπο να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στο «σύστημα»;
Το κοινοβουλευτικό καθεστώς, όπως διδάσκει ο κ. Λιάκος, είναι ο τρόπος ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στην κοινωνία. Ο όρος «βία με πολιτικά κίνητρα στη Δημοκρατία» είναι οξύμωρο και προπαντός ανόητο· δεν βγάζει νόημα. Οταν το μάθουν αυτό ο «Μιχαηλίδης ή ο Ρωμανός ή άλλοι και άλλες, πριν από αυτούς και μετά από αυτούς» μπορούμε να συζητήσουμε όσα προτείνει ο κ. Λιάκος. Η Δημοκρατία είναι μεγαλόθυμη όπως απέδειξε η αποφυλάκιση πολλών μελών της «17 Νοέμβρη».
Πηγή: Καθημερινή
