Σωκράτης Τσιχλιάς
Στη Δημοκρατία σε όποιον δεν αρέσει η άποψη του Αρη Πορτοσάλτε, για ένα θέμα, ή για όλα τα θέματα, από το Μεταναστευτικό έως την Υγεία, την πίστη του στην ιδιωτική οικονομία και την εμμονή του στην τήρηση του νόμου και της τάξης, έχει μια πολύ εύκολη λύση: αλλάζει τον σταθμό στον οποίο εργάζεται ο δημοσιογράφος και δεν ακούει προς στιγμήν ή για πάντα τις απόψεις του. Ενισχύει έτσι ως προς την ακροαματικότητα άλλον ή άλλους σταθμούς όπου εκφράζονται απόψεις σύμφωνες με τη δική του αντίληψη. Επιπλέον, σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να πείσει συμπολίτες του να κάνουν το ίδιο. Ακόμα, γράφει αναλυτικά, εάν το επιθυμεί, στο Διαδίκτυο κατ’ αρχήν ή όπου αλλού μπορεί να δημοσιοποιηθεί η άποψή του. Στη δημοκρατία πολεμάμε με τις λέξεις και τα επιχειρήματα, κανόνας απόλυτος.
Μόνο από ολοκληρωτικά μυαλά, μόνο στην επικράτεια των κατόχων της «απόλυτης αλήθειας», στο βασίλειο της μισαλλοδοξίας και του μεσσιανισμού, ένας δημοσιογράφος, ένας επαγγελματίας δηλαδή της ενημέρωσης, που είναι υποχρεωμένος να εκφέρει άποψη, γίνεται αντικείμενο κατατρομοκράτησης, με προφανή σκοπό να καμφθεί το φρόνημά του. Τι άλλο σημαίνουν τα συνθήματα τα οποία γράφτηκαν στους τοίχους της πολυκατοικίας που διαμένει, όπως «Πορτοσάλτε ψόφα» «Αρη Ναζί», «Σκουπίδι του Σκάι» κ.λπ.;
Η αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας, η οποία ανέλαβε με ανακοίνωσή της την ευθύνη της πράξης, απειλεί, σε ένα κείμενο που στάζει μίσος, ότι κάποτε θα έλθει η ώρα που τόσο ο κ. Πορτοσάλτε όσο και άλλοι θα πρέπει να φοβούνται! Η επίθεση με συνθήματα και τρικάκια είναι η πρόγευση ενός μέλλοντα τρόμου, οπότε θα κλείσει το στόμα των ασεβών προς όσα πιστεύει ο Ρουβίκωνας.
Για τον Πορτοσάλτε που είναι στόχος μεμονωμένων φανατικών όσο και συλλογικοτήτων τα τελευταία δέκα χρόνια – στο παρελθόν έχουν υπαινιχθεί ότι θα πειράξουν και το παιδί του! – όλο αυτό είναι μία ακόμα αφόρητη ψυχική ταλαιπωρία. Για τη Δημοκρατία μας η δραστηριότητα του Ρουβίκωνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και γραφική, και το θέμα να λυθεί στα δικαστήρια. Να τους ταράξουν ο Σκάι και ο δημοσιογράφος στις αγωγές και στις μηνύσεις.
Ο Αρης Πορτοσάλτε έχει επιλέξει έναν τρόπο, έχει υψώσει τη σημαία ενός μαχητικού συντηρητισμού. Εχει φανατικούς φίλους και άλλους τόσους που δεν τον αντέχουν. Λογικό. Αλίμονό μας όμως αν έστω και ένας υποπέσει στο αμάρτημα να μονολογήσει «καλά τού κάνανε». Αυτό είναι δηλητήριο χωρίς αντίδοτο για τη Δημοκρατία. Γιατί δίνει ηθικό έρεισμα, κοινωνική νομιμοποίηση, σε όλους τους παρανοϊκούς που, στο όνομα του λαού, εφαρμόζουν μεθόδους ολοκληρωτικών καθεστώτων: σημαδεύουμε το σπίτι, σημαδεύουμε τον άνθρωπο και τέλος… Η ανοχή μας είναι η μεγάλη απειλή.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
