Πάσχος Μανδραβέλης
Συμβαίνει και στις καλύτερες χώρες. Oπως έγραψε το Der Spiegel, «το πρόγραμμα της γερμανικής κυβέρνησης για τη διάσωση των επιχειρήσεων ενέργειας που κινδυνεύουν με πτώχευση λόγω της ενεργειακής κρίσης χαρακτηρίζεται από την αντιπολίτευση κοινωνικά άδικο. Eγινε γνωστό ότι αίτηση για στήριξη από το πρόγραμμα υπέβαλαν και εταιρείες που έχουν καταγράψει υψηλά κέρδη» («Καθημερινή», 25.8.2022).
Στα καθ’ ημάς διογκώνεται η απολύτως δικαιολογημένη γκρίνια για το «pass-άδικο» χουβαρνταλίκι της κυβέρνησης με τις ενεργειακές επιδοτήσεις.
«Εχοντας δανειστεί και ξοδέψει περίπου 40 δισ. ευρώ στη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση τώρα ακολουθεί επιδοματική πολιτική άνευ όρων με δανεικά για να καλύψει το ενεργειακό κόστος. Eχει δαπανήσει 8 δισ. ευρώ μέχρι στιγμής, το μόνο που κατάφερε είναι μία βραχυχρόνια, αντί για μόνιμη, μείωση του ενεργειακού κόστους», έγραψε η κ. Μιράντα Ξαφά («Κ», 14.8.2022).
«Πόσο θα αντέξει το ελληνικό κράτος να επιδοτεί –στην πραγματικότητα να χαρίζει χρήματα σε ιδιώτες και επιχειρήσεις– χωρίς κριτήρια, επιδεινώνοντας την κοινωνική ανισότητα και ανταμείβοντας τους φοροφυγάδες;» αναρωτήθηκε ο καθηγητής Κώστας Κωστής («Κ», 18.7.2022).
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εμμονή της κυβέρνησης στην επιδότηση των τιμών ενέργειας δεν είναι απλώς ανεύθυνη δημοσιονομικά, άδικη κοινωνικά, και κοντόφθαλμη περιβαλλοντικά: Eχει επίσης κοντινή ημερομηνία λήξης», σημείωσε ο καθηγητής Μάνος Ματσαγγάνης (kreport, 22.8.2022).
Τα ελληνικά επιδοματικά καμώματα σε σχέση με τις γερμανικές ενισχύσεις έχουν δύο ουσιαστικές διαφορές, πέρα από την παροιμία για τον άνδρα της μυλωνούς και τους πραματευτάδες. Πρώτον, οι Γερμανοί έχουν λεφτά για να πληρώσουν τις αστοχίες των προγραμμάτων. Δεύτερον και κυριότερο, έχουν μνήμη. Θυμούνται έναν αιώνα μετά τον πληθωρισμό του Μεσοπολέμου και γι’ αυτό δεν θέλουν να τυπώνονται πολλά ευρώ, ενώ εμείς ξεχάσαμε την προ δεκαετίας χρεοκοπία και γι’ αυτό η κυβέρνηση σκορπά λεφτά, η αντιπολίτευση τάζει περισσότερα κι εμείς ζούμε την ευφορία του 2007, τότε που ο κ. Στέφανος Μάνος επεσήμανε: «Σε τέσσερα χρόνια προστέθηκαν χρέη 48 δισ. ευρώ. Τι είναι 48 δισ. ευρώ; Το 2007 το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισ. ευρώ» («Καθημερινή» 26.4.2008).
Υπάρχει όμως κι άλλος δρόμος, πέρα από τις οριζόντιες επιδοτήσεις της κατανάλωσης που υιοθέτησε η κυβέρνηση, επιδοτήσεις από τις οποίες επωφελούνται περισσότερο οι έχοντες και καταναλωτές μεγάλων φορτίων. Μπορεί: α) να επιδοτεί την τιμή για τα νοικοκυριά με χαμηλή κατανάλωση, τα οποία σχεδόν ταυτίζονται με τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Έτσι αποφεύγεται η, διά των εισοδηματικών κριτηρίων, επιδότηση φοροφυγάδων, β) να επιδοτήσει τις επενδύσεις εξοικονόμησης (π.χ. μονώσεις) και παραγωγής ενέργειας (π.χ. φωτοβολταϊκά) για νοικοκυριά με υψηλές καταναλώσεις τα οποία σχεδόν ταυτίζονται με τις οικογένειες υψηλών εισοδημάτων. Η ενιαία πολιτική στις επιδοτήσεις και κατανάλωσης και εξοικονόμησης δεν είναι ούτε κοινωνικά δίκαιη ούτε ενεργειακά αποδοτική.
Πηγή: Καθημερινή
