Βαγγέλης Περρής
Η πρώτη αυτοβιογραφική πολιτική ταινία φαντασίας είναι γεγονός!
νέα πολιτική ταινία ελληνικού ενδιαφέροντος του Κώστα Γαβρά παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ κυκλοφόρησε και το πρώτο χορταστικό trailer που μας βάζει στο κλίμα. Φυσικά δεν μπορείς να σχολιάσεις και, πολύ περισσότερο, να επικρίνεις μία ταινία που δεν την έχεις δει. Ευτυχώς δεν ζούμε στην εποχή που αγανακτισμένες τυφλές ορδές έφτυναν τις αφίσες από την «Ελένη» και δάγκωναν όσους πήγαιναν να παρακολουθήσουν το «ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Έχουμε όμως το δικαίωμα να αναφερθούμε στην αποκλειστική πηγή της ταινίας που, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, είναι τα κάπως πρώιμα απομνημονεύματά του Yanis Βαρουφάκη. «Διάβασε η γυναίκα μου το βιβλίο του “Ενήλικοι στο Δωμάτιο” και αμέσως μου τηλεφώνησε. “Αυτή είναι η επόμενη ταινία σου” μου είπε». Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με την προέλευση των γεγονότων που εξιστορούνται, η ταινία έχει τον ίδιο τίτλο με το συγγραφικό πόνημα του τέως υπουργού ενώ −τουλάχιστον στο τρέιλερ− η ταύτιση γίνεται απόλυτη με τον τρόπο που μιλάει ο πρωταγωνιστής Χρήστος Λούλης. Τη φωνή του ντουμπλάρει αυτοπροσώπως ο Yanis Βαρουφάκης.
Είναι προφανές ότι ο σκηνοθέτης περιβάλλει με εμπιστοσύνη όσα διηγείται ο πρώην υπουργός, αλλά μάλλον θα ήταν πιο επιφυλακτικός αν παρακολουθούσε και τις υπόλοιπες διαχρονικές καταθέσεις προσωπικών ντοκουμέντων από τη ζωή του Ήρωα. Υπάρχουν θεματάκια. Προσπαθώντας να φιλοτεχνήσει την αυτοπροσωπογραφία του αντιστασιακού, εξομολογήθηκε σε γερμανικό περιοδικό ότι την αντίθεσή του στη Χούντα την έδειξε περνώντας τα καλοκαίρια του στα δάση της δημοκρατικής νότιας Γερμανίας και της Αυστρίας, ενώ όταν σκοτείνιαζε κρυβόταν κάτω από τις κουβέρτες για να ακούει τις αντιδικτατορικές εκπομπές της Ντόιτσε Βέλε. Μια απλή ματιά στο βιογραφικό του, αυτομάτως δημιουργεί αμφιβολίες σχετικά με την ακρίβεια της εξιστόρησης. Ο Βαρουφάκης γεννήθηκε το Μάρτιο του 1961, δηλαδή κατά την περίοδο της Χούντας ήταν 6 έως 12 ετών, ηλικία που δύσκολα κάποιος μπορεί να κάνει αντίσταση, εκτός κι αν είναι το ατρόμητο ελληνόπουλο Γιώργος Θαλάσσης που στη διάρκεια της κατοχής με το ένα το χέρι εξολόθρευσε ένα τάγμα γερμαναράδων και με το άλλο συνελάμβανε τον Χίτλερ.
Απλή αριθμητική χρειάζεται και για την αμφισβήτηση του άλλου αντιστασιακού παράσημου που ο Βαρουφάκης απένειμε στον εαυτό του. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, συνέχισε να πριονίζει το δέντρο του καπιταλισμού και κατά τα γυμνασιακά του χρόνια, εντασσόμενος στην ανατρεπτική-αντικαθεστωτική οργάνωση ΠΑΜΚ. Για τους νεότερους να σημειώσουμε ότι ΠΑΜΚ ήταν η μαθητική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, η οποία συνήθως έβαζε αιτήματα σχετικά με τα σχολικά βιβλία, τη συμπεριφορά των καθηγητών και άλλα πιο πολιτικά που όμως δύσκολα θα οδηγούσαν στην εξορία. Έτσι ο μόνος έλληνας μαθητής που κινδύνευσε να εξοριστεί κατά τα μεταπολιτευτικά χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ο Βαρουφάκης, όπως απεκάλυψε ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε το 2011. Για να γίνει μάλιστα πιο πιστευτή η ριψοκίνδυνη επαναστατική του δράση, επικαλέστηκε ότι συνοδοιπόρος του και συνιδρυτής της ΠΑΜΚ ήταν ο Κουφοντίνας, ο οποίος όμως είχε διαγραφεί από την οργάνωση όταν ο Βαρουφάκης ήταν μόλις 14 χρόνων.
Το εντυπωσιακό προσωπικό αφήγημα του πρωταγωνιστή της ταινίας του Γαβρά δεν περιλαμβάνει μόνο παιδικούς αγώνες κάτω απο τις κουβέρτες, αλλά και εφηβικές καλλιτεχνικές ανησυχίες. Σε άλλη συνέντευξη, ο συγγραφέας και πλέον σεναριογράφος απεκάλυψε ότι ήταν τέτοιο το ταλέντο του στο αρμόνιο που τον επέλεξαν οι Socrates Drank The Conium για να ανοίγει τις συναυλίες τους! Και εδώ η αριθμητική ανατρέπει το αφήγημα. Όταν οι Socrates άρχισαν τις συναυλίες τους ήταν το 1971, ο Yanis ήταν μόλις 10 ετών και, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται οι μουσικολόγοι, το συγκεκριμένο rock πρόγραμμα δεν περιελάμβανε ενότητα με επίδειξη παιδικών ταλέντων.
Έρχεται όμως η στιγμή που τελειώνουν οι άγουρες ανησυχίες και ο καθένας επιλέγει το επάγγελμά του. Ο Yanis αποφάσισε να γίνει οικονομολόγος, αλλά πάντα με επαναστατική διάθεση, γι’ αυτό και −σύμφωνα πάλι με δηλώσεις του− κατά τη διάρκεια του σπουδών του στην Αγγλία ανέλαβε χρέη γραμματέα στην «Ένωση Μαύρων Φοιτητών»! Δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Ναι, των Μαύρων Φοιτητών! Αυτή τη φορά δεν είναι η αριθμητική, αλλά το χρώμα που θέτει εν αμφιβόλω την αξιοπιστία του συμπαθούς αγωνιστή.
Όπως είναι λογικό, η ανά τον κόσμο αστική τάξη σύντομα αντελήφθη ότι τα συμφέροντα της κινδυνεύουν από τα μηνύματα που εκπέμπει αυτός ο Έλληνας με τα κολλητά σιθρού πουκάμισα που πλέον είχε γίνει καθηγητής. Όταν λοιπόν η καριέρα του τον έφερε στην Αυστραλία, του προσφέρθηκε θέση στο κρατικό ραδιόφωνο για να κάνει εκπομπή στο ελληνικό πρόγραμμα, το οποίο αμέσως μετέτρεψε σε ντουντούκα της επανάστασης. Όπως απεκάλυψε σε μετέπειτα συνέντευξή του, το μένος της αυστραλιανής κυβέρνησης εναντίον του ήταν τέτοιο που μέσα στα άγρια μεσάνυχτα μάζεψε τους βουλευτές της για να ψηφίσουν ειδικό νόμο που τον απομάκρυνε από το σταθμό! Η ψηφοφορία αυτή δεν είναι πουθενά καταγεγραμμένη, αντιθέτως υπάρχει η ανακοίνωση του κρατικού ραδιοφώνου που αναγγέλλει ότι παύει τη συνεργασία με τον εναλλακτικό αντιρατσιστή καθηγητή (μην ξεχνάμε ότι ήταν γραμματέας της Ένωσης Μαύρων Φοιτητών) γιατί «η συγκεκριμένη αντισημιτική γραμμή των σχολίων του θα μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί ότι βοηθούσε στην προώθηση των αρνητικών στερεοτύπων για τους Εβραίους».
Η παγκόσμια αντιστασιακή πορεία του Yanis ήταν φυσικό ότι ανησύχησε και τις ελληνικές αρχές. Μόλις λοιπόν ο επιτυχημένος καθηγητής έφτασε στην τρυφερή ηλικία των 40 ετών, τον κάλεσαν στα όπλα και τις λεπτομέρειες της σκοτεινής αυτής περιόδου της διηγήθηκε ο ίδιος στον Γιώργη τον Αυτιά. Ήταν μέρες του 2001, όπου όλα τα σκίαζε η φοβέρα της κυβέρνησης Σημίτη που τον είχε βάλει στο μάτι και ήθελε να τον τιμωρήσει γιατί θα γινόταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Αφού σκέφτηκαν διάφορα βασανιστήρια, κατέληξαν στο πιο απάνθρωπο και τον έστειλαν να υπηρετήσει για τρεις ολόκληρους μήνες στη Σύρο! Όσοι πιστεύουν ότι η Σύρος, ως πρωτεύουσα των Κυκλάδων και τόπος διακοπών του τότε υπουργού άμυνας Γιάννου Παπαντωνίου, ήταν ένας προορισμός για βύσματα, προφανώς δεν έχουν παρακολουθήσει την απάντηση του πρωταγωνιστή της ταινίας του Γαβρά. «Υπηρέτησα σε Τάγμα Ανεπιθύμητων»! Αυτή τη φορά δεν τον αμφισβητεί ούτε η αριθμητική ούτε το χρωματολόγιο, αλλά η κοινή λογική.
Η αλήθεια είναι ότι το άρθρο αυτό θα μπορούσε να πάρει διαστάσεις βιβλίου. Ίσως να το υπέγραφε ο Ροδόλφος Ράσπε, συγγραφέας και του αριστουργήματος «Βαρώνος Μινχάουζεν». Επί τη ευκαιρία, περιμένουμε την ταινία που θα ρίχνει φως στον ρωσοτουρκικό πόλεμο, βασισμένη στα απομνημονεύματα του προαναφερθέντος αξιόπιστου και αντισυστημικού βαρόνου.
Πηγή: Athens Voice
