Τάκης Θεοδωρόπουλος
Oταν η φιλοευρωπαϊκή Αριστερά έχασε τους κοινοβουλευτικούς της ηγέτες, τον Κύρκο, τον Παπαγιαννάκη, παραδόθηκε στις ριζοσπαστικές ομάδες. Οι περισσότεροι ήσαν μετανάστες από το μεγάλο σχολείο της ΚΝΕ. Μαζί τους έσερναν και τους ορφανούς πληθυσμούς της πασοκικής ενδοχώρας. Χωρίς ιδεολογικό έρμα, χωρίς πολιτική οργάνωση, όταν κέρδισαν τις εκλογές, συμπεριφέρθηκαν στο κράτος και στη διοίκηση σαν καταληψίες. Και έτσι προέκυψε το έκτρωμα της τετραετίας, το ανάπηρο κράτος, η σκοροφαγωμένη διοίκηση και η ψυχική κατάπτωση της κοινωνίας εξαιτίας της γενικευμένης ανασφάλειας. Το μοναδικό τους έρεισμα ήταν το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα. Μια φαντασίωση θεμελιωμένη στην ανιστόρητη ερμηνεία της μεταπολίτευσης, στην πίστη δηλαδή ότι ήταν η Αριστερά που έφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Η Αριστερά αντιστάθηκε στη χούντα, όμως δεν οφείλεται σ’ αυτήν η ανατροπή της, και στη μεταπολίτευση βρέθηκε στο περιθώριο των εξελίξεων. Τη δημοκρατία, για καλό και για κακό, την έφερε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη βοήθεια των Ευρωπαίων συμμάχων του. Αν σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού κυριάρχησε η αντίληψη περί πρωτοκαθεδρίας της Αριστεράς, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η τότε καραμανλική Δεξιά, στο όνομα της εθνικής συμφιλίωσης, απωθούσε κάθε ιδέα διχασμού. Hρθε βέβαια ο Αντρέας και ξανάφερε τον διχασμό στο κέντρο, ήρθε και η πτώχευση και τα μνημόνια και του έδωσαν το φιλί της ζωής. Στο όνομα της αποκατάστασης της ηττημένης υποτίθεται από τα μνημόνια δημοκρατίας κυβέρνησε η ριζοσπαστική Αριστερά.
Διάβασα το κείμενο που υπογράφουν διακόσιοι και κάτι πανεπιστημιακοί για να υπερασπιστούν το άσυλο. Ο χορός των φαντασμάτων της μεταπολίτευσης, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών δεν οδήγησε σε μια απλή κυβερνητική αλλαγή. Σηματοδοτεί και μια ανατροπή του μεγάλου στερεότυπου της μεταπολίτευσης, την ταύτιση της δημοκρατίας με την Αριστερά. Η έκφραση «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», που κάποτε όριζε τη διαφορά, σήμερα προκαλεί δικαιολογημένη θυμηδία. Η τετραετία αφόπλισε την Αριστερά από το βασικό της επιχείρημα, το μονοπώλιο της δημοκρατίας. Διάβασα και τις πρώτες αντιδράσεις για τον διορισμό του Κωνσταντίνου Ζούλα ως πρoέδρου της ΕΡΤ. Ο Ζούλας υπήρξε συνάδελφος και παραμένει φίλος. Αν τα βγάλει πέρα, έχει καλώς. Αν δεν τα βγάλει πέρα, έχει κακώς. Το επιχείρημα όμως ότι η τοποθέτησή του δηλώνει τη χειραγώγηση της δημόσιας τηλεόρασης από το κράτος είναι κατάλληλο μόνο για την εμποροπανήγυρη των ιδεών που προσπαθούν να στήσουν τα φαντάσματα της Αριστεράς. Η ριζοσπαστική Αριστερά κέρδισε την εξουσία για μία τετραετία με στόχο να εξοντώσει τους αντιπάλους της. Τελικά εξόντωσε τον εαυτό της. Μια χαρά τα κατάφερε.
Πηγή: Καθημερινή
