Πάσχος Μανδραβέλης
Γράφαμε ότι «η Εθνική Αρχή Διαφάνειας (ΕΑΔ) είναι μια περίεργη υπόθεση που ασχολείται με πάσα νόσο». Φτιάχτηκε το 2020 στο πλαίσιο του επιτελικού κράτους κι έκτοτε ασχολείται με τα πάντα. Την περίοδο του κορωνοϊού είδαμε συνεργεία της να ελέγχουν πολίτες και καταστήματα για το αν τηρούν τα μέτρα· λες και δεν υπάρχει Αστυνομία. Μάθαμε ότι «κάλεσε την εταιρεία Beat να δώσει εξηγήσεις για τις δωρεάν μετακινήσεις των επιβατών με ταξί από και προς τα εμβολιαστικά κέντρα!», διότι «με αυτή την κίνηση η online πλατφόρμα δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό στα ταξί»! (newsauto.gr, 1.7.2021)· λες και δεν υπάρχει Επιτροπή Ανταγωνισμού. Ηλεγξε τα των υποκλοπών και φυσικά τα βρήκε όλα καλά για την κυβέρνηση· λες και δεν υπάρχουν οι (αληθώς) ανεξάρτητες Αρχές Τηλεπικοινωνιών και Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Τώρα μαθαίνουμε ότι η εν λόγω Αρχή είναι υπεράνω των δικαστηρίων και των αποφάσεών τους. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν ο δικτυακός τόπος vouliwatch.gr ζήτησε να δοθούν στη δημοσιότητα τα ποσά που έλαβαν τα ΜΜΕ και τα αναλυτικά κριτήρια με βάση τα οποία οργανώθηκε η διανομή του δημοσίου χρήματος για την καμπάνια #Μένουμε_Σπίτι, δηλαδή την αποκαλούμενη «λίστα Πέτσα». Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών άναψε το πράσινο φως για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, αλλά η Αρχή (με τι αρμοδιότητα; Με τι εξουσία; Με τι πλάτες;) αρνείται. Οπως έγραψε ο τέως διοικητής της κ. Αγγελος Μπίνης, «με βάση τα διαλαμβανόμενα στην ενδικοφανή (σ.σ.: !) προσφυγή και τα επικαλούμενα από την προσφεύγουσα στοιχεία, δεν θεμελιώνεται το δικαίωμα της προσφεύγουσας (…) για πρόσβαση στα αιτούμενα στοιχεία, ενώ αντίστοιχα δεν καθιδρύεται υποχρέωση της διοίκησης να χορηγήσει τα αιτούμενα στοιχεία στην προσφεύγουσα» (7.6.2022).
Εδώ ζούμε το απόλυτο παράλογο. Στοιχεία, που έτσι κι αλλιώς έπρεπε να είναι δημοσιευμένα (λεφτά των φορολογουμένων μοιράζουν…), αποκρύπτονται. Η Δικαιοσύνη λέει ότι η απόκρυψη δεν αιτιολογείται και η Αρχή, που (κατ’ όνομα) λειτουργεί για τη Διαφάνεια, επιμένει στην αδιαφάνεια, και δεν πά’ να λένε ό,τι θέλουν οι δικαστές.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το σκεπτικό της απόφασης. «Για τη θεμελίωση του δικαιώματος πρόσβασης σε έγγραφα», γράφει ο κ. Μπίνης, «θα πρέπει ο αιτούμενος ενδιαφερόμενος να δικαιολογεί εύλογο ενδιαφέρον για τη χορήγηση των εγγράφων. Ως ενδιαφερόμενος νοείται κάθε πρόσωπο που έχει εύλογο ενδιαφέρον, το οποίο προκύπτει κατά τρόπο αντικειμενικό, ήτοι από την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης προσωπικής έννομης σχέσης που να συνδέει τον αιτούντα με το περιεχόμενο των εγγράφων (…), ενώ μόνο το γενικό ενδιαφέρον του πολίτη για την τήρηση της νομιμότητας και την εφαρμογή της δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εύλογο».
Αλλο πάλι και τούτο! Το ενδιαφέρον του πολίτη για την τήρηση της νομιμότητας δεν μπορεί να θεωρηθεί εύλογο! Τι καινοφανή ήθη εισάγει στον δημόσιο βίο η Αρχή Διαφάνειας, για την οποία ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς κάνει, αλλά πετάγεται σαν φάντης μπαστούνι σε κάθε υπόθεση που ενοχλεί την κυβέρνηση;
Εκτός αυτού, πόσο πιο «εύλογο» και πιο «προσωπικό» μπορεί να γίνει το ενδιαφέρον ενός φορολογουμένου που ρωτάει πώς ξοδεύονται τα λεφτά του; Η καμπάνια #Μένουμε_Σπίτι χρηματοδοτήθηκε με τα λεφτά μας. Είναι εθνικό απόρρητο και το πώς αυτά διανέμονται;
Το χειρότερο όλων είναι πως μοιάζει να έχει χαθεί το μέτρο σε διάφορους τομείς του κράτους. Οι διορισμένοι της ΕΥΠ απαξιούν να απαντήσουν στον κορυφαίο θεσμό της πολιτείας που είναι το Κοινοβούλιο. Η τοποθετημένη από την κυβέρνηση εισαγγελέας της ΕΥΠ δηλώνει ότι δεν θα δίσταζε να παρακολουθήσει και το τηλέφωνο της Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο διορισμένος πρόεδρος της Αρχής Διαφάνειας αδιαφορεί για τις δικαστικές αποφάσεις και γράφει τους δικούς του νόμους περί αδιαφάνειας. Και μη χειρότερα…
Πηγή: Καθημερινή
