Νίκος Κωνσταντάρας
Η πορεία της Ελλάδας δεν θα κριθεί μόνο από τη φιλοδοξία, τα σχέδια και τις πράξεις της κυβέρνησης, αλλά και από το μέγεθος της αντίδρασης και από τη στήριξη ή την αδιαφορία της κοινωνίας. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του κινούνται γρήγορα και αποφασιστικά, με προφανή στόχο τη δημιουργία δεδομένων πριν διογκωθεί το κύμα διαμαρτυρίας, πριν οργανωθεί η αντιπολίτευση, όσο ακόμη η χαρά της νίκης υπερτερεί των όποιων επιφυλάξεων στο κυβερνών κόμμα. Η ταχύτητα αυτή, όμως, όσο αναγκαία και αν είναι, εγείρει τον κίνδυνο να υποτιμήσουμε την απόσταση ανάμεσα στις προθέσεις της κυβέρνησης και στο αποτέλεσμα.
Οταν για δεκαετίες το πολιτικό σύστημα εξυπηρετούσε πρώτα τα συμφέροντα ισχυρών ομάδων και δευτερευόντως του συνόλου, είναι φυσικό κάθε κυβέρνηση να αντιμετωπίζει γενικευμένο κλίμα κυνισμού αλλά και τη σθεναρή αντίδραση ομάδων που κινδυνεύουν να χάσουν τα προνόμιά τους. Ετσι, με την ανοχή των πολλών και με τη δυναμική αντίδραση των λίγων, κανόνες και αντιλήψεις που θα έπρεπε να είχαν επικρατήσει εδώ και καιρό φαίνονται σαν φαντασίωση, σαν επανάσταση. Ανέκαθεν, οργανωμένα συμφέροντα υπονόμευαν την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων, την εφαρμογή του νόμου χωρίς εξαιρέσεις, τον υγιή ανταγωνισμό, την ενίσχυση των θεσμών, την κατασκευή αναπτυξιακών έργων, τις διευκολύνσεις για επιχειρήσεις και επενδύσεις. Σχηματίστηκε ένα χάσμα μεταξύ αυτού που οφείλαμε να θεωρούμε κανονικό και της πραγματικότητας.
Για να διαπιστώσουμε εάν αυτό συρρικνώνεται ή διευρύνεται, θα πρέπει να δούμε πόσο δυναμική και οργανωμένη θα είναι η αντίδραση και πόσο προετοιμασμένη και αποφασισμένη η κυβέρνηση. Από την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου έως τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, η βούληση της κυβέρνησης θα δοκιμάζεται συνεχώς. Θα μπορέσει να επιβάλει τον νόμο χωρίς εξαιρέσεις; Η κοινωνία θα στηρίξει την κυβέρνηση στις συγκρούσεις για το άσυλο και για τους κανόνες κράτησης τρομοκρατών; Θα προωθηθούν ιδιωτικοποιήσεις και θα στηριχθούν επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας;
Είναι πιθανό ότι σε λίγο τα πράγματα θα φανούν πιο δύσκολα απ’ ό,τι δείχνουν σήμερα. Ομως, ίσως η αποτυχία κάθε απόπειρας να αποφύγουμε τον εκσυγχρονισμό μάς έφερε σε σημείο που σήμερα περισσότεροι θα τον στηρίξουμε. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει την ευκαιρία να πετύχει το μεγάλο άλμα προς μια πιο λειτουργική και ευνομούμενη χώρα. Αρκεί να πείσει ότι μοναδική έγνοια της κυβέρνησής του είναι το καλό του συνόλου, χωρίς ευνοούμενους, χωρίς εχθρούς.
Πηγή: Καθημερινή
