Σταύρος Παπαντωνίου
Η χθεσινή αγόρευση του νέου προέδρου της Βουλής, κ. Κώστα Τασούλα, έδωσε ένα πολιτικό στίγμα που η χώρα έχει μεγάλη ανάγκη, μετά μία σχεδόν δεκαετή –ταραγμένη και κοινοβουλευτικά– εποχή, κατά την οποία είδαμε σε ζωντανή μετάδοση κάθε πιθανή και απίθανη «λασπομαχία» στο εθνικό Κοινοβούλιο. Ο τρίτος πλέον τη τάξει πολιτειακός παράγων εκφώνησε μία άρτια ομιλία, από αυτές που σχεδόν έχουμε ξεχάσει να ακούμε στην ελληνική Βουλή. Κρατώ δύο στοιχεία της που είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο αλλά και για το πολιτικό σύστημα εν γένει. Το πρώτο ήταν το μήνυμα πως κανένα δημόσιο αξίωμα δεν είναι μόνιμο.
Οι εκπρόσωποι των πολιτών στην Εθνική Αντιπροσωπεία πρέπει να έχουν πάντα κατά νου, πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά περαστικοί εκφραστές της λαϊκής ετυμηγορίας. Και ως τέτοιοι πρέπει να δρουν. «Σε αυτή την πορεία», είπε ο κ. Τασούλας, «δεν είμαστε μοναδικοί, ούτε πρωτοφανείς. Αποτελούμε ιστορικά ένα προσωρινό κομμάτι, εμείς τα “βιαστικά και άπειρα όντα της στιγμής”, του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας, που από πολύ νωρίς, ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθιερώθηκε μετά το 1844». Το δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό μήνυμα του κ. Τασούλα οριοθέτησε το είδος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μετά μία περίοδο κατά την οποία το πολιτικό σύστημα έδρασε με λογική «ο θάνατός σου η ζωή μου», ο νέος πρόεδρος της Βουλής έδωσε τον ορισμό της αντιπαλότητας: «Τι σημαίνει όμως “αντίπαλοι”; Η λέξη εκφράζει δύο εξίσου σημαντικά στοιχεία: Πρώτον, σημαίνει αντίθεση πολιτική ή και ιδεολογική. Δεύτερον, όμως, σημαίνει και αποδοχή της κοινής διαδικασίας, των κανόνων. Σημαίνει τελικά αποδοχή και αναγνώριση του αντιπάλου!». Διαφορετικά, πρόσθεσε, από την ώρα που «η σχέση των αντιπάλων γίνεται σχέση εχθρών», τότε «παραμένει βέβαια η αναγκαία για τη δημοκρατία αντίθεση, χάνεται όμως η εξίσου αναγκαία για τη δημοκρατία αποδοχή των διαδικασιών» και αυτό είναι «η αρχή του τέλους».
Η Ελλάδα φλέρταρε πολλές φορές την προηγούμενη δεκαετία με αυτή «την αρχή του τέλους», όμως τελικά υπήρξαν –και πάλι– οι δικλίδες ασφαλείας που «δεν την τέλειωσαν». Τώρα έχει μία νέα ευκαιρία να πάει παρακάτω. Για να γίνει αυτό χρειάζονται να εμπεδωθούν αυτά τα δύο σημεία της ομιλίας του κ. Τασούλα. Και κυρίως να βρεθούν μιμητές του νέου προέδρου, που παρά τη μακρά κοινοβουλευτική του πορεία και την ξεκάθαρη ιδεολογική του κατεύθυνση, ποτέ δεν λειτούργησε ως «εχθρός» κανενός αλλά ως «αντίπαλος».
Πηγή: Καθημερινή
