Αλέξης Παπαχελάς
Εχω κουραστεί να γράφω εδώ και πολλά χρόνια ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν πρωθυπουργό που να κυβερνάει με τόλμη και σαν να διαθέτει μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή, είτε κυβερνάει με 151 είτε με 165 βουλευτές. Ισως μάλιστα και έναν πρωθυπουργό που θα αρχίσει να σκέπτεται μόνο μετά τον τρίτο χρόνο της θητείας του την επανεκλογή του. Βρισκόμαστε όμως σε μια ιστορική στιγμή όπου έχει τεράστια σημασία να κυβερνήσει κάποιος έτσι, σχεδόν σαν καμικάζι.
Ολο αυτό ακούγεται πολύ πιο ωραίο στα λόγια αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο στην πράξη. Τα κομματικά βαρίδια και τις ισορροπίες δεν πρέπει κανείς να τα υποτιμά. Η Ν.Δ. άλλαξε επί Μητσοτάκη, αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα νέο κόμμα. Υπάρχουν ακόμη πρόσωπα, συνήθειες και παραδοσιακές συμπεριφορές που δεν ξεριζώνονται εύκολα.
Ο κ. Μητσοτάκης θα έχει ασφαλώς μια περίοδο χάριτος, έναν «μήνα του μέλιτος» μερικών μηνών. Ενδεχομένως και έως το τέλος του έτους. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπορέσει να τοποθετήσει εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς και στελέχη στον κρατικό μηχανισμό χωρίς πολλές γκρίνιες. Να κάνει αυτό που επιβάλλεται δηλαδή από τις περιστάσεις, καθώς είναι πολλοί οι τομείς που βρίσκονται σε άκρως οριακή κατάσταση και απαιτούν ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενο και μπορούν να λάβουν αποφάσεις από την πρώτη κιόλας μέρα.
Ταυτόχρονα, θα χρειασθεί να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για να καταφέρει να βγάλει από τη μέση βόμβες που ήδη σκάνε, όπως η ΔΕΗ. Η εμπειρία έδειξε ότι η καθυστέρηση πληρώνεται ακριβά, όπως στην περίπτωση της «Ολυμπιακής» επί κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι καλύτερα να πάρεις το όποιο κόστος και να προχωρήσεις, παρά να αφήνεις τα πράγματα να σαπίζουν ελπίζοντας ότι ο χειρισμός τους θα γίνει πιο εύκολος «μετά». Ο πολιτικός χρόνος κυλάει αμείλικτα και το «μετά» είναι συνήθως μια χίμαιρα.
Το πώς θα διαμορφωθεί η επόμενη μέρα θα εξαρτηθεί και από το τι ποσοστό θα λάβει ο κ. Τσίπρας και τι είδους αντιπολίτευση θα κάνει. Σίγουρα θα παραμείνει «παίκτης» και θα είναι λάθος να τον υποτιμήσει κανείς. Ο τόπος χρειάζεται πάντοτε μια υπεύθυνη αντιπολίτευση όσο και μια αποφασιστική κυβέρνηση. Τα σημάδια δεν είναι ευοίωνα, αλλά ας περιμένουμε…
Τη Δευτέρα πάντως όλα δείχνουν ότι ο τόπος θα γυρίσει σελίδα. Δεν χρειάζεται όμως μόνο μια καλύτερη, από τη σημερινή, κυβέρνηση. Αυτό δεν φτάνει. Ο πήχυς είναι πολύ πιο ψηλά.
Πηγή: Καθημερινή
