Σωκράτης Τσιχλιάς
Τελικώς η «μαγκιά» συνετρίβη. Ο ευγενής νίκησε. Οι πολίτες φαίνεται ότι επιλέγουν να δοκιμάσουν τη λειτουργία μιας ελεύθερης οικονομίας χωρίς αστερίσκους. Οι περισσότεροι, από τους πολλούς που εκπροσωπεί ο Πρωθυπουργός, επέλεξαν λιγότερους φόρους, καταδίκασαν τα κρυφά ραντεβού της εξουσίας με την ανομία, επέδειξαν αποστροφή στην υποκρισία, στην κατ’ εξακολούθηση εξαπάτηση και στον πολακισμό, κραυγαλέο ή υφέρποντα…
Για να κατανοήσει κανείς πόσο η αλαζονεία τυφλώνει, δεν έχει παρά να δει τις ψήφους που πήρε στις ευρωεκλογές ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος: 419.000! Το πρωτοφανές αυτό νούμερο του ευρωβουλευτή, πλέον, της Νέας Δημοκρατίας, που επρώτευσε βεβαίως, αποδεικνύει πόσο λάθος χειρίστηκε το θέμα ο Πρωθυπουργός.
Πόσο αποκομμένος από την κοινωνία κατέληξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο βρυχώμενος «αγωνιστής» Πολάκης διάλεξε να τα βάλει με έναν ήρωα της ζωής, έναν γιατρό που κατανίκησε μια βαριά ανίατη νόσο η οποία τον κρατά καθηλωμένο σε αμαξίδιο και κατάφερε να αριστεύσει, μόνο και μόνο επειδή ήταν «δεξιός»! Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος και τότε, κατά τη διάρκεια του επεισοδίου με τον υπουργό, υπήρξε ηπιότατος στις αντιδράσεις του, όταν ρωτήθηκε, θριαμβευτής πλέον, τη μεθεπομένη των εκλογών στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι για το περιστατικό, είπε «περασμένα – ξεχασμένα».
Το θετικό από αυτή την κόντρα είναι ότι άνοιξε η συζήτηση για την αναπηρία και θα μείνει ανοικτή και για την επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σκέφτομαι ότι τελικώς ήταν μόνος του και όλοι τους. Ο ώριμος ενωτικός λόγος, η υποδειγματική δημόσια συμπεριφορά ενός άπειρου πολιτικά ανθρώπου απέναντι σε μια σκληραγωγημένη ομάδα, που υποφέρει όμως από ανευθυνότητα, αμετροέπεια, φανατισμό και ακραία επιπολαιότητα, όλα χαρακτηριστικά μιας παρατεταμένης πολιτικής εφηβείας.
Είναι οι πολιτικοί που θα έβαζαν τέλος στη λιτότητα και θα άλλαζαν την Ελλάδα και ίσως και την Ευρώπη και τελικώς άλλαξαν οι ίδιοι, επέβαλαν μια σκληρή, αχρείαστη λιτότητα, στέγνωσαν την οικονομία για να συγκεντρώνουν υπερπλεονάσματα που μοίραζαν κατόπιν ως βοηθήματα σε υποψήφιους, όπως νόμιζαν, ψηφοφόρους τους. Είναι οι ίδιοι που, για να αντισταθμίσουν τη θηριώδη κωλοτούμπα, καλλιέργησαν μίσος και διχασμό. Ο Αλ. Τσίπρας μάλιστα κατηγορούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό μιας Νέας Δημοκρατίας ακροδεξιάς και ακραίας νεοφιλελεύθερης, εχθρού των εργαζομένων. Το ακαταμάχητο προεκλογικό επιχείρημα που εκφωνούσε ανά την Ελλάδα ο Πρωθυπουργός ήταν ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας είναι με την ελίτ, με τους λίγους, και ο ίδιος με τους πολλούς. Το επιχείρημα επεστράφη από τους ψηφοφόρους των ευρωεκλογών, που είχαν πάρει εθνικό χαρακτήρα από τον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα, ως ανακριβές.
Ο θρίαμβος πιστώνεται προσωπικά στον Κυρ. Μητσοτάκη. Θρίαμβος ενός επίμονου, μεθοδικού «αντιρήτορα» απέναντι σε έναν «μάγκα». Καιρός ήταν.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
