Σωκράτης Τσιχλιάς
Προφανώς και ένα παιδί δεν οφείλει να απολογείται για τα λάθη των γονέων του ή της οικογένειάς του. Κανένας γιος και καμία κόρη. Προφανώς οι οικογένειες πρέπει να μένουν έξω από την πολιτική διαμάχη, να μη γίνονται τα θύματα της πολιτικής οξύτητας. Αυτές και άλλες παραδοχές του πολιτικού μας πολιτισμού ισχύουν βεβαίως τόσο για τον Πρωθυπουργό όσο και για τους υπόλοιπους.
Εως το βράδυ της Τετάρτης ο Αλέξης Τσίπρας είχε το προνόμιο του παραβάτη αυτής της αρχής χωρίς να παίρνει ποτέ απάντηση. Περνούσε τους Μητσοτάκηδες γενεές δεκατέσσερις με το φωτοστέφανο του λαϊκού ηγέτη που μένει στην Κυψέλη, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, που έχει χύσει τόνους ιδρώτα στα πεζοδρόμια για τα λαϊκά συμφέροντα.
Οταν επιχείρησε νέα επίθεση αυτή την εβδομάδα, ήταν ήδη στο καναβάτσο. Ηταν ο σκαφάτος με το πούρο, ήταν πέραν πάσης αμφιβολίας ο κυνικός που έστησε την τηλεοπτική σύσκεψη-«μαϊμού» και έδινε εντολές σε επιτελείς ενώ η καταστροφή στο Μάτι είχε ολοκληρωθεί και οι νεκροί κείτονταν στα αποκαΐδια. Ηταν ο Πρωθυπουργός που έσυρε μια ολόκληρη παράταξη να υπερασπίζεται την ημιπαρανοϊκή συμπεριφορά του Πολάκη. Ο πολιτικός που βολεύει σε θέσεις αξιοζήλευτες την κυρία που του δανείζει το σκάφος της. Ηταν επίσης έξαλλος. Μιλούσε σαν μάγκας, στον ενικό, τα έβαλε με εκδότες εφοπλιστές και σκοτεινές δυνάμεις και όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήκωσε το γάντι και του είπε «αν είναι να μιλήσουμε για οικογενειακό πλούτο, να συζητήσουμε και τις δουλίτσες που έπαιρνε από τη χούντα η δική σας οικογένεια, όταν η δική μου ήταν εξορία», κατέρρευσε. Ποτέ άλλοτε στα χρόνια της πρωθυπουργίας του δεν βρέθηκε σε αυτή τη θέση, δεν έδωσε αυτή την εικόνα ενός πανικόβλητου ανθρώπου. Ενα αγρίμι σε παγίδα ήταν το βράδυ της Τετάρτης στη Βουλή ο Πρωθυπουργός.
Η συζήτηση που άνοιξε από την Πέμπτη το πρωί στα μέσα ενημέρωσης για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την οξεία αντιπαράθεση και αν ο Κ. Μητσοτάκης έπρεπε να παίξει στο «γήπεδο Τσίπρα» είναι, νομίζω, εκτός τόπου και χρόνου. Το να γκρεμίζεις την ψευδή εικόνα που προσπαθεί να χτίσει ο Πρωθυπουργός, να εμποδίζεις την παραπλάνηση των πολιτών, είναι πράξη εξόχως πολιτική, αλλά και δημοκρατικό καθήκον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο τρόπος που χειρίστηκαν η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της τα τελευταία γεγονότα είναι πολιτικά υποδειγματικός. Ανεδείχθη όσο ποτέ μέχρι σήμερα το αληθινό πρόσωπο αυτών που επί πολλά χρόνια τώρα, σε ρόλο τιμητών, για να επικρατήσουν, δηλητηριάζουν τη δημοκρατία με εχθροπάθεια, μίσος και διχασμό.
Ανεξαρτήτως των εξελίξεων που θα υπάρξουν έως και μετά τις εκλογές, τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια στο πολιτικό σκηνικό.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
