Στέφανος Κασιμάτης
Παρακολουθώ με δέος την Οδύσσεια της πρωθυπουργού της Βρετανίας κ. Μέι στο Brexit. Απορώ όχι μόνο πώς καταφέρνει να συνεχίζει, αλλά και μόνο που καταφέρνει να στέκεται ακόμη στα πόδια της, έπειτα από τόσες αλλεπάλληλες ήττες, υποχωρήσεις και εξευτελισμούς. Οι απόπειρές της να πείσει τη Βουλή να δεχθεί ένα σχέδιο εξόδου ναυαγούν η μία μετά την άλλη, ενώ ο χρόνος λιγοστεύει και ο ευρωπαϊκός Τύπος, ιδίως ο γερμανικός, με τον γαλλικό να ακολουθεί, σκίζουν καθημερινά την προσπάθεια της κ. Μέι να πλοηγήσει το σκάφος μέσα από ταραγμένα και αχαρτογράφητα νερά. Εκείνη όμως συνεχίζει, με το πείσμα της αμείωτο.
Τη θαυμάζω, οφείλω να το παραδεχθώ, για το ηθικό σθένος της. Επειδή υφίσταται όλο αυτό το μαρτύριο λόγω του υψηλού αισθήματος ευθύνης και καθήκοντος που έχει αυτή η γυναίκα. Ακόμη και αν η Βρετανία τελικά οπισθοχωρήσει προσωρινά στο Brexit, ζητώντας παράταση της διαδικασίας, την οποία η Ευρώπη δεν θα της αρνηθεί, αυτό οφείλει να το κάνει η κ. Μέι με την κυβέρνησή της. Σε αντίθετη περίπτωση, αν λ.χ. παραιτηθεί προτού καταλήξει κάπου η διαδικασία, οι επιπτώσεις μιας τέτοιας ήττας θα γίνουν αισθητές και στο πολιτικό σύστημα της χώρας, όχι μόνο στο πρότζεκτ του Brexit.
Με ανάλογο δέος παρακολουθώ και την κ. Δούρου όχι μόνο να γαντζώνεται στην καρέκλα της, αλλά να συνεχίζει και την προεκλογική εκστρατεία της, ενώ το πόρισμα, βάσει του οποίου παραπέμπεται μαζί με άλλους ανευθυνοϋπεύθυνους για την τραγωδία στο Μάτι με τους 100 νεκρούς, της καταλογίζει ευθύνες και της απαγγέλλει κατηγορίες. Πώς μπορεί να συνεχίζει όταν η ανικανότητά της έχει κοστίσει 124 ζωές; (Προσθέτω και τους νεκρούς της Μάνδρας.) Αυτό, όμως, δεν είναι επιμονή ούτε σθένος, όπως στην περίπτωση της κ. Μέι· είναι θράσος με περικεφαλαία και λοφίο, είναι ανευθυνότητα και, εν τέλει, γαϊδουριά, που δεν είναι παρά η άλλη όψη του ναρκισσισμού της δήθεν ηθικής ανωτερότητας…
Πηγή: Καθημερινή
