Σάκης Μουμτζής
Ο σοσιαλισμός μπορεί να κατέρρευσε μαζί με το τείχος του Βερολίνου το 1989, αλλά δυστυχώς εξακολουθεί και επιβιώνει ακόμα, με την μια ή την άλλη μορφή.
Γιατί σοσιαλισμός σε τελική ανάλυση τι είναι; Ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και ο ολοκληρωτικός έλεγχος της οικονομικής δραστηριόρητας των πολιτών. Το Κράτος γνωρίζει τα πάντα και ουσιαστικά αποφασίζει για όλα. Ακόμα και για την ευτυχία μας.
Και για ποιο λόγο το Κράτος να γνωρίζει τα πάντα σε μια χώρα με ελεύθερη οικονομία και με δημοκρατικό πολίτευμα; Γιατί να ελέγχει εξονυχιστικά τις δραστηριότητες των πολιτών; Δεν του αρκεί η φορολογία των φυσικών και των νομικών προσώπων; Προφανώς δεν αρκεί.
Και δεν αρκεί γιατί το Κράτος συνεχώς επεκτείνει τις δραστηριότητες του και συνεπώς αυξάνεται το κόστος λειτουργίας του. Η κοινή λογική αυτό λέει.
Στην Ελλάδα των δυσβάστακτων φόρων και της εξόντωσης της μεσαίας τάξης, κάποιοι με νηπιακή οικονομική και πολιτική σκέψη προγραμματίζουν να φέρουν στην ζωή των πολιτών το περιουσιολόγιο. Δηλαδή την πλήρη καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων τους.
Απώτερος και ανομολόγητος σκοπός: η φορόλογηση με βάση το τεκμαρτό εισόδημα που θα προκύπτει από την αυθαίρετη κρίση της φορολογούσας αρχής για την απόδοση των περιουσιακών στοιχείων.
Δηλαδή, θα θεωρηθούν ως τεκμαρτό εισόδημα κοσμήματα, έργα τέχνης και άλλα αδρανή περιουσιακά στοιχεία; Περιουσιακά στοιχεία που πιθανόν να κληρονομήθηκαν από γενιά σε γενιά; Ετσι φαίνεται.
Στην αρχή του άρθρου χαρακτήρισα πως όσοι σχεδιάζουν το περιουσιολόγιο έχουν νηπιακή οικονομική και πολιτική σκέψη. Πιστεύουν οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Οικονομικών και οι μαρξιστές υπουργοί πως θα βρεθεί Ελλην πολίτης που θα δηλώσει κοσμήματα, λίρες ή πίνακες; Δηλαδή περιουσιακά στοιχεία που η ύπαρξη τους μπορεί να εξακριβωθεί μόνον με εισβολή στην οικιακή στέγη;
Και αν αυτό συμβεί ποιος και με τι διαδικασία θα κάνει την αποτίμηση; και τι ένδικα μέσα θα έχει ο πολίτης απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία; Ού μπλέξεις!
Αλλά ποια θα είναι η κωμικοτραγική κατάληξη της μπούρδας του περιουσιολογίου; Μα φυσικά το Υπουργείο Οικονομικών θα δημιουργήσει ένα νέα σώμα ελέγχου των δηλώσεων των πολιτών. Δηλαδή νέες προσλήψεις, νέα μεγέθυνση των κρατικών δαπανών.
Κι εσύ φουκαρά, πλήρωνε!
Φαίνεται πως όλοι αυτοί που σχεδιάζουν το περιουσιολόγιο δεν διδάχτηκαν από το πάθημα του Ολάντ. Ως γνωστόν ο Ολάντ, μέσα σε κλίμα σοσιαλιστικού οίστρου, επέβαλε φόρο 70% στην μεγάλη περιουσία. Αποτέλεσμα; Οι κάτοχοι της άλλαξαν φορολογική έδρα και οι σοσιαλιστές του Ολάντ έμειναν με το 70% στο χέρι.
Κατάληξη; Κατήργησαν τον νόμο, υποχωρώντας άτακτα.
Σήμερα η πατρίδα μας δεν χρειάζεται νέους φόρους, αλλά λιγότερους. Πολύ λιγότερους. Υπ΄αυτήν την έννοια είναι θετική η θέση της Νέας Δημοκρατίας που στέκεται αρνητική απέναντι στην θέσπιση του περιουσιολογίου. Καλόν είναι να εξηγήσει με απλά λόγια την θέση της, ώστε οι πολίτες όχι απλώς να την καταλάβουν, αλλά να την συνειδητοποιήσουν κιόλας.
Να αποφέρει πολιτικούς καρπούς.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε πως όσο λιγότερο κράτος θα έχουμε στην ζωή μας, τόσο πιο δημιουργικοί κι ευτυχισμένοι θα είμαστε.
Πηγή: Liberal.gr
