Κωστής Φαφούτης
Τις πρώτες ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι φωτογραφίες που έφταναν από τα στρατιωτικά μέτωπα απεικόνιζαν ρωσικά άρματα μάχης σε άψογη παράταξη να προελαύνουν και τους Ουκρανούς να προσπαθούν να αμυνθούν κατασκευάζοντας μολότοφ. Σήμερα, τριακόσιες ημέρες μετά, δείχνουν τις στρατιωτικές δυνάμεις της Μόσχας σε οικτρή κατάσταση και τον ουκρανικό στρατό να επιδεικνύει μία άψογη επαγγελματική συμπεριφορά, ενώ ο ίδιος ο Ζελένσκι, που αναμενόταν «να φύγει νύχτα», επισκέπτεται την Ουάσιγκτον.
Οι εικόνες και μόνο αρκούν για να γίνει κατανοητό προς τα πού έχει γείρει η ζυγαριά και να μη θεωρείται εξωφρενική η εκτίμηση ότι η Μόσχα θα χάσει τον πόλεμο. Απότοκο της κατάστασης είναι άλλωστε η αδιανόητα σκληρή, για τα δεδομένα του πουτινικού καθεστώτος, κριτική που έχει δεχθεί το Κρεμλίνο, έχοντας φέρει σε δυσχερή θέση τον ένοικό του. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, έως τις αρχές του περασμένου έτους, περηφανευόταν ότι επανέφερε την τάξη στη χώρα του, εξασφάλισε την ευημερία του λαού του και αποκατέστησε τη θέση της Ρωσίας στο διεθνές στερέωμα, θεμελιώνοντας έτσι την ευρεία δημοφιλία του στο εσωτερικό της χώρας. Βεβαίως, είχε φροντίσει παράλληλα να περιθωριοποιήσει ή να εξαφανίσει τους επικριτές του και την όποια φωνή αντιπολίτευσης και να ελέγχει όλες τις θέσεις-κλειδιά στην κρατική μηχανή, καθώς και τα μέσα ενημέρωσης.
Ακόμη όμως και αυτός ο ασφυκτικός έλεγχος των πάντων αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετός για να τον προστατεύσει από την αποτυχία του ρωσικού στρατού στα ουκρανικά πεδία των μαχών. Με αποτέλεσμα να βρίσκεται πια εγκλωβισμένος σε έναν πόλεμο που μόνο ζημιές του προκαλεί, χωρίς να διαθέτει τη δυνατότητα επιλογών. Ο ρωσικός στρατός δεν έχει απαντήσεις στα διλήμματα που προκύπτουν στο πεδίο της μάχης, αποδείχθηκε τουλάχιστον αναποτελεσματικός και ο εξοπλισμός του είναι κατώτερος από αυτόν που έχουν εξασφαλίσει οι Ουκρανοί από τους συμμάχους τους. Η συνέχιση των απωλειών, σε ανθρώπους και εδάφη, αυξάνει το κόστος του πολέμου και αδυνατίζει την υποστήριξη του Κρεμλίνου στο εσωτερικό μέτωπο.
Ολα αυτά μπορεί να ακούγονται ενθαρρυντικά για όσους πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει προς το διαλλακτικότερο η στάση της Μόσχας ή προσβλέπουν στην πτώση του Πούτιν. Ωστόσο, στη ρωσική αυτοκρατορία δεν υφίσταται καμία σαφής διαδικασία –είτε γραφειοκρατική είτε νομική– για την απομάκρυνση του αυτοκράτορα. Αντιθέτως, αυτό που υπάρχει είναι ένα σύμπλεγμα στρατηγών, αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών και ολιγαρχών –κάποιοι διαθέτουν και ιδιωτικούς στρατούς– που οφείλουν την ισχύ και τον πλούτο τους στον Πούτιν και στην πλειονότητά τους είναι υπερεθνικιστές. Επομένως οι όποιες εσωτερικές ανακατατάξεις, αν επέλθουν, σημαίνουν βία και σκοτεινές διαδικασίες, με απρόβλεπτο αποτέλεσμα.
Πηγή: Καθημερινή
