Μαρία Κατσουνάκη
Ζούμε με αναβολές και παρατάσεις. Δίκες που δεν τελεσφορούν και βουλευτές που παραμένουν στη θέση τους χρήσιμοι για το κοινοβουλευτικό αλισβερίσι, άχρηστοι για την κοινωνία. Κρίσιμες υποθέσεις που κωλυσιεργούν, δοκιμάζοντας τις αντοχές σημαντικών θεσμών για τη λειτουργία του κράτους.
Πλήττεται ή όχι το περί δικαίου αίσθημα όταν σέρνεται η δίκη για τον θάνατο του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, που βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος πριν από τέσσερα χρόνια, με τον φάκελο του κατηγορητηρίου να γεμίζει με ανατριχιαστικές ιστορίες οι οποίες εκτυλίσσονταν κάτω από τη μύτη των υπευθύνων της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων; Απαξιώνεται ή όχι το Κοινοβούλιο, όταν επί σειράν ημερών οι προσθαφαιρέσεις βουλευτών που παζαρεύουν, παραιτούνται – δεν παραιτούνται, διαγράφονται – δεν διαγράφονται εξυπηρετούν μόνο την (αμφιλεγόμενη) πολιτική επιβίωση της κυβέρνησης, προσώπων, κοινοβουλευτικών ομάδων;
Οι διαρκείς παρατάσεις αυξάνουν το βάρος του αδικαίωτου σε μια κοινωνία εξασθενημένη. Κανείς δεν θέλει να βλέπει ενόχους να κυκλοφορούν ελεύθεροι ή τους εκπροσώπους του έθνους να «διαλύονται» μέσα στη γενική θυμηδία και τη γελοιοποίηση. Και οι δύο συνθήκες παραδίδουν θεσμούς στη διαπόμπευση από δημαγωγούς, επιτήδειους, επικίνδυνους γυρολόγους μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Γιατί τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται. Η βλάβη που υφίστανται, όμως, οι θεσμοί είναι διαρκέστερη και δύσκολα αναστρέψιμη.
Εχει σημασία να αποδίδεται η δικαιοσύνη και να μη μετατίθεται η δίκη στο διηνεκές. Τα παραδείγματα συσσωρεύονται μέσα στην οκταετία της κρίσης (από τη δίκη της Χρυσής Αυγής, που σέρνεται, τους υπευθύνους για τα θύματα της Μαρφίν, που παραμένουν ασύλληπτοι, κ.ο.κ.), το φορτίο της ατιμωρησίας δεν είναι μόνο δυσβάσταχτο, είναι και δυσοίωνο.
Παράλληλα, στην πολιτική σκηνή, κάθε μέρα που περνάει, ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος των πρωταγωνιστών. Η αγωνία της επιβίωσης φαίνεται όπως ο ιδρώτας που διαλύει ένα επιμελημένο μακιγιάζ, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο.
Οι αναβολές και οι παρατάσεις δεν βοηθούν εντέλει κανέναν. Ούτε καν εκείνους που τις επινοούν πιστεύοντας ότι έτσι κερδίζουν χρόνο. Γιατί ο χρόνος αυτός μόνο κερδισμένος δεν είναι. Οξύνει τις αντιπαραθέσεις, πολλαπλασιάζει τα λάθη, αφήνει τα θύματα αδικαίωτα, τους πολιτικούς εκτεθειμένους σε λιπαρά μαγειρέματα, στέλνει μηνύματα ενθάρρυνσης σε όσους πιστεύουν ότι η Δικαιοσύνη και η πολιτική είναι ξέφραγα αμπέλια. Οι αναβολές και οι παρατάσεις επιτείνουν την απαξίωση των πάντων.
Πηγή: Καθημερινή
