Νότης Παπαδόπουλος
Βλέποντας δίπλα δίπλα τον κ. Τσίπρα και την κ. Μέρκελ να κάνουν μαζί δηλώσεις και να πλέκουν χαμογελαστοί και με μεγάλη οικειότητα ο ένας το εγκώμιο του άλλου, αισθάνθηκα μια κάποια αποστροφή για την πολιτική. Πώς γίνεται ο αντιευρωπαϊστής κ. Τσίπρας που εξελέγη πρωθυπουργός παρουσιάζοντας στον ελληνικό λαό τη Γερμανίδα καγκελάριο ως το υπέρτατο κακό, το σκιάχτρο του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού και τον πολιτικό εχθρό που πρέπει πάση θυσία να συνθλιβεί (ακόμη και με στολή ναζί την παρουσίαζαν οι εφημερίδες του ΣΥΡΙΖΑ), να την υποδέχεται σήμερα σαν να είναι η καλύτερη πολιτική φίλη του.
Κι από την άλλη, πώς γίνεται η σημαντικότερη ηγέτις στην Ευρώπη, με δεκατρία συνεχή χρόνια στην καγκελαρία, να πραγματοποιεί επίσκεψη στην Ελλάδα σε μια οιωνεί προεκλογική περίοδο για να στηρίξει πολιτικά και να αποδώσει εύσημα στον εκπρόσωπο του αριστερού λαϊκισμού της χώρας, ο οποίος όχι μόνο έκανε κυβέρνηση με τους εθνολαϊκιστές «ψεκασμένους», με στόχο την κατάργηση των ευρωπαϊκών μνημονίων, αλλά κατηγορούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους ως γερμανοτσολιάδες και μερκελιστές.
Το έχουμε ξαναγράψει αρκετές φορές και σ’ αυτή εδώ τη στήλη – οι Γερμανοί πίνουν νερό στο όνομα του κ. Τσίπρα και δεν κρύβουν την προτίμησή τους επειδή, τελικά, όταν πιέστηκε άλλαξε στάση 180 μοιρών και έγινε τύπος και υπογραμμός. Δηλαδή, μετά το παρ’ ολίγον Grexit, το αχρείαστο δημοψήφισμα και την κωλοτούμπα του Ιουλίου 2015, ο κ. Τσίπρας πέρασε εν ριπή οφθαλμού και χωρίς να ανοίξει μύτη σκληρά μέτρα, περικοπές στο ασφαλιστικό και ιδιωτικοποιήσεις, όλα όσα δηλαδή ζητούσαν οι δανειστές – και έβρισκαν αντίσταση από Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ανάμεσά τους και το ανήκουστο της διαχείρισης όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια. Και έπειτα απ’ όλα αυτά υπέγραψε και τη sυμφωνία των Πρεσπών, που λύνει ένα χρόνιο πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας – ΠΓΔΜ, ενώ εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Γερμανίας στα Βαλκάνια.
Θα περίμενε κανείς –σίγουρα η Πειραιώς– ότι η κυρία Μέρκελ στη σημερινή συγκυρία θα ήταν φειδωλή στα σχόλιά της για τις οικονομικές επιδόσεις της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μάλιστα όταν –αντίθετα απ’ ό,τι λέει ο πρωθυπουργός– η οικονομία όχι μόνο δεν είναι το «ατού του» αλλά παραμένει η «αχίλλειος πτέρνα του». Αλλά κι επειδή στον προθάλαμο της εξουσίας βρίσκεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ., ένα συγγενές πολιτικά κόμμα με τους Χριστιανοδημοκράτες. Κι όμως, η καγκελάριος έφθασε να βρει επιτυχίες στη διακυβέρνηση Τσίπρα ακόμη και στον τομέα της οικονομίας. Εφθασε μάλιστα να μιλήσει για μεγάλη πρόοδο μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου και για νέα κατάσταση, με μείωση της ανεργίας και προσπάθεια δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Κι ας παραμένει η οικονομία βαλτωμένη σε μια αναιμική ανάπτυξη, με την κυβέρνηση να μην κάνει τίποτα για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις ή να ξεκινήσει κάποια ήδη εγκεκριμένα έργα, όπως το Ελληνικό, ώστε να μεγαλώσει η παραγωγική πίτα. Κι ας κόβει συνεχώς ο κ. Τσίπρας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να ενισχύσει το πλεόνασμα-μαμούθ, από το οποίο θα δώσει προεκλογικά επιδόματα, αυξήσεις και δωράκια σε όσους θεωρεί εκλογική πελατεία του. Κι ας υπάρχουν 700 κατασχέσεις λογαριασμών κάθε μέρα για φορολογικούς οφειλές, ενώ πάνω από δύο εκατομμύρια πολίτες χρωστούν στην εφορία έως 500 ευρώ και δεν μπορούν να τα πληρώσουν. Κι ας έχουν εξανεμισθεί οι μισθοί στη χώρα, με 9 στους 10 εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα να παίρνουν κάτω από 900 ευρώ τον μήνα. Κι ας παραμένουν στο εξωτερικό 550.000 Ελληνες επιστήμονες που έφυγαν μετά το 2010 (ανάμεσά τους γύρω στους 20.000 γιατρούς), χωρίς η κυβέρνηση να κάνει το παραμικρό για να τους φέρει πίσω.
Θα πείτε, τι σημασία έχει η πραγματική κατάσταση της οικονομίας, αυτή που βιώνει ο ελληνικός λαός, για την κυρία Μέρκελ; Τι σημασία έχει αν κάποια κόμματα στήριξαν εξαρχής τις μεταρρυθμίσεις και δεν είπαν ψέματα στους πολίτες για τα μνημόνια; Αυτό που την ενδιαφέρει –κυρίως– είναι ποιος από τους Ελληνες πολιτικούς κάνει καλύτερα τη δουλειά της.
Πηγή: Καθημερινή
