Το στοίχημα της κανονικότητας

Γιάννης Παλαιολόγος

Το 2019 θα είναι για την Ελλάδα έτος εκλογών και –εκτός συγκλονιστικού απροόπτου– κυβερνητικής αλλαγής. Παρά την επιτυχή ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου και τη φαινομενική προσαρμογή του στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να πάει τη χώρα παραπέρα. Αντιθέτως, η πολιτική των υπερπλεονασμάτων και η ακατάσχετη παροχολογία των τελευταίων μηνών έχουν ναρκοθετήσει την ανάκαμψη. Η ήττα του, συνεπώς, είναι αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από το τέλμα.

Απέχει πολύ, όμως, από το να είναι και ικανή συνθήκη. Κατ’ αρχάς, ο συνδυασμός ενός προεκλογικού 2019, με τη Ν.Δ. να δείχνει πρόθυμη να συναγωνιστεί την κυβέρνηση σε ανέφικτες υποσχέσεις, με ένα διεθνές περιβάλλον που αναμένεται λιγότερο ευνοϊκό και που κινδυνεύει να επιδεινωθεί σοβαρά, καθιστά ενδεχομένως επισφαλή τον δανεισμό του Δημοσίου από τις αγορές. Δεν είναι απίθανο να φανταστούμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στους πρώτους του μήνες στην πρωθυπουργία, να αναγκάζεται να προσφύγει εκ νέου στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Αν συμβεί αυτό, κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.

Δεύτερον, ακόμη κι αν εξελιχθεί ομαλά η επάνοδος της χώρας στις αγορές, το εσωτερικό μέτωπο θα είναι γεμάτο προκλήσεις. Η πραγματική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, με πλήρες ψηφιακό οργανόγραμμα και αξιολόγηση ατόμων και δομών, θα συναντήσει αντιστάσεις τόσο από τους «γαλάζιους» συνδικαλιστές όσο και από τις δυνάμεις που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ικανότητα, αλλά και το ενδιαφέρον, των Ευρωπαίων να πιέσουν προς τη σωστή κατεύθυνση είναι δραστικά μειωμένα. Η αποκατάσταση της τάξης και του αισθήματος ασφάλειας –στο κέντρο της Αθήνας, στα πανεπιστήμια– θα απαιτήσει πυγμή. Στη σχέση της με τη Δικαιοσύνη, οι καθυστερήσεις στην απονομή της οποίας ήταν και παραμένουν βασικό εμπόδιο για τις επενδύσεις, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να διαχειριστεί και τη δηλητηριώδη κληρονομιά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις πιέσεις, την απόπειρα εργαλειοποίησης και τους εσωτερικούς κλυδωνισμούς που προκάλεσε.

Πολύ σημαντικό ρόλο στη δυνατότητα επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα θα διαδραματίσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αν, μετά τέσσερα χρόνια στον μνημονιακό ζουρλομανδύα, ενδώσει στον πειρασμό της επιστροφής στις «πλατείες», θα συμβάλει καταλυτικά στον εκτροχιασμό της ανάκαμψης.

Αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη, εξ ορισμού, θα την έχει η Νέα Δημοκρατία. Με τα λόγια και τα έργα της, θα πρέπει να πείσει πως δεν έχει σχέση με το κόμμα που βύθισε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ολα δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι θα της δώσουν μία ακόμη ευκαιρία. Αυτό δεν πρέπει να το εκλάβει επ’ ουδενί ως δικαίωση. Είναι το αποτέλεσμα της θεαματικής αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του – όπως η ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το προϊόν της καταστροφής στην οποία οδήγησαν την Ελλάδα τα δύο κόμματα που την κυβέρνησαν από το 1974 και μετά. Το παραμικρό ψήγμα αναβίωσης των φαύλων πρακτικών του παρελθόντος θα είναι ασυγχώρητο.

Πηγή: Καθημερινή